Fakt, zapomniałem o tym... Na szczęście aktualny projekt w niczym nie ogranicza mi skoku, jak sobie przykleję kątownik taki będzie zasięg . Chciałbym zejść do jak najniższej wartości, bo jakby nie spojrzeć sam ruch będzie strasznie wolny (zobaczyłem jakiś filmik z firmowym ploterem i aż zaniemówiłem ^^), szkoda tracić cenne milisekundy na podnoszenie pisaka, szczególnie że im kotwiczka dalej, tym wolniej startuje.
Podstawa zostanie taka jak jest (sklejka 8mm), ładna jest, a tam mi nie potrzeba równej powierzchni. Bardziej się martwię o pole robocze, pokazywałem kiedyś że wygięcie jest rzędu 0.5mm, i to przy krawędzi sklejki. Przypomnę że będę musiał przykleić na to folię magnetyczną, co chyba też może spowodować jakieś odchyły.
Ktoś tu wcześniej proponował kawałek nagrobka, ale bez przesady . Chciałbym to załatwić jak najprościej - może po prostu pleksi?

diodas1 pisze:A tak w ogóle to rób tak żeby Tobie się podobało. W końcu to dla siebie dziergasz zabawkę

Z nas wszystkich autor tego tematu ma najmniejsze pojęcie o tym co robi xD. Zawsze lepiej poznać rady fachowców...

Pomysł z taśmą klejącą jest genialny . Muszę go wypróbować.
Bardzo mi przybliżyłeś temat prowadzenia pisaka, przyznam że zastanawiałem się w duchu jak to ostatecznie rozwiązać i jaka będzie finalna precyzja.

Zdałem sobie sprawę, że niepotrzebnie utrudniam sobie życie umieszczając elektromagnes tak wysoko - przed chwilą wpadłem na coś takiego:

Skok jakiś 1mm, odległość od stołu 6mm. Do rapidografu jak znalazł, cienkopisom i innym takim też nie powinno to robić problemu (choć pewnie i tak będę używać tylko Rystora). Jeśli chodzi o sprężynkę, zostawiłem ją raczej na zapas, nie zamierzam jej używać.
Jeśli nie ma sprzeciwów, to zostanę przy obecnej wersji osi Z - podoba mnie się .

Cześć!
Kilka dni temu doszła do mnie linka. Przy ogromnej pomocy Diodas1 (dzięki raz jeszcze ^^) zaprojektowałem rozwiązanie "zakleszczania" prowadnicy:


Poszedłem również za Waszymi radami i zmieniłem całą oś Z:

Tym razem elektromagnes ma za zadanie podnosić pisak, a po odłączeniu napięcia ma on opadać pod własnym ciężarem, jak również naciskiem sprężynki, której wychylenie można regulować. Podnoszenie i prowadzenie pisaka mam zamiar rozwiązać podobnie jak na filmie, który podesłał Diodas: http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... LQajSRnELc . Docelowo mam zamiar używać rapodigrafu, więc sprawa się upraszcza (okrągły przekrój ze zmienną średnicą). W przypadku testów na cienkopisach myślałem o zalaniu kawałka obudowy żywicą, tak by zrobił się odlew, ale otwór jest za ciasny, trzeba to będzie jakoś delikatnie obrobić. W każdym razie, takie odlewy mam zamiar przyklejać do tych ciemnoniebieskich elementów. Są przykręcane, więc w razie czego szybko będzie można wymienić "pisadło" .

Tego by było na tyle, jutro wyjeżdżam na tydzień więc nic nie podziałam przy maszynce, ale jak zwykle czekam na sugestie/wytknięcie błędów projektu.

A ta linka którą polecałeś (7x7, 1mm) jaki może mieć minimalny promień zakrzywienia? 5mm, 10? Kupiłem ją na próbę, powinna dojść we wtorek.

