tuxcnc pisze: ↑

11 lis 2020, 21:23

Weź Ty kup dwa takie cudaki, wepchnij na gorąco w precyzyjną tuleję i zobacz co z tego wyjdzie ...

To było pierwsze rozwiązanie, które brałem pod uwagę. Na początku w ogóle chciałem użyć takiej przedłużki, nawet darować sobie drugi stożek, naciąć na tym gwint, założyć jakieś koło pasowe i działać. Niestety, jak się zacznie wnikać w szczegóły, to jest to po prostu zbyt krótkie, poza tym ma "niewłaściwą" tolerancję (na ogół h6). Wciskanie czegokolwiek gdziekolwiek odpada z uwagi na niedotrzymanie wymogu jak najwyższej współosiowości gniazda i czopa łożysk (nie wiadomo jak jest robiona ta przedłużka, ale prawie na pewno walec i gniazdo są z różnych zamocowań). Poza tym chciałbym mieć otwór ⌀ 26H9 przez całość (więc "zjem" trochę znormalizowanego stożka, bo powinno być mniej na jego końcu). Apetyt rośnie w miarę jedzenia, wrzeciono wg. przedstawionej koncepcji jest głęboko przemyślanym rozwiązaniem "akademickim" o ograniczonej funkcjonalności użytkowej, a jego drugie gniazdo ER32 ma służyć do łatwej zmiany konfiguracji napędu oraz mocowania specjalistycznej i koszmarnie drogiej aparatury badawczej.

kuba1im pisze: ↑

11 lis 2020, 21:03

Czy lokalizacja ma znaczenie?

Lokalizacja nie ma znaczenia, robota pójdzie jako normalne zlecenie - faktura lub paragon wystawione na uczelnię (znana Politechnika). Na tę chwilę nawet nie wiem, czy dostanę na to pieniądze - jak wspomniałem o tym osobie z GTW (Grupy Trzymającej Władzę ) to od razu wyskoczył z ubieganiem się o grant (miesiące czekania na nic bez gwarancji, że się cokolwiek dostanie). Relatywnie niskie wydatki da się pokryć ze środków własnych mojego wydziału po zrobieniu szeregu szpagatów i innych wygibasów dowodzących, że będą z tego wymierne korzyści (patenty, doktoraty, habilitacje, publikacje naukowe itp.). Wiem, że dla osób z branży (sam przez lata byłem operatorem, programistą, technologiem, projektantem - to tak à propos brudzenia rąk, które w moim wypadku wciąż mają blizny po robocie) ten projekt to czysty nonsens, ale wiele rozwiązań z zakresu budowy obrabiarek, których na co dzień używamy (np. wykrywanie kolizji na maszynach CNC), rodzi się właśnie w takich okolicznościach. Wyniki moich prac będą opublikowane w ogólnodostępnej formie w internecie w postaci zrecenzowanych artykułów naukowych. Ktoś to czyta, krytykuje, powtarza badania, wykrywa błędy, pisze kolejny artykuł i tak się pcha temat do przodu.

orion32 pisze: ↑

11 lis 2020, 20:45

Skoro wrzeciono może być dowolnie wykonane, to zrobi Ci go ktokolwiek.

Ktokolwiek, czyli kto? Mimo wszystko nie jest to takie proste: toczenie, nawęglanie, OC, szlifowanie, gwinty, jakiś rowek wpustowy, kły specjalne... trochę tego jest... Jak już wspomniałem, parametrem krytycznym jest współosiowość gniazd względem odpowiadających im czopów, ale reszta też ma się trzymać kupy, żebym mógł kręcić możliwie wysoko. Przekroczenie 10000RPM to niezbędne, mocno dziadowskie minimum, 20000RPM brzmi przyzwoicie, 30000RPM mnie satysfakcjonuje w pełni.

orion32 pisze: ↑

11 lis 2020, 20:17

Naistotniejsza jest wspołosowosć czopów łożysk i trzeba to zrobić z jednego mocowania, a nie z przemocowań, bo Ci kicha wyjdzie. Jaki jest sens mocować łożyska precyzyjne na bijących czopach?

