No i masz inny problem. Jak odkówka, to nawet jak wyżarzona, mogą pozostać naprężenia i całość po obróbce się wygnie. Ale i tak najlepiej byłoby w twardych szczękach włożyć w przelot tokarki i zrobić na gotowo tarczę. Tam masz 53 mm nietolerowany wymiar. Później chwytasz przetoczonymi szczękami miękkimi za tą tarczę, wiercisz nakiełek, podpierasz i robisz całą resztę.

Oczywiście, że kieł zabierakowy wytrzyma obróbkę zgrubną i możesz go użyć. Tylko chyba nie ma sensu. Lepiej zacząć od tarczy i średnicy 53.

Uciąć materiał 7 mm dłuższy. Wtedy masz możliwość za 5 mm chwycić w szczękach hartowanych, z drugiej strony podeprzeć nakiełkiem i całość wytoczyć. Po obróceniu naddatek, za który trzymaliśmy (te 7 mm) trzeba splanować. Jeśli to tokarka konwencjonalna, to można przyjąć, że wrzeciono ma prześwit. I z dużym prawdopodobieństwem wszystkie średnice wytoczone w ten prześwit wejdą, dlatego chwytasz w podtoczonych, miękkich szczękach za średnicę 35, albo 36 (jak chcesz) i planujesz tarczę o średnicy 57 mm, na wymiar, którego nie ma na rysunku (grubość tej tarczki). Na końcu oczywiście drugi nakiełek do szlifowania, bo wymiary tolerowane proszą się o szlifowanie.

Inna rzecz mnie nurtuje. Z jednej strony pisze nakiełek b2.0 a tam narysowana dziura Φ 15, to jak to jest?