Problem polega na tym, że większość użytkowników Autocada uczyła się go sama i tak naprawdę nie potrafią z niego wydajnie korzystać.

Zasadą pracy w Autocadzie jest korzystanie z warstw, których w dużym projekcie masz bardzo dużo. Jeśli twój wyrób składa się tylko z kilkunastu części, to wszystkie masz je w jednym rysunku, korzystasz z tych samych osi i np. rozstawy otwórów muszą pasować. W ten sposób do drukowania włączas tylko te warstwy, które w danym momencie są potrzebne, a oprócz tego masz podgląd na cały projekt. I w taki sposób organizując sobie pracę (nie wspomnę o korzystaniu z skrótów klawiaturowych) powoduje, że projekt powstaje dużo szybciej, niż w programach 3D. Trzeba tylko się tego nauczyć, korzystać z bibliotek (nie tylko normalia), ale większość użytkowników Autocada nie ma o tym pojęcia, jak do sprawy podejść.

Bo chyba nie ma sensu modelować prostej płytki (np. przekładki pod stemple w wykrojniku). A rysunek musi być. I taki wykrojnik o wiele szybciej rysuje się właśnie w Autocadzie (przypominam o bibliotece normaliów!). Bo Autocad nie jest programem dla wykonawcy, z tego nie robi się ścieżki narzędzia. To jest program dla konstruktora. On służy do wykonania dokumentacji wyrobu, a nie do wprowadzenia danych np. dla sterowanej frezarki.