Łożyska nie będą precyzyjne, bo nie ma kasy, a precyzja ruchu wynikająca z wysokiej klasy łożysk nie jest przedmiotem moich badań. Wiem, że to wszystko wygląda dość absurdalnie i nielogicznie (zwłaszcza, jak się samemu trochę postało przy maszynie), ale na poziomie naukowo-badawczym często drąży się wątki poboczne, które czasem prowadzą do zaskakujących rezultatów. Tak naprawdę do moich celów badawczych błąd obrotu wrzeciona wynikający z niskiej klasy łożysk może być dowolnie duży, o ile jest stały/powtarzalny dla danego łożyska - cały układ pomiarowy wraz z napisanym przez kolegów oprogramowaniem automatycznie odseparuje ten błąd i zostawi mi to, czego szukam. Dlatego też na początku pisałem, że wrzeciono być może będzie celowo zaprojektowane niezgodnie ze sztuką, bo tak mi łatwiej przebadać to, co mnie interesuje. Nawet jeśli będzie pracować, to bardzo mało i przy niskim obciążeniu (np. frezowanie aluminium frezem pełnowęglikowym ø 10mm). Jeśli już, to o wiele bardziej boję się drgań, bo może być trudno odseparować sygnały przez nie generowane. Oczywiście drgania to w części przypadków pochodna niewyważenia, a więc niewspółosiowości. Z drugiej strony wybór jest prosty: albo godzę się na jakieś kompromisy i pcham temat do przodu, albo czekam nie wiadomo ile na granty, pozwalające mi robić wszystko idealnie. Wolę opcję 1.

orion32 pisze: ↑

11 lis 2020, 19:47

Wrzeciono trzeba nawęglac hartować i szlifować. Gniazda, ponieważ są 2, najlepiej szlifować w złożeniu po montażu i dotarciu łożysk. Gwinty też szlifowane. Wtedy, zapewni Ci to bicie w mikronach. Chyba, że tyle, aż nie potrzebne, to można oszlifować i zmontować.

W opcji "normalnej" (do której szukam wykonawcy) zakładam użycie stali 16HG, nawęglenie, szlifowanie. Szlifowanie w łożyskach jest wykluczone, bo muszę mieć jak najwyższą współosiowość względem czopów łożysk, a nie względem zamontowanych łożysk. Dlaczego? Bo badania zakładają celowe niszczenie łożysk (właściwie to symulowanie ich przyśpieszonego zużycia), żeby sprawdzać inne parametry wrzeciona. Stąd też łożyska będą parę razy wymieniane, obracane względem siebie, będzie zmieniane ich naprężenie wstępne i masa innych, drobnych niuansów. Podsumowując, raczej zakładałem wykonanie (całego?) wierzchu w jednym zamocowaniu w kłach, później montaż za środek w dopasowanej tulei rozprężnej i toczenie najpierw jednego gniazda, później zmiana mocowania i toczenie drugiego. Po OC całość w dorobione kły symulujące geometrię tulejek rozprężnych i szlifowanie "na grubo" (powiedzmy na h8) środka. Później montaż w tulei zaciskowej za przeszlifowany środek i szlifowanie gniazda wraz z czołem, czopem łożyskowym ø40k6 i czołem kołnierza ograniczającego ø44. Potem zmiana mocowania i to samo z drugiej strony. Szlifowanie gwintu byłbym skłonny odpuścić - bardziej mi zależy na współosiowości obu gniazd względem odpowiadających im czopów. Współosiowość obu gniazd względem siebie nie jest krytyczna, ale mile widziana. Jeśli zmieści się ona w 0.02 mm to myślę, że jest to do przeżycia.

Steryd pisze:Jak chodzi o wykonanie niby nie szczególnie trudne, (u nas jakieś pojedyncze przejściówki były robione za starych czasów jak nie leżały na półkach) ale żeby mialo sens to dobrze by bylo przyjemniej porządnie ulepszyć i szlifować gniazdo, także pojedyncza sztuka wyjdzie drogo.

Z braku pieniędzy, w akcie desperacji, rozważałem zrobienie takiej prowizorki we własnym zakresie wykorzystując stal 40HM w stanie utwardzonym przez hutę do 30 HRC, ale myślę, że to strata czasu, bo jednak o ile wrzeciono nie będzie skrawać prawie wcale, to jednak trochę będę żonglował tymi nieszczęsnymi tulejkami, więc zaraz sobie wyrobię gniazdo, a jego powierzchnia ma być bazą przy niektórych pomiarach pośrednich...

