Po kilku próbach mam już odpowiedź. Problemem były zbyt zachowawcze parametry, a przede wszystkim ap. Frez musi po prostu cały czas być w materiale. Przy małym ap, ostrze wchodzi w materiał, obróci się o niewielki kąt i z niego wychodzi. Za każdym razem generuje to uderzenie i drgania. Ap powinno być większe niż odstęp pomiędzy kolejnymi zwojami linii śrubowej. Z tego powodu lepiej się sprawdzają frezy wieloostrzowe. Przy frezie ⌀4, 3F i kącie 55°, frezuję z ap 6 mm, ae 0.8 mm i posuwie 350 mm/min.

No właśnie sztywności się boję. Jak frezowałem na głębokość 17 mm, to pod koniec odgłosy były nieprzyjemne. Zbierałem po 0.5 mm na pełnej szerokości, lub 1 mm trochoidalnie. Przy wykańczaniu z ae=0.3 mm ap=2 do 5 mm było niewiele lepiej. Zapewne frez dotykał materiału na całej wysokości. Powierzchnia wyszła jednak lustrzana.
Jak planowałem od góry po 0.5 mm, to zupełna cisza.

Chłodzenie powietrzem. IPA nic nie pomagała, tylko wióry się kleiły.

Niestety nie ma takich małych frezów o wycienionej szyjce. Ale zastanawiam się nad strategią frezowania, w której co 5 mm bym zwiększał naddatek, żeby frez nie dotykał materiału. Można by wtedy użyć takiego o długości roboczej 7 mm. A wykończenie dłuższym.

Proszę o poradę, jaki frez dobrać do obróbki aluminium PA9.
Średnica mocowania 3.175 lub 4 mm. Max obroty 10.000 lub 20.000.

PA6 robię jednopiórowym VHM polerowanym. Ale mam wrażenie, że w PA9 idzie mu opornie.
Podobno tu lepiej sprawdzają się 2 lub 3 piórowe.

Zacząłem szukać i znalazłem frezy z powłoką diamentową. Warto do nich dopłacić?