podziwiam i dziwię się jednocześnie. Włożyłeś sporo pracy w korpus maszynki o dość prostym przeznaczeniu. Parę kg profili więcej, jeden ułożyskowany wał dodatkowo i jeszcze trochę trudu(w tym śruby naciągowo-regulacyjne) i miałbyś coś, co pozwoli zrobić więcej, niż tylko oszlifowanie nieregularnych kształtów(deski do gitary jak domniemuję). I oczywiście życzę dalszych sukcesów.

nie wiem czy dobrze widzę, ale dostrzegłem chyba na Twoim rysunku metalową opaskę zaciskową. Dla mnie lekki hard core

to zależy ile masz zamiar zbierać, jak wysoko, w jakim materiale i jakiej jakości materiałem. Ogólnie to 1,1kw na początek(podejrzewam, że takowy luźny masz pod ręką) powinien wystarczyć. Obróbka w tym stylu jest raczej delikatna.

ehh... o zabijaniu wiemy tyle, że Ci się płótno ścierne zabije miazgą z drewna, ewentualnie żywicą w okolicy tuż za listwą mocującą na wałku, jeżeli to zaoblenie nie wyjdzie Ci odpowiednio. Ewentualnie dalej będzie biło, a to też blisko do zabijania (oczywiście nie bierz tego za bardzo do siebie)
Czy miałeś kiedyś do czynienia ze szlifierką bębnową do podłóg, przez niektórych błędnie zwaną cykliniarka? Tam papier(płótno) jest podobnie mocowany, chociaż na większej średnicy. Można tam zaobserwować, że największe zużycie występuje właśnie w okolicach listwy dociskowej. Z powodu luzu, promienia zagięcia materiału ściernego i siły odśrodkowej. Myślę, że Kolega który o temacie parkietu ma pojęcie potwierdzi moje spostrzeżenia.
Dlatego dalej stawiam na twardy oklejony czterdziestką do chromoniklu. Zrób sobie kilka ze sklejki w miarę szybko wymiennych.

będzie biło, co potwierdza pokury. W okolicach mocowania płótno szybko się zużyje. no chyba, że coś pokombinujesz z wałkiem w okolicach listwy mocującej, tzn. załagodzisz krawędzie jakąś krzywą styczną do obwodu wałka

Tak, ale autor wątku chce mieć pod wałkiem łożysko prowadzące szablon ze zgrubnie wyciętym elementem. Dość ciekawa, choć powolna koncepcja, bo można spoko jechać pod włos w drewnie, co frezem nie zawsze daje dobre rezultaty. Jednak moim zdaniem w tym przypadku da sobie radę tylko twardy wałek oklejony porządnym, grubym płótnem. Miękki z drobniejszym potem do wykończenia.
Ja osobiście do takich szlifowań używam szlifierki taśmowej do wąskich płaszczyzn(osie kół w pionie) z wymiennym kołem biernym, których mam kilka w różnych średnicach. Gwarantuje stałą prędkość liniową bez względu na średnicę, taśma 150/2500mm gwarantuje długą żywotność i wysokość obróbki. Dopiero przy otworach lub łukach, gdzie styczne wychodzące mają więcej niż 180° trzeba sięgać po wałek.

Ja również mam taki ze sklejki na dolnowrzecionową. Najlepiej spisuje się płótno do chromoniklu(najtrwalsze a grube dosłownie zjada drewno i absolutnie nie przypala) ale metodę określiłbym bardziej jako szlifowanie zgrubne niż wykańczające.