A co ma do tego stały zarobek? Na lutownicę chyba Cie stać. Części podstawowe też są obecnie ŚMIESZNIE TANIE w porównaniu z tym co było lat temu 30. Za tę samą wartość nabywczą możesz kupić 100-1000x więcej podzespołów. Nie żartuję.
Książki o elektronice na Allegro kupisz po kilka, kilkanaście złotych. Dobrze radzę. Zacznij od takich:
http://allegro.pl/uklady-polprzewodniko ... 98318.html
http://allegro.pl/uklady-polprzewodniko ... 98318.html
http://allegro.pl/uklady-polprzewodniko ... 98318.html
lub od razu w czteropaku: http://allegro.pl/uklady-polprzewodniko ... 98318.html
A po pewnym (dłuższym) czasie weź się za taką:
http://allegro.pl/uklady-polprzewodniko ... 98318.html
Więc do roboty a nie żalić się na forum i łapać się od razu za edytor PCB

Dlatego zamieściłem link do PDF-a.
To jest GOTOWY FUNKCJONALNY UKŁAD SCALONY. praktycznie NIC nie trzeba umieć z "elektroniki", tylko trzeba posłusznie zastosować aplikację fabryczną zgodnie z opisanymi zasadami. Ale jakiś tam poziom zerowy, jak tabliczka mnożenia w rachunkach, jest wymagany. Jeśli Ci nawet to podcina skrzydła, to znaczy że i tak jesteś pingwinem.

Tu masz wszystko co potrzeba:
http://www.toshiba.com/taec/components2 ... /27885.pdf
krótka piłka: wystarczy - robisz, nie wystarczy (nie rozumiesz) - nie robisz.

104 to 100n.
Układ wykorzystuje połowę 123 czyli nie jest to generator tylko przerzutnik monostabilny z podtrzymaniem długości impulsu. Czyli jest to układ realizujący funkcje detektora sygnału CLK z wyjściem napięciowym (REFx2 gdy CLK się pojawia). Żeby upewnić się, czy dobrze działa, trzeba wziąć notę katalogową, tablicę przejść układu 123 i sprawdzić, czy wszystko jest dobrze. Bo lepiej nie mieć zaufania do układu tak partacko narysowanego.
Na pewno brakuje opornika polaryzującego wejście RC drugiego przerzutnika 123, która to polaryzacja jest wymagana.

Wszystko co jest na rysunku powinno być na wspólnym druku.

To prawda, że w prostym układzie elektronik z jakimś tam doświadczeniem po prostu od razu "widzi" mniej więcej jak układ działa, jakie są gdzie napięcia i prądy, nie ma potrzeby liczenia. Jednak metoda ogólna pozwala policzyć dowolnie zakręcony i nieoczywisty układ tak samo szybko. Dlatego się ją stosuje. No i wreszcie symulacja i analiza układów na sucho wymaga istnienia sprawnego uniwersalnego mechanizmu obliczeniowego.
Nikt w normalnej pracy nie opisuje "na piechotę" każdego układu z osobna, bo to nie ma sensu tylko bierze się program do symulacji, ustawia modele i gotowe. Aczkolwiek na etapie edukacji trzeba było umieć takie rzeczy robić. Choćby to to, żeby uświadomić ludziom jakie są ograniczenia metody, bo jest tu parę pułapek.

Z moich obserwacji tego co ludzie robią i o czym rozmawiają wynika, że istnieje konkretna grupa błędów podstawowych, które generują kolejne.
1. brak sprawności w posługiwaniu się zupełnie podstawowymi metodami obliczeniowymi
2. nieznajomość zjawisk fizycznych zachodzących w elementach reaktancyjnych
3. nieznajomość budowy i stąd zasady działania tranzystorów różnego rodzaju
4. nieumiejętność zastosowania modeli elementów adekwatnych do aplikacji
i wreszcie
5. gubienie granicy pomiędzy wynikami modelowania układu a jego właściwościami fizycznymi (zapomnienie o istnieniu lub nieumiejętność określenia granicy prawdziwości modelu)
Konstruktor który nad tym wszystkim panuje, o ile ma odpowiednio dużo czasu na analizę i przemyślenie projektu, konstruuje układ "na papierze", po czym przenosi go w świat rzeczywisty i ten układ, praktycznie dowolnie skomplikowany, działa od razu dokładnie tak jak było planowane. Niespodzianki do zwalczania mogą się pojawić dopiero na granicy technologii, czyli w układach o skrajnie wyżyłowanych parametrach.

Wyobraź sobie że twoi rodzice zamiast pozwolić ci "naprawiać" kolejne radia zdecydowali że bez podstaw teoretycznych nie ma to sensu i wysłali cię na semestr teorii obwodów - a potem semestr ćwiczeń praktycznych - liczenie prądów w obwodach RLC metodą oczkową

Nie miałbym im za złe. Niestety nie potrafili mi pomagać, ale za to również nie przeszkadzali.

Żeby nie było że teoretyzuje - powyższe ćwiczenia zaliczyłem, na 3 ale zaliczyłem...

No to bardzo słabo. I mimo wszystko odnalazłeś się w elektronice?

No i wyszło szydło z worka...

