Ze wszystkich stali narzędziowych, stale szybkotnące są najdroższe ze względu na bardzo dużą zawartość drogich dodatków stopowych takich jak Wolfram – W, Kobalt – Co, Wanad – V, nie uwzględniając Molibdenu – Mo, oraz Chromu – Cr, którego jest w składzie stosunkowo dużo w porównaniu do pozostałych stali.
Wszystkie wymienione pierwiastki – pomijając kobalt – tworzą w stali węgliki rozmieszczone w osnowie, dzięki którym stale szybkotnące cechują się wszystkimi właściwościami wymienionymi wcześniej. Pominięty kobalt zapobiega tworzeniu się rozrostu ziarn w stali podczas obróbki cieplnej.
Za wysoką twardość odpowiada m. in. Węgiel – C, który w stalach szybkotnących występuje w granicach 0,7-1,15%. Im więcej dodatków stopowych węglikotwórczych występuje w stali, tym zakres węgla proporcjonalnie musi wzrastać, aby zachować ilość węglików na odpowiednim poziomie. Wolfram tworzący z węglem twarde, drobne, i równomiernie rozłożone węgliki, odpowiada za wysoką odporność na ścieranie, i zapobiega obniżeniu twardości stali w trakcie pracy w wysokich temperaturach tzw. „czerwonego żaru”. Kobalt zapobiega przegrzewaniu się stali szybkotnących w czasie hartowania, co wpływa na podwyższenie ilości węglików w stali(czyli twardość), oraz podwyższa temperaturę topnienia wyrobu w trakcie pracy. Wanad również zapewnia zwiększenie odporności na ścieranie, oraz sprzyja drobnoziarnistości struktury wyrobu. Poprawia odporność na działanie wysokich temperatur. Chrom poprawia hartowność stali, a Molibden mogący w pewnym stopniu zastąpić Wolfram poprawia odporność na ścieranie...

Ze wszystkich stali narzędziowych, stale szybkotnące są najdroższe ze względu na bardzo dużą zawartość drogich dodatków stopowych takich jak Wolfram – W, Kobalt – Co, Wanad – V, nie uwzględniając Molibdenu – Mo, oraz Chromu – Cr, którego jest w składzie stosunkowo dużo w porównaniu do pozostałych stali.
Wszystkie wymienione pierwiastki – pomijając kobalt – tworzą w stali węgliki rozmieszczone w osnowie, dzięki którym stale szybkotnące cechują się wszystkimi właściwościami wymienionymi wcześniej. Pominięty kobalt zapobiega tworzeniu się rozrostu ziarn w stali podczas obróbki cieplnej.
Za wysoką twardość odpowiada m. in. Węgiel – C, który w stalach szybkotnących występuje w granicach 0,7-1,15%. Im więcej dodatków stopowych węglikotwórczych występuje w stali, tym zakres węgla proporcjonalnie musi wzrastać, aby zachować ilość węglików na odpowiednim poziomie. Wolfram tworzący z węglem twarde, drobne, i równomiernie rozłożone węgliki, odpowiada za wysoką odporność na ścieranie, i zapobiega obniżeniu twardości stali w trakcie pracy w wysokich temperaturach tzw. „czerwonego żaru”. Kobalt zapobiega przegrzewaniu się stali szybkotnących w czasie hartowania, co wpływa na podwyższenie ilości węglików w stali(czyli twardość), oraz podwyższa temperaturę topnienia wyrobu w trakcie pracy. Wanad również zapewnia zwiększenie odporności na ścieranie, oraz sprzyja drobnoziarnistości struktury wyrobu. Poprawia odporność na działanie wysokich temperatur. Chrom poprawia hartowność stali, a Molibden mogący w pewnym stopniu zastąpić Wolfram poprawia odporność na ścieranie...
Obecność kobaltu w stali HSS powoduje zwiększenie twardości z ok. 64 HRC do 66 HRC, co umożliwia zastosowanie narzędzi skrawających w stalach nierdzewnych, oraz zwiększenie prędkości skrawania.

przy wychodzeniu z materiału zarywa głęboko nagle i się łamie.