BYDGOST pisze:Jaki wpływ będzie miała elektroliza na te tuleje?

Nawiązując do tego pytania pokazuję zdjęcie pobijaka z końcówką mosiężną. Część stalowa była mocno skorodowana a mosiądz był mocno zanieczyszczony. Jak widać nic się nie stało z mosiądzem. Wygląda jak nowy.

Nic się nie stanie. Po pierwsze to nie jest długi czas oddziaływania bo elektroliza nie trwa wieki. Po drugie, w otworach nie ma przepływu jonów, to będzie tylko oddziaływanie elektrolitu. Przy okazji chciałbym dodać, że gdy chcemy odrdzewiać wewnętrzne powierzchnie, np. wnętrze wrzeciona, to trzeba tam wprowadzić elektrodę.

Ja nie stosowałem dodatkowego bezpiecznika, ale też starałem się, żeby nie przekroczyć maksymalnego prądu wyjściowego zasilacza. Zasilacz miałem z pomiarem napięcia i natężenia prądu i miał bezpiecznik wbudowany. Na pewno nie zaszkodzi podłączenie do obwodu wyjściowego dodatkowego bezpiecznika.

Na to wychodzi. Dlatego wcześniej pisałem, żeby stopniowo dosypywać kreta i patrzeć jak prąd narasta, po to, żeby w odpowiednim momencie przestać i nie spalić zasilacza.

Kolega odrdzewiał bak od samochodu. Użył jakiejś beczki, do której zmieścił się bak i wszystko pięknie zeszło. Był bardzo zadowolony. Ze spawarką można próbować. Może proces nie będzie taki na 100% jaki powinien być, ale efekt końcowy powinien być zadowalający.

Z tego co wyczytałem w różnych materiałach wynika, że właśnie napięcie jest bardziej ważne bo powinno mieć określoną wartość i powinno wynosić ok. 2,3 V. Natomiast natężenie zależy od tego jak duży przedmiot odrdzewiamy. Im większy tym większy, prąd popłynie. Dlatego pisałem, że trzeba dobierać zasilacz o jak największym prądzie. Bardzo dobrze sprawdza się w tej roli zasilacz od komputera. Dostosowałem sobie taki jeden tak, żeby łatwiej go używać. Jak widać ma zbliżone parametry do podanych powyżej bo najniższe napięcie 3,3V przy prądzie max. 12A. W razie potrzeby przełączam się na 5V gdzie prąd mogę mieć 20A. Napięcie tu jest już nieco wyższe, ale gdy inaczej się nie da to i tak trzeba zrobić. To jest już dość wiekowy zasilacz. Te bardziej współczesne mają większe parametry. Najlepszy byłby zasilacz z regulacją napięcia i prądu, no ale takiego nie mam.

Co do tych wysokich stężeń to tak nie do końca jest, bo owszem przy dużym stężeniu to i bez podłączania usunie się korozję, zależy jaki środek chemiczny się użyje. Z drugiej jednak strony patrząc można łatwo narobić wżerów i w ten sposób zniszczyć przedmiot.
Co do okresowej zmiany biegunowości to oczywiście nie zaszkodzi popróbować.

Chciałbym jeszcze powrócić do sprawy podłączenia elektrod. We wszystkich napotkanych materiałach nt. elektrolitycznego odrdzewiania, znajduje się zalecenie, podłączenia elektrody ujemnej do odrdzewianego przedmiotu. I teraz jest pytanie : dlaczego tak właśnie jest, ponieważ spotkałem kilka osób, które przekonywały mnie, że powinno być odwrotnie. Chemię przerabiałem już dawno i trzeba było sięgnąć od nowa do podstaw. W naszym przypadku używamy roztworów zasad i dlatego sięgnąłem do literatury gdzie jest to omawiane. Podaję cytat ze strony:
http://www.chemia.dami.pl/liceum/liceum ... hemia6.htm:
"Elektroliza zasad
Jeżeli poddaje się elektrolizie bardzo rozcieńczony roztwór zasady, a do elektrod nie przyłoży się z zewnętrznego źródła prądu zbyt dużego napięcia, to rozkładowi ulega głównie woda; w wyniku reakcji katodowej
2H2O + 2e- --> 2OH- + H2
i wydziela się wodór, natomiast w wyniku reakcji anodowej
H2O --> 2H+ + 1/2O2 + 2e-
wydziela się tlen, przy czym objętość tworzącego się wodoru jest dwukrotnie większa od objętości tworzącego się tlenu (w tych samych warunkach)
W przypadku roztworów stężonych proces anodowy jest następujący;
2OH- --> H2O + 1/2O2 + 2e-
Wniosek Prawie wszystkie reakcje elektrodowe zachodzące podczas przepływu prądu elektrycznego przez bardzo rozcieńczone roztwory wodne prowadzą do wydzielenia wodoru i tlenu.
Jak widać z reakcji napisanych wyżej, roztwór wokół anody staję się kwaśny w wyniku tworzenia się jonów wodorowych a roztwór wokół katody zasadowy w wyniku tworzenia się jonów wodorotlenowych."
Podczas odrdzewiania wykorzystujemy fakt wydzielania się wodoru na katodzie, który powoduje rozluźnienie rdzy, spulchnienie oraz jej odpadanie. Jak widać z powyższego cytatu, wodoru jest dwa razy więcej jak tlenu i dlatego ostateczny efekt jest taki a nie inny. Gdyby było odwrotnie to podłączalibyśmy przedmiot do anody, czyli plusa. Przy okazji dowiadujemy się, dlaczego roztwór musi mieć niskie stężenie i tak samo napięcie źródła prądu powinno być niskie.

[ Dodano: 2013-03-11, 22:18 ]

numerek pisze:
kwestię trawienia nierdzewki nie będę komentował

Wydaje mi się, że tu nie chodzi o trawienie nierdzewki, tylko wytrawienie tego co się na niej znajduje, czyli naloty od spawania i przypalenia.

Jest to jak najbardziej możliwe:

cz.1

cz.2

Na koniec autor mówi wyraźnie, że to co pokazał to na razie prototyp i wymaga dopracowania, ale przynajmniej widać o co chodzi i że się da to zrobić.

oraz to:



a tutaj teoria:

http://www.stalnierdzewna.com/index.php ... ierdzewnej

Znalazłem taką stronę gdzie opisują tę metodę:
http://myweb.tiscali.co.uk/andyspatch/rust.htm#top
Z tej strony pochodzi poniższy rysunek, schemat połączeń:

Prowadzą też rozważania co do stosowania związków chemicznych do przyrządzenia roztworu czyli NaOH i Na2CO3 - węglan sodu. Podany jest też schemat zasilacza z regulatorem prądu.
Ja do tej pory stosowałem sodę oczyszczoną czyli wodorowęglan sodu NaHCO3. Ma tę zaletę, że nie jest za bardzo agresywna, ale z drugiej strony efekty nie są rewelacyjne aczkolwiek wystarczające przynajmniej w tych przypadkach, w których ją stosowałem. Stosowanie obrotowej stalowej szczotki pozwalało uzyskać metaliczną powierzchnię.
W następnym etapie chcę przetestować NaOH czyli wodorotlenek sodu, zawiera go np. popularny kret do udrażniania rur. Stężona zasada sodowa zapewne usunie rdzę bez elektrolizy czyli poprzez samo moczenie, ale myślę że nie tylko bezpieczniej, ale i łatwiej będzie kontrolować proces, stosując elektrolizę i słaby roztwór zasady.

Bardzo ciekawie i konkretnie przedstawiono to tu:
http://odkrywca.pl/pokaz_watek.php?id=45491
Omówiono chemiczne środki do odrdzewiania, stężenia roztworów oraz materiały na elektrody.

Jeszcze jedna strona ( dzięki kol. Andrzej40 ). Czyszczenie drobnych przedmiotów, monet, źródła prądu:
http://www.zbieraniemonet.za.pl/elektroliza.php
Cenna uwaga na w/w stronie: proces elektrolizy trzeba kontrolować. Co jakiś czas wyjąć przedmiot z pojemnika, przemyć, ocenić i zadecydować o przerwaniu lub kontynuowaniu procesu.
I jeszcze zacytuję fragment: "Uchwyt na monety podłączamy zawsze do bieguna ujemnego!!!. Jeżeli nie wiecie który to, łatwo to można sprawdzić. Wystarczy zanurzyć końcówki przewodów w elektrolicie. Minus to ten, z którego lecą bąbelki."