Właśnie

P.S. O ile sobie przypominam, to teorii obwodów były 2 semestry wykłądy+ćwiczenia i równolegle laboratorium. Do tego mocno wykraczające poza prawa Kirchoffa znane z lekcji fizyki. Na samym początku studiów, bo to elementarz. Takie wprowadzenie w elektronikę dla absolwentów liceów i sposób na złagodzenie szoku dla absolwentów techników

Grg, oczywiście nie święci garnki lepią. Nie da się przecenić wiedzy i umiejętności zdobytych latami spędzonymi z lutownicą w ręce. Ale dopiero mocne podstawy teoretyczne stanowią esencję która to wszystko jest w stanie spoić i utwardzić. Wiem to na pewno, bo sam przeszedłem wszystkie etapy poczynając właśnie od dzieciaka który wydobywał elementy do eksperymentów, z trupów urządzeń (bo innych źródeł nie było).
Jeśli ktoś sądzi, że po technikum, nawet elektronicznym, i nawet posiadając bogaty zasób praktyki zdobytej w ciągu kilku kolejnych lat, już bardzo dużo wie, umie i może, to jest w głębokim błędzie. Kiedy pojawi się prawdziwy problem elektroniczny, rozbije się o niego ze swoją niewiedzą, nie będzie w stanie zebrać się i przeskoczyć, dopóki się intensywnie nie dokształci. Dlatego nie mam zaufania dla urządzeń zrobionych bez udziału ludzi z dogłębnym wykształceniem. Bo trudno przewidzieć czego oni nie przewidzieli (bo nie wiedzieli o tym).

P.S. Duża dynamika = niskie szumy

Żeby zrobić urządzenie w sumie nieskomplikowane, czyli sterownik silnika krokowego o niewyżyłowanych parametrach, ale DOBRY, trzeba mieć sporą wiedzę elektroniczną do zdobycia której potrzeba kilku lat. Żeby zrobić wyrafinowany sterownik silnika z kategorii "miodzio", trzeba mieć wyrafinowaną wiedzę elektroniczną teoretyczna przede wszystkim i praktyczną. Chociaż kolega z cslabu w sąsiednim wątku sugerował inaczej, bo w wytwarzaniu układów sterowania uczestniczy a na elektronikę się nie dostał. Błędne rozumowanie i głęboka nieświadomość. Kiedy się dostanie i ja przejdzie, wtedy zrozumie o ilu rzeczach nie miał bladego pojęcia nawet że istnieją, i że żaden ich sterownik nie zawiera materiału merytorycznego na "kilka prac doktorskich".

Nie ma mowy żeby podłączyć procesor "bo umiem programować" do czegoś tam i żeby wyszło z tego coś co miałoby ręce i nogi. Nie tędy droga. Najpierw podstawy, potem robienie urządzeń. Na głupa, to można złożyć z gotowego schematu. I - ruletka - albo zadziała albo nie

No chyba widać że się da, pod diodami po lewej stronie
Zwiększ punkty diod i przede wszystkim złączy. Punkty drivera nie muszą być takie długie, wtedy będziesz miał szersze ścieżki prądowe. Ogólnie poszerz ścieżki prądowe.

Prąd we włączonym uzwojeniu rośnie mniej więcej liniowo w czasie, dopóki rdzeń nie zacznie się nasycać (co jest szkodliwe). Znając maksymalny prąd jaki może popłynąć, uzyskasz z prawa ohma napięcie na opornikach mocy, jakie powstanie przy tym prądzie. I to jest jednocześnie to napięcie, w którym układ stabilizujący prąd musi wyłączyć zasilanie uzwojenia. A więc napięcie referencyjne jakie powinieneś zadać z dzielnika.
Ponieważ, jak pamiętam z PDF, Vref nie może być większe niż 3V, więc i oporniki mocy trzeba tak dobrać, aby przy maksymalnym prądzie napięcie na nich nie wzrosło powyżej 3V.
3V to bardzo dużo dla takiego układu w którym płynie duży prąd, więc raczej należy zejść do napięcia nie większego niż 1V, bo precyzja nie jest tu wymagana. Za to grzać się nie będzie.
Powiedzmy 0.5V -> oporniki 0.33 oma. Dla 1.5V referencja 0.5V, odpowiednio dla 1A - 0.33V dla 0.5A - 0.17V
Oporniki wystarczy dać 2W, już z dużym zapasem.
Dla większej precyzji i mniejszych dryftów można dać większe oporniki i Vref, ale niestety straty mocy będą większe. Dobry układ sterowania silnikiem powinien być przy maksymalnym prądzie co najwyżej letni.

Nie wiem jak tak działa układ sterowania, ale nie należy mylić prądu SZCZYTOWEGO uzwojenia z prądem ŚREDNIM. może być tak, że prąd szczytowy będzie prawie równy średniemu, może być tak, że średni będzie mniej więcej 1/2 szczytow2ego, a może być i mniejszy. Nie chce mi się ściągać i czytać PDF. Ale z Twojego punktu widzenia i tak kluczowy jest prąd szczytowy, ponieważ jest to prąd którego nie wolno przekraczać. Bo się wszystko zacznie gwałtownie nagrzewać.

Ogólnie - tak, choć nie wiem jakie jest oczekiwane napięcie z niego.
Szczególnie - mało bezpiecznie. W przypadku braku kontaktu na rotorze potencjometru, wejście referencyjne będzie "wisiało w powietrzu". Jeśli wiadomo jakie tam będą silniki, lepiej dać stały dzielnik na opornikach.