Bear, przecież ci opisałem, jak to zrobić, kilka stron temu.

Strike ,to na zdjeciu to jest gumolit ,a nie płyta..Wykładzina na stole warsztatowym,aby się części nie rysowały.
Zdjecia plyty nie mam,ale jest granitowa .Jest produkcji czechosłowackiej.Granit jest odporny na wilgoć i na ścieranie.Przeżyje Cię na pewno.Zniszczyć można wszystko ,ale jak się dba i używa zgodnie z zasadami sztuki, to służy długo.

Dodane 2 godziny 39 minuty 44 sekundy:
No i zdarzyło się skrobanie przed weekendem.
Pacjent w trakcie operacji w tym czasie suport się szlifuje płaszczyzna klina doskrobana na gotowo

Kolego bear ,zobacz ile razy trzeba przeskrobać,aby wyprowadzić taki suporcik.Tam bylo z 5 setek niepłaskości.
To nie möj film ,ja skrobię tylko ręcznie.
https://youtu.be/-uoAZiUShh4

Ja metrowa to szybciej ogarniesz.
Trzeba wyosełkować niezuzyte cześci prowadnic.Koło wrzeciennika dla konika i na końcu koło konika dla suportu.Po demontażu doskrobać podstawę konika tuszujac i odbijajac od prowadnic pod wrzecionem ,oraz sanie suportu tuszujac i odbijając na przeciwnym końcu ,gdzie najmiejsze zužycie.
Dobrze byłoby dorobić, wyfrezować mostek na dwie prowadnice i doskrobać,tuszujac obie pryzmy i odbijajac.To bedzie sprawdzian równoległosci obu pryzm ,który trzeba bedzie użyć przy skrobaniu..Doskrobane sanie wzdlužne posłużą,jako wzornik do skrobania pryzmy i płaszczyzny suportu wzdłužnego.Doskrobany konik, jako wzornik do pryzmy i plaszczyzny konika.Gdyb była jeszcze poziomica ,to przy pomocy mostka można też sprawdzać wchrowatość prowadnic. Ozywiscie po wcześniejszym wypoziomowaniu maszyny.
A potem ,to już łatwizna dużo czasu i wytrwałosci i setka za setką do celu.

Niestety, skrobię tylko w firmie, a tam nie wpuszczają niezatrudnionych. Poza firmą nie mam co i gdzie i czym skrobać.
Trzeba się po prostu nauczyć. Każdy skrobacz ma swoją technikę nieznacznie się różniącą, albo całkowicie się różniącą od innych. Jak mnie uczono we Włoszech, to widziałem 4 różne, nauczyłem się jednej, najbardziej przydatnej, do mojej roboty. Dwie służyły wykonaniu mozerka(fioatura, jak oni to nazywają) na prowadnicach. Jedna skrobakiem biodrowym, druga rzęcznym, bez trzonka, na masie ślizgowej. Inna skrobanie skrobakiem mechanicznym, dużych powierzchni bazowych pod wrzecienik.A do klinów skrobakiem ręcznym. Jak będę coś skrobał mogę zrobić zdjęcie gotowego klina, ale czy z telefonu da się wrzucić na forum nie wiem, bo są ograniczenia rozmiaru i rozdzielczości. Chyba, że ktoś podpowie jak dopasować.

Ja skrobię, wiec wiem jak to idzie.
Jak osiągniesz bieglość tych Ukraińców, to może szybko się uwiniesz. Długie to łoże? Znasz tego Zbyszka?
Żywica to na chwilę, a lekarstwo gorsze od choroby.

Sorry, ale karabinu nie będziemy budować. Jeszcze nie teraz.
Czym innym jest galwanizowanie w kąpieli, gdzie możesz łatwo utrzymać skład kąpieli i parametry procesu, a czym innym amatorszczyzna na pryźmie. Taka powłoka może się łuszczyć. Polecam lekturę Poradnika Galwanotechnika. Jest z 1000 stron o galwanizacji. No chyba, że nie masz czasu czytać, bo musisz pisać.

Też, kiedyś bolało, gdy nie umiałem. Wystarczyło pół godziny. Teraz mogę 8 godz skrobać i nie boli.

Ból nadgarstka jest tu najmniejszym problemem, bo to kwestia właściwego trzymania skrobaka, aby nie przemęczać. Jak się nauczy to przestanie boleć.
W latach 60tych w firmie gdzie pracowałem, był dział remontowy,gdzie skrobanno łoża tokarek. Do moich czasów przetrwał tylko komplet różnych liniałów powierzchniowych od 45*do rozwartych 120*,a może nawet 135* Nie przetrwały jednak reform ustrojowych i poszły na puszki na karmę dla psów.