Jednak pewne piosenki zawsze pozostaną aktualne. Od czasów napisania tej piosenki przez Brassensa minęło tak wiele lat, a tu jakby wczoraj piosenka powstała:

Ech, to były czasy. Do tego butelka Ciociosana.

Ciekawe czy szopenn wie, że prawdziwe nazwisko Fariana to Franz Reuther. Urodzony w 1941 roku w Kirn, pięknym miasteczku w Rheinland-Pfalz, czyli Nadrenii-Palatynacie.

Nie podejrzewałem, że szopenn to fanatyk niemieckiej muzyki.

Dla mnie ta muzyka jest fajna, bo kojarzy mi się z latami, kiedy ją jeszcze na kasetach sprzedawano. A to dla mnie były fajne czasy:

Teoretycznie może do ustawienia wysokości użyć danych z midi, albo nawet z zapisu nutowego, jak umie czytać nuty. Ale oczywiście, że producent powinien słuch mieć.

Za to wokalista nie musi ani mieć poczucia rytmu, ani wyczucia wysokości wydawanych przez siebie dźwięków. Mało tego, głos też można mu wyprodukować poprzez wycięcie, czy dodanie harmonicznych. Wszystko da się wyprodukować. Poprawić.

I tego właśnie we współczesnej muzyce nie lubię. Ot takie discopolo. Co niektórzy uważają, że to taka prosta muzyka, że samo się to gra i śpiewa. Nic bardziej mylnego. Jeśli ktoś interesuje się tym, w jaki sposób należy produkować piosenki discopolo, podrzucę ciekawy materiał:



To dla tych, którzy nie doceniają Zenka, a w zasadzie producenta jego piosenek.

Strajk jak zwykle musiał zaskoczyć i pokazał, jak to można tworzyć muzykę. A tak, kiedyś muzykę się nagrywało, teraz się ją tworzy. Ot choćby w ten sposób z absolutnie pozbawionej głosu i słuchu osoby robisz "artystkę":



Do tego kilkanaście razy kopiuj wklej, po tym na określonych ścieżkach odpowiednio ustawiamy przesunięcia wysokości i mamy praktycznie chór Aleksandrowa.

Nie lubię takiej "tworzonej" muzyki.

No kiedyś Ivan Komarenko, chyba z Irkucka, a dzisiaj Dzmitry Sauyanenka z Białorusi. Jak dla mnie różnicy nie ma. I jak kiedyś przy "czarnych oczach" tak przy obecnych koralikach nie do końca zmrożona wódka, na weselach, smakuje podobnie.

Przyznam się. Ostatnio, właśnie w ramach poszukiwań brzmień z czasów mojej młodości lubię sobie czasem puścić jakiegoś LOSa. Na przykład Los Iracundos, albo Los Panchos. Albo i Los Galos.

Kiedyś się na to mówiło pościelówki. I ilu z was nie byłoby na świecie, gdyby nie podobne rytmy

No widzisz, twój brat miał gitarę klasyczną, w której 3 struny (czasem dwie) nylonowe wyglądają, jakby były z żyłki, a 3 struny grubsze, też z włóknami nylonowymi są pokryte metalową owijką. Różnica jest, może zauważysz:

No, jedna z bardziej znanych niemieckich grup muzycznych.

I Polaków również. Czasy Nihil Novi, kiedy szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie. O śląsku, który też szybko Rzeczpospolita straciła nie napiszesz?