Frezarko-wiertarka ZX7016 ''ZOSIA''

Skrobanie stosuje się w celu usunięcia nierówności powierzchni obrobionej przez struganie, frezowanie, toczenie itp. Powierzchnie ślizgowe skrobie się po produkcji lub po naprawie. Nie jest to łatwe i osiągnięcie dokładności powyżej 20 plamek wymaga ogromnej wprawy. Jednym z najdokładniejszych sposobów wykańczania powierzchni obrabianej jest docieranie, dlatego zawory ,łożyska ślizgowe itp. dociera się. Dokładność wymiarów i kształtów osiąganych przez docieranie dochodzi nawet do 0,0001 mm. Oczywiście w warunkach amatorskich nie mamy szans na osiągniecie takich wyników. Polerowanie stosuje się jako obróbkę wykańczającą i to zazwyczaj ze względów dekoracyjnych, wiec nieco żartowałem, ale na przykład dłuta stolarskie ostrzę tak, że z obu stron mogę się w nich przeglądać jak w lustrze i to bez zniekształceń. Wtedy wiem, że będą wchodziły w drewno jak w masło bez pobijania.

Mogłem nie rozwiać wszelkich wątpliwości odnośnie docierania. Należało jeszcze dodać, że docieranie można stosować się jedynie do materiałów twardych. Powierzchnie materiałów miękkich uległy by uszkodzeniu. Nie dociera się miękkich stopów łożyskowych, stosowanych w niektórych typach łożysk ślizgowych. Takie łożyska się skrobie. Stąd może powstać wrażenie, że jest to najdokładniejszy sposób.

Chyba jednak powinieneś jeszcze poczytać po co się skrobie powierzchnie ślizgowe maszyn, a nie są one docierane. docierane są na przykład płytki wzorcowe, jedna z właściwości po docieraniu dyskwalifikuje to wykończenie w łożach obrabiarek

z tego co mnie wieki temu uczyli skrobie się po to żeby powierzchnie zbyt silnie do siebie nie przylegały przez co się też należycie smarują, szlifowanie na lustro raczej odpada.

Dyskusja zeszła zupełnie niepotrzebnie na tematy oboczne. Oczywiście nieco żartowałem, mówiąc o lustrze. Chyba nawet przegiąłem. Jest chyba oczywiste, że dosyć trudno byłoby zrobić z tego gatunku stali lustro i do tego rodzaju zastosowań byłoby to nawet szkodliwe, o czym Panowie wspominali, choć ten mały stolik, z punktu widzenia wymagań smarowania, niekoniecznie trzeba porównywać z łożem obrabiarek.
Chciałem raczej zwrócić uwagę na konieczność dobrego spasowania elementów stolika, czyli zmniejszenia luzów pomiędzy jego elementami, w celu poprawienia dokładności tej maszyny. Pociąga to za sobą konieczność polepszenia warunków przesuwania się tych elementów po sobie gdyż inaczej, po dokręceniu śrub listew kasujących luzy, przy istniejącej dokładności obróbki bardzo ciężko jest manipulować stolikiem. Myślę, że łatwo się zgodzić z tym, że im bardziej równoległe i pozbawione zahaczających o siebie nierówności, są obie współpracujące powierzchnie, tym mniejsze są opory przesuwu.
Ze względy na kształt i wzajemne położenie powierzchni, które wymagają dopracowania, zakładałem, że w warunkach amatorskiego warsztatu, trudno „doskrobać się” odpowiednich parametrów a łatwiej będzie szlifować i ewentualnie docierać i na pewno nie wyjdzie z tego lustrzana powierzchnia. Opierałem się na własnym doświadczeniu, ale każdy ma swoje. Ja do dopracowania powierzchni zastosowałem do poprawy, papier ścierny o stosownej granulacji, nałożony na równą wąską płytkę szklaną i jestem zadowolony z uzyskanych rezultatów. Oczywiście każdy może mieć w tym względzie swoje zdanie. W każdym razie dziękuję za zwrócenie uwagi na to, że się zbytnio zapędziłem.

ZX7016 wymaga dopieszczenia, co dla amatora jest bardzo kłopotliwe. Jeżeli chodzi o stolik „Zosi” to problemem jest przede wszystkim niezbyt łatwy dostęp do niektórych jego powierzchni, które mają się przesuwać po sobie gładko i bez luzu, co powoduje trudności zarówno przy samym skrobaniu jak i pomiarach. Sądzę, że większość uczestników tego forum, podobnie jak ja, nie ma dużego doświadczenia w skrobaniu i nie dysponuje kontrolnymi liniałami trójkątnymi. Byłoby na pewno bardzo przydatne, gdyby ktoś, kto się na tym zna i praktycznie wykonywał takie prace, podzielił się doświadczeniem odnośnie sposobu skrobania, stosowanych narzędzi, możliwości pomiarów itp. w odniesieniu do konkretnie tej maszyny i z uwzględnieniem możliwości warsztatu amatorskiego.

Chciałem podzieli się prostym sposobem kasowania luzu śruby pociągowej stolika, który nie wymaga korzystania z tokarki.

Super pomysł, tylko ma jedną wadę. Nadal trze stal o stal i szybko się wyrobi. No ale jest to patent to wykonania elementu z lepszego materiału.

strikexp pisze:Nadal trze stal o stal i szybko się wyrobi

ale można użyć nakrętki z brązu dostępnej w tym samym sklepie co ta stalowa

No ale na tym oryginalnym elemencie który pozostaje, nadal jest stal. Po prostu trzeba wykonać je z brązu