Historia pewnego miejsca

spol pisze:Tego juz nie ma i nigdy nie wroci. Wszystko zniszczone i rozgrabione. Jak to teraz podobno mówi młodzież - żal

A co się dzisiaj młodzieży proponuje, jakie wzorce?
Pamiętacie taki stary film "Daleko od szosy"? Może i głupi, ktoś powie "socjalistyczny etos pracy, robola", ale przecież pokazywał szare życie z jego dobrymi i złymi stronami, oraz to, że poprzez upór i dużą pracę nad sobą samym można wyrwać się z marazmu i zaściankowości, do czegoś dojść. Oczywiście standardy od czasów o których ten film opowiada zmieniły się niepomiernie, i dziś byłyby anachroniczne.
A dzisiaj? Według mediów , które mają duży wpływ na pojmowanie świata przez młodych ludzi, wystarczy załapać się na jakiś casting, trochę pośpiewać, pomachać nogami czy biustem, i już jesteś "gwiazdą" (ciekawe co na to te prawdziwe gwiazdy które latami pracowały na to miano?). I już kasa leci, już sława i pieniądze... pełna iluzja lukrowanego świata, bo nikt nie ostrzeże, że na ten pociąg "załapać" się mogą tylko jednostki z dziesiątków czy setek tysięcy.
Do tego dochodzi jeszcze wielki edukacyjny blef, propagujący wizję, że aby być kimś w życiu i mieć dobry start w wyścigu do dobrych zarobków, trzeba koniecznie mieć papierek wyższej uczelni, nie ważne jakiej (często o pożal się Boże poziomie). Rośnie ambicja "A co, ja po studiach mam siedzieć przy pocztowym okienku, albo machać pilnikiem ?" A potem przychodzi rozczarowanie, że niestety nikt nie chce zatrudnić "kierowników"... natomiast chętnie dobrego ślusarza, i to nieraz za całkiem dobre pieniądze.. Tylko, że temu młodemu człowiekowi nikt przed podjęciem decyzji co dalej ma zrobić ze swoim życiem nie pokazywał, że ślusarz, piekarz, hydraulik, kolejarz czy murarz, ma taki sam szacunek społeczeństwa jak gwiazda popu, choć zapewne nie będzie go "na szkle".. Nie szanuje się, niezależnie od jego zawodu, ciężko i sumiennie pracującego człowieka, liczy się tylko "gwiazda" (choć nie odmawiam im wielekroć ciężkiej pracy).
Starsi koledzy zapewne pamiętają czasy kiedy listonosz czy kolejarz to był prestiż, to był "ktoś". Ktoś powszechnie szanowany, ale i nad wyraz sumienny i obowiązkowy, dla którego to nie była praca tylko "służba".
Jest nawet o tym etosie wartościowy stary film "Człowiek na torze" z Kazimierzem Opalińskim jako starym maszynistą "z zasadami", niepodatnymi na nową socjalistyczną propagandę



który kolegom polecam, bo warto go obejrzeć, obejrzeć etos porządnego człowieka, którego w dzisiejszej "kulturalnej sieczce" niestety brakuje.
A szkoda, bo tracimy na tym wszyscy.. I nie chodzi o żadną ideologię, ani czerwoną, ani w innym kolorze..

No, trochę się zagadałem, ale czy nie mam choć cienia racji?

kamar pisze:owszem, mieliśmy piękne huty i walcownie , tylko kawałka stali nie szło kupić.

prawda, choć dzisiaj stali "skolko ugodno", tyle, że nie ma co z nią zrobić, bo pracować nie ma gdzie... ponieważ nie mamy już majątku, sprzedanego w dodatku za psie grosze. Nawet pieniędzy zainwestować nie ma w co, bo wszystko "nie nasze".
Piękne drogi, telekomunikacja, czy infrastruktura, bez własnego przemysłu na porządnym poziomie bogatymi nas niestety nie uczynią. I wcale nie chodzi o powrót do komuny, bo to niemożliwe, tylko o porządną gospodarkę.

kamar pisze:W normalnej gospodarce materiał czy sprzet jest tyle wart ile ktoś za niego zapłaci.

Ale jak dajesz za mało to nie kupisz, prawda .
A u nas co? Sprzedano huty, choć było wiadomo, że idzie światowa koniunktura na stal, sprzedano cementownie, choć było wiadomo, że będziemy sami dużo budować, sprzedano najnowocześniejszą w Europie walcownię rur... za wartość gruntu pod nią!
I to mamy nazwać dobrą gospodarką?

sinad pisze:To ja też coś dorzucę tylko że zza wschodniej granicy:

Żal. Zastanawia mnie tylko, ile winy za taki stan rzeczy mają nieudolne decyzje na poziomie państwowym?
Patrząc na polski przykład, chyba najwięcej..

MlKl pisze:Mylisz gospodarkę państwową z gospodarką

A czy koniecznie "państwowa" musi być gorsza, albo negatywnie wpływająca na tę drugą, jak to niestety bywa u nas?
Mały przykładzik: "zakaz handlu w niedzielę" (poza właścicielem w sklepie),
albo zakaz sprzedaży tego czy owego na stacjach benzynowych (w dużej mierze prywatnych przecież)?? Co ma państwo do moich układów z pracownikami? Owszem niech pilnuje żebym właściwie za to płacił, od tego jest, ale dyktować kiedy i co mam (legalnie) sprzedawać? A podatki to by chciało ode mnie jak największe.

Ale już praca po12 godzin w Biedronce (płatne za 8 ) jakoś państwu nie bardzo przeszkadza? Inspekcjami nie nęka, daje jeszcze fory. Bo obcy?