Teraz się wybieram do Castoramy popatrzeć czy nie mają tam takich rolek. Mam też trochę spienionego PVC, "wytoczyłem" na multiszlifierce kilka sztuk (tak na oko), ale ten materiał jest strasznie miękki. Może dałoby radę go wykorzystać po jakimś utwardzeniu (np. zalać żywicą albo klejem cyjanoakrylowym)? Wszystko zależy od tego co znajdę w sklepach, zawsze można też powtórzyć proces "toczenia", ale dla pleksi - tu już twardość powinna być ok.

Właśnie o to zjawisko mi chodziło, nie potrafiłem tego odpowiednio nazwać . Bardziej pasuje mi wersja z linką, nie musiałbym znowu kupować skanera, a samo rozwiązanie wydaje się prostsze w wykonaniu - dzięki za koncept.
Pozostaje tylko kwestia bloczków - rurka aluminiowa + wazelina pewnie nie spełni oczekiwań. Mam trochę rolek z drukarek i skanerów, może one się nadadzą? Nie wiem tylko czym zabezpieczyć linkę przed wypadnięciem poza krawędzie.

Nareszcie pojawi się tu jakiś konkretny update . Zakończyłem prace nad osią Y, całość jest gotowa i przetestowana. Przepraszam za "drobny" nieład w tle, wolę sprzątać raz a porządnie .



Następnie wziąłem się za osadzanie łożysk pod oś X (o tym za chwilę) i mocowanie krańcówek (wyciągnięte z jakichś myszek):


Tak jak obiecałem, zdjęcie i filmik z pierwszego oficjalnego rozruchu silnika:



Wszystko byłoby pięknie, ale zaczęły się problemy z osią X. Tego się właśnie obawiałem.

Po odpowiednim ustawieniu i unieruchomieniu prowadnic okazało się, że łożyska pasują na styk, ale gdzieś mam ułamki milimetrów nierówności i to wystarczy by zaciąć na dobre cały ruch. Postanowiłem lekko zeszlifować boki prowadnic - na chwilę obecną pojedyncze łożyska gładko suną po całej długości i nie mają bić. Potraktowałem też całość olejem wazelinowym, na pewno nie zaszkodzi. W każdym razie okazało się, że łożyska same w sobie też mają drobne bicia, co przy czterech skutkuje zbyt dużym błędem. W połączeniu z paskiem napędowym umieszczonym z boku, przy próbie przesunięcia całość się zakleszcza i na tym ruch się kończy. Rozwiązanie jest chyba tylko jedno - muszę dorobić napęd pasowy z drugiej strony. Pomyślałem nad czymś takim:

Ale mam wrażenie że to zbytnie utrudnianie sprawy. Tak czy siak będę musiał kupić stary skaner żeby mieć dokładnie takie same paski i zębatki po drugiej stronie prowadnic. A może po prostu pójść na łatwiznę i użyć drugiego takiego samego silnika? Skoro i tak muszę kupić skaner... rozwiązanie z podczepianiem pręta pod silnik odpada, nie dam rady tego zrobić tak żeby to miało sensowną dokładność. Nawet głupie prowadnice mam krzywe...

Proszę o jakieś porady odnośnie osi X, przyznam że to chyba krytyczny punkt tej konstrukcji i od niej zależy czy całość pójdzie dalej, czy stanie w miejscu.

P.S.
Dobra wiadomość dla przeciwników ołówka - tak jak się spodziewałem, dostałem oficjalne info że nie będę już musiał więcej rysować ręcznie wykresów, dlatego też odrzucam ołówek na rzecz rapidografu. Oś Z do przebudowy, najprawdopodobniej coś na zasadzie tego co wysłał Diodas (serwo podnoszące i sprężynka dociskająca z możliwością wyciągnięcia jej).

Witam po dłuższej przerwie. Wreszcie udało mi się znaleźć sensownego człowieka, który wyciął mi pleksi. Nie jest tego wiele:


Przez ten czas zająłem się pisaniem softu - oczywiście największym problemem