Pomysłowo skonfigurowany Emc.

ja mam skompilowane (w osobnych katalogach) i wersję 2.5-pre2 i wersję emc-dev czyli 2.6
w zakresie ngcgui nie widzę różnic -- wygląda na identiko

W każdym razie część okienka, którą widać w symulacji tokarki, a którą ja nazwałem "Ustawienia" można by opisać: "Wybór plików do wykonania i zatwierdzanie kolejnych etapów programowania złożonej z wielu procedur operacji. Dla każdej operacji z osobna można określić preprocedurę, procedurę i postprocedurę. Każda z nich to osobny plik .ngc, napisany ściśle według określonych reguł. Nie musi być zadeklarowany w pliku ini - tam się deklaruje tylko te, które mają być jako zakładki na ekranie wyświetlane.

prawdę mówiąc nie jest mi to do niczego potrzebne
rzuciło mi się w oczy to zapytałem


a jak już o linuxie mowa... mam taki problemik, ubuntu nie włącza mi wiatraka w compaqu, da się to jakoś poprawić, bo się komp lubi wyłączyć
może ten wiatrak nawet cały czas chodzić, nie ma to znaczenia.

MlKl pisze:preprocedurę, procedurę i postprocedurę.

no właśnie... to jest problem językowy

w oryginale(prawie): preambuła, subfile i postambuła - prawie po polsku

ja się zdecydowałem na: wstęp, procedura, zakończenie

choć możliwe jest jeszcze inne tłumaczenie... ale jakieś takie najprostsze
preambuła itd- to jak żargon prawniczy
natomiast pre.. post... to również hermetyczny język wtajemniczonych --> programistów

---
popatrzę jeszcze trochę w tłumaczenie sam... a potem dam je do analizy innym (do poprawek)

poza 2 zmianami w kodzie ngcgui.tcl wystarczy podmienić plik polskich tłumaczeń emc2 (z wersji binarnej)

markcomp77, i włąsnie takie tłumaczenie jest najbardziej sensowne (wstęp...)
wystarczy zobaczyć co jest w tych plikach normalnie umieszczane....

Proponuję nazwy:

Plik wstępny
Plik roboczy
Plik kończący

Nazwę całego okienka dać

Przygotowanie etapu/procedury obróbki

te trzy nazwy powinny dawać się zastosować - jak nazwa identyfikująca pliku
ponieważ występują w paru innych miejscach jako identyfikatory plików w zdaniach opisujących "coś"...

czyli forma: Wstęp, Procedura i Zakończenie
albo: Prolog, Procedura, Epilog -- ale to znowu brzmi zbyt literacko

jest jeszcze porę miejsc gorzej przetłumaczonych....
zresztą są w jednym miejscu problemy gramatyczne.. nie rozwiązywalne - w oknie gdzie wpisuje się ilość iteracji....



słowo "iteracji" znajduje się w pliku konfiguracyjnym.. wiec nie da się napisać procedury rozpoznawania liczby pojedynczej i mnogie... ale to już szczegół

właściwie takie tłumaczenie skutecznie pozwala zrozumieć do czego można tego czegoś (ngcgui) użyć...

Wpisz tam "Ilość iteracji" i będzie i po polsku i zrozumiale.

MlKl pisze:Proponuję nazwy:

Plik wstępny
Plik roboczy
Plik kończący

A dla mnie to byle krótko i zrozumiale, może być i wstęp, akcja , koniec.
Kolega Marek odwalił czarną robotę, wiadomo gdzie pliki, to można sobie podmienić wedle gustu.

Kolego MIKI, gdy czytam twoje posty adresowane do mnie, to nabieram przekonania, że skrzyżowanie barana z osłem jest możliwe.
Przedstawiłem Ci fakty w postaci zrzutu ekranu, w odpowiedzi dostałem kolejny popis chamstwa i ignorancji.
Nie potrafisz zrozumieć, to przynajmniej zapamiętaj co następuje :

Na tym samym sprzęcie maszyna wirtualna zawsze działa wolniej od rzeczywistej i nigdy nie działa w 100% tak samo.
Wynika to z samej natury wirtualizacji.
Różnica w wydajności może być znikoma i niezauważalna, a może wynosić rzędy wielkości.
Tak samo różnica w obsłudze sprzętu realnego i zwirtualizowanego może być nieistotna, albo praktycznie uniemożliwić jakiekolwiek działanie.
Zależy to od wielu czynników, których wystąpienia i wzajemnych interakcji czasem nie sposób przewidzieć.
To są fakty.

Jako wolny człowiek w wolnym kraju możesz sobie na legalnie posiadanym sprzęcie instalować legalnie posiadane oprogramowanie w dowolny sposób nie naruszający udzielonych Ci licencji.
Możesz także być zadowolony z efektów działania tak skonfigurowanego komputera.
Masz też niewątpliwie rację stwierdzając, że w pewnych przypadkach twoje rozwiązanie jest optymalne, albo po prostu jedynie możliwe.
Natomiast czymś zupełnie innym jest polecanie takiego rozwiązania wszystkim i we wszelkich sytuacjach.
W zależności od absolutnie nieprzewidywalnych czynników zastosowanie twojego rozwiązania może się okazać niemożliwe bądź bezużyteczne.
Jitter to parametr opisujący kernel czasu rzeczywistego i jego wartość rzędu milionów nie oznacza, że się nie da podłączyć realnej obrabiarki, tylko oznacza że nie da się na takim systemie wykonać najprostszego zadania w akceptowalnym czasie.
Na takiej wirtualnej maszynie okno terminala otwiera się minutę.
Domyślam się, że u Ciebie działa to szybciej, ale uwierz że to czysty przypadek.

Najlepszym rozwiązaniem zawsze będzie postawienie systemu w realu, gorszym skompilowanie EMC2 w trybie symulacji aby działał na dowolnym Linuksie bez kernela rtai, a rozwiązaniem najgorszym jest maszyna wirtualna.
Żadne zaklinanie rzeczywistości tego nie zmieni.

Ja to właściwie nie Tobie tłumaczę, tylko tym którzy ten wątek przeczytają.
Nie mam ambicji udowadniania czegokolwiek, ani tego że nie jestem wielbłądem, ani tego że fakty są jakie są.
Różnica między nami jest taka, że Ty piszesz to co się Tobie wydaje, a ja piszę to czego jestem pewny.
Straciłem pół nocy na zainstalowanie wirtualnego Ubuntu 10.04 EMC2 na realnym Ubuntu 10.04 EMC2 tylko po to, żeby być pewnym tego, że nie napiszę bzdury, bo ktoś może ją przeczytać, uwierzyć i to będzie moja wina.
W przeciwieństwie do Ciebie nie jestem wcale uparty jak baran, sprawdzam to czego nie jestem pewny i czasem zmieniam zdanie, bo czasem wynik eksperymentu nakazuje dopasować teorię do faktów.

.