Tak w ogóle to kolejny raz słyszę, że wyjdzie drogo. Drogo, czyli ile? Bo na pewno wyjdzie taniej niż koszt wymiany wrzeciennika ATC w profesjonalnym centrum frezerskiem jeśli się on spektakularnie rozpadnie wskutek wywiercenia kilkunastu otworów w okolicy łożysk i rozkręcenia go do obrotów maksymalnych pod obciążeniem

Interesuje mnie szeroko rozumiane zagadnienie błędów wrzecion i nie jestem w stanie przeprowadzić badań na posiadanych urządzeniach, bo albo są one zbyt stare/zniszczone, albo nie nadają się do badań z racji konstrukcji (szczegóły dotyczące osadzenia łożysk), albo musiałbym trwale przerobić wrzeciono jedynej w pełni sprawnej i w pełni uzbrojonej frezarki CNC, którą posiadamy. Pomijam drobiazg, że kręci się ona jedynie do 6000RPM, a dla moich badań jest to zdecydowanie zbyt mało. Jeśli uważasz, że kierownictwo weźmie na siebie ryzyko związane z trwałą i nieodwracalną ingerencją w konstrukcję maszyny (wywiercenie wielu otworów pod czujniki pomiarowe), to wyprowadzę Cię z błędu i oświadczę, że wbrew pozorom, w mojej organizacji bardzo się pilnuje, aby nie marnować publicznych pieniędzy, bo ich po prostu mamy bardzo mało. Mam nadzieję, że tym (i poprzednimi) postami uspokoję Twoje rozkołatane nerwy i sprawię, że jeśli nie chcesz (bądź nie potrafisz) mi pomóc, to przynajmniej zechcesz zmienić piaskownicę.


PS Oczywiście wiem co oznaczają cyfry w oznaczeniu ER32, ale jako że na co dzień operuję w mikronach, to szczegóły takie jak promień załamania krawędzi tworzonej przez czoło i stożek wrzeciona mają dla mnie znaczenie.

Dodane 14 minuty 18 sekundy:
To jest jakiś absurd. Zadaję konkretne pytanie na specjalistycznym forum internetowym i zamiast rzeczowej odpowiedzi jakiś anonimowy frustrat gryzie mnie po kostkach. A ja się jeszcze spowiadam, chociaż w ogóle nie muszę tego robić. Jeśli ktoś z obecnych jest w stanie pomóc mi w wypisanych dwóch kwestiach (dokładne wymiary gniazda oraz wykonawca) to proszę o odpowiedź.

Panowie, gdyby mi (właściwie to "nam") to wrzeciono nie było potrzebne, to bym go sam nie budował, tylko wykorzystałbym któreś z już posiadanych (na hali warsztatowej wala się kilka, sam też kilka posiadam) albo w ramach jakiegoś grantu kupiłbym coś gotowego. Założenia konstrukcyjne są takie, a nie inne ze ściśle określonych powodów naukowo-badawczych. Nie są nimi powody dydaktyczne, bo wrzeciono poniekąd celowo ma być zbudowane niezgodnie ze sztuką. Pomiar wydłużenia tulei wrzeciona jest zjawiskiem szczegółowo przebadanym i opisanym w literaturze przedmiotu, więc dla mnie taka możliwość jest jedynie dodatkową korzyścią osiąganą "przy okazji", a nie celem samym w sobie.

orion32 pisze: ↑

11 lis 2020, 13:31

A kompensacja wydłużenia termicznego przemyślana? Zwlaszcza ta, od tej strony pływającej.

Między innymi to wydłużenie chcę badać - stąd ten koniec tulei wrzeciona ma pływać możliwie jak najswobodniej.

FTW pisze:chińczyki też mają... może jednak gotowiec?

Wow! [czyt. "łał"] nie wiedziałem, że ktoś produkuje elektrowrzeciona tego typu. Gotowiec mi nie pasuje - brak możliwości podpinania innego napędu, nieznana konfiguracja łożysk i pewnie masa innych szczegółów. Dodam, że mój wrzeciennik de facto ma służyć do badań, nie do obróbki. Jeśli będzie jakakolwiek obróbka, to pewnie kilkanaście godzin rocznie, raczej w lekkich warunkach.

Steryd pisze:Idziesz do oddziału PKN, stajesz przed kimś z obsługi i wypowiadasz zaklęcie:
,,Poproszę normę ISO 15488 -B"

Na stronie PKN jest info, że normę wycofano. Przejdę się do księgarni PKN w najbliższym czasie i zobaczę, czy to jeszcze jest dostępne.

Steryd pisze:Google to nie jedyne źródło informacji.

Zabawne, niedawno moim studentom w trakcie odpytywania on-line powiedziałem: "prawdziwa wiedza zaczyna się tam, gdzie kończy się Google"