Trzeba policzyć naprężenia w pręcie tam gdzie są one największe a zatem przy zamocowaniu pręta. σ=M/W
M- moment w tym miejscu= siła razy wysięg pręta =P*l
W - wskaźnik wytrzymałości- dla przekroju okrągłego W= Πd³/32

Musisz jeszcze znać naprężenie granicy plastyczności stali- do pozyskania z tablic dla danego rodzaju materiału.

Używając tych zależności można wyliczyć jaka maksymalna siła przyłożona do końca pręta nie powoduje jeszcze jego trwałych odkształceń plastycznych, tzn kiedy naprężenie w newralgicznym przekroju osiągnie wartość granicy plastyczności materiału pręta:
P*l/(Πd³/32)= σpl (granica plastyczności) Wzór ten trzeba oczywiście przekształcić aby wyłuskać z niego P.
Ale to taka klasyczna prosta teoria. Jeśliby to miałaby być konstrukcja budowlana a chciałbyś się coś więcej dowiedzieć to prawidłowy sposób obliczana nośności elementów zginanych jest np. w normie PN-90/B-03200. Uwzględnia ta norma jeszcze zjawiska tzw rezerwy plastyczności i redystrybucji naprężeń. Bo trzeba zauważyć, że przy liczeniu sposobem podanym powyżej za koniec nośności przyjmuje się stan gdy uplastycznieniu podlegać będą jedynie skrajne włókna przekroju ( bo tam występują naprężenia maksymalne policzone z zależności σ=M/W- patrz rozkład naprężeń w przekrojach zginanych) podczas gdy środkowa jego cześć ciągle będzie w fazie odkształceń sprężystych. W odpowiednich warunkach (norma je podaje) pręt można obciążyć jeszcze bardziej bez utraty nośności konstrukcji. To daje pewien zapas nośności który ta norma pozwala uwzględnić z zachowaniem bezpieczeństwa konstrukcji.