Stalowa Betty

Belka wygląda jak mini mościk, widać że to konkretny sprzęt.

Pozdrawiam

ale będzie sprzęcior. Świetnie się zapowiada.

Grubasss.
To mi się podoba

Witamy ponownie

Długo nie miałem czasu na dłubanie przy maszynie bo zawsze coś ważniejszego wypadało.
Ale coś drgnęło. Przycisnąłem trochę i są postępy.
Tak więc pokazuję co się ostatnio działo.

Wykombinowałem sobie ładne prowadniki przewodów firmy Tsubaki (wykopałem ze śmieci w Extremtechu). Nie miały one zakończeń do montażu więc sobie je pomierzyłem i wyfrezowałem w aluminium. Pasują bardzo ładnie. Teraz będzie je można zamontować bez druciarstwa.



Zleciłem wypalenie 8-ki blachy na laserze abym mógł nią zamknąć ten żeliwny ceownik na bramie.
Blaszkę pomalowałem i przykręciłem. Pomalowałem tez krzyżak bo mi ktoś coś o rdzy wypominał ostatnio . Teraz wygląda ładnie i nie rdzewieje.





Kupiłem też kawał stali 145x145x60 (koszt 40 zł) z którego miał powstać uchwyt wrzeciona.
Zgrubne toczenie i frezowanie tego nie było łatwe i trwało kupę czasu.




Wykończenie na wymiar otworu i czoła zostawiłem naszemu forumowemu koledze - Dudi1203.
Ma starszą ale dokładniejszą tokarkę niż moja i dużo precyzyjnych narzędzi pomiarowych więc zrobił mi to perfekcyjnie jak zawsze . Najpierw wytoczył otwór z setka luzu na wrzeciono. Za chwilę splanował z tego samego mocowania powierzchnię czołową co dało nam pewność prostopadłości tych dwóch powierzchni. Mocowanie wrzeciona po wyjęciu z tokarki powędrowało na frezarkę i zamocowane zostało tą splanowaną powierzchnią do stołu pod kątem prostym i można było wyprowadzić płaszczyznę mocowania do płyty Z-ki oraz precyzyjnie powiercić otwory. Taką robotę lubimy tym bardziej że majster Dudi pozwala gapić się na jego sprawne ręce i podglądać jak powstają kolejne elementy do maszyny.
Zawsze wszystko cierpliwie tłumaczy i na każde pytanie odpowiada. Nie wiem skąd On ma tą całą wiedzę i umiejętności...



Na frezarkę powędrowała tez płyta osi Z w której zostały wykonane otwory do przykręcenia mocowania wrzeciona. Zażyczyłem sobie 8 otworów w rozstawie 38x100mm. Dzięki tylu otworom mam możliwość podnieść wrzeciono o oczko wyżej lub niżej co może się przydać w krytycznych sytuacjach jak na przykład wiercenie długim wiertłem w wysokim przedmiocie.
O precyzyjne prostopadłe ustawienie wrzeciona zadba rowek z klinem. Klin (8mm szerokości) jest ciasno osadzony w mocowaniu wrzeciona i spasowany suwliwie w rowku w płycie osi Z.







Od Dudiego odkupiłem jego pierwsze wrzeciono z ER32 więc jestem cały w skowronkach bo tego urządzenia brakowało mi najbardziej.

Jutro czeka mnie powiercanie otworów do zaciskania wrzeciona, przecięcie uchwytu, gwintowanie, gratowanie, fazowanie, malowanie i inne przyjemne prace

No ładne cacko.
Podoba mi sie ten koncept.

A rano we mnie wątpiłes Koncz pan ta maszyne, juz niedaleko.

Świetny pomysł z tym wpustem

I kolejna porcja fotek. Praca przy najtrudniejszej osi Y wzdłuż stołu:

.
.
.

Pozazdrościłem wujowi Kamarowi Flycuttera i w końcu zrobiłem i dla siebie. Stara oprawka na tulejki z przyspawanym kawałkiem nawierconej i nagwintowanej stali, stare koło zamachowe z malucha i 3 godzinki pracy i oto jest. W stali robi to średnio ale aluminium gładzi aż miło.

.
.
.
.
.
.
.
.
.

Siedzę w warsztacie po 12 godzin i co z niego wychodzę to wydaje mi się że stoję w miejscu i że w sumie nic nie zrobiłem. Każda pierdoła wymaga tyle czasu, uwagi, wymyślenia i spasowania.... jestem już zmęczony tą budową..... masakra.... żebym wiedział że tyle czasu to będzie trwać to bym se zbudował jakiegoś aluminiaka a nie żeliwnego potwora.
Rzucił się szczerbaty na suchary...
Ale etap ciężkiej budowy mechaniki w sumie zakończony.
Teraz oddam pierdółki do czernienia, zdejmę płytę z ramy, przykryję ją blachami, pospawam i pomaluję ją w jakiś tam kolor. Potem połączę ramę ze stołem i składam maszynę na gotowo.
Zacznie się puszczanie kabelków, światełek i innych dzwoneczków.....
.....tylko czy ja dożyję ......

Alvar4 pisze:Zacznie się puszczanie kabelków, światełek i innych dzwoneczków.....

przy tym też nerwicy można dostać xD

eee, nie pekaj, mała maszynka, troche dzindziołów