Ponad 50 lat temu miałem problemy z przytapiającym się do spiral szamotem i co za tym szło przepalaniem spiral kanthalowych.
W ubiegłym roku kupiłem cegły mullitowe. 
Kupiłem tańsze cegłyJM23 które mają wytrzymałość do 1300 °C, JM28 pozwala na temp. 1540 °C ale jest ok. 10 złotych droższy na sztukę.
Piecyczek został zaprojektowany pod spirale kanthalowe, więc i tak nie zamierzam przekraczać 1300 °C.
Niezależnie od rodzaju cegły problem topienia się ceramiki na styku ze spiralą może wystąpić chociażby z powodu pryskania topnika albo innych substancji.
Mam tlenek magnezu w proszku, robię pastę z wodą i wykładam wewnątrz komorę cienką warstwą.
Wyłożenie MgO wytrzymuje temp. 2800 °C o (ile dobrze pamiętam) i może być łatwo wymienione na nowe.
Sterowanie mam ale na razie używam tylko termopary.
Spirala leży swobodnie na dnie komory przy ściankach i mogę ją wymienić w kilka minut.
Nie wiem jaki mam gatunek kanthalu bo on jest ze starych zapasów i starczy mi na długo.
Nie mam teraz problemów z jej trwałością ale nie grzałem jeszcze czegoś co może pryskać.
Na pewno jak pryśnie np. boraks to spirala się w tym miejscu szybko przepali.

Gdybym chciał nagrzewać jakiegoś gusia bardzo wrażliwego na odwęglenie to może bym go wcześniej pomiedziował.

Podoba mi się to rozwiązanie ponieważ jest przy jego montażu relatywnie mało robotogodziń.
Ja sobie kupiłem trochę porowatych (termoizolacyjnych) cegieł mullitowych i ułożyłem je tak że jest komora wewnątrz.
Spiralę odpowiednio nawinąłem z drutu kanthalowego, ułożyłem w komorze bez osłony tak aby można ją było wymienić w kilka minut.
Temperaturę śrubowałem do 1300 ° C i kaolin powolutku zamienia mi się w ceramikę.
To górna granica dla kanthalu.
Ta wersja wymaga nieco więcej roboty i kilkaset zeta na cegły i drut, ale mi zależało na ograniczeniu zużycia energii i możliwości szybkiej wymiany spirali grzejnej.

Kiedyś rozhartowałem kilka pierścieni łożyskowych aby sobie w nich powiercić.
Zapewne udałoby mi się coś jakoś zahartować ale trzymam się od takich pomysłów z daleka.

Nie lekceważę ślusarzy i narzędziowców i ich metod pracy. 
Jednak wymagania odnośnie jakiegoś detalu nie zawsze są wyśrubowane i nie zawsze muszą być spełnione jednocześnie wszystkie.
Zgadzam się podział pracy daje lepsze rezultaty.
Autor tematu nie napisał co i po co chce hartować.
W tej sytuacji możemy sobie pogdybać i spędzić troszkę czasu.

Ponad 50 lat temu na praktykach nauczona nas używać paleniska z koksem.
Palenisko i kowadło były wystawiane na plac przed warsztatem.
Pirometru nie było i trzeba się było nauczyć oceniać temperaturę na podstawie barwy.
Wystarczyła chwila i stal zaczynała się palić ale przeważnie udawało się wykuć jakiegoś gusia.
Jak ktoś chce traktować koksem jakieś droższe gusie to teraz niedrogie pirometry chyba są dostępne.
Palenisko z pirometrem ma swoje zalety nad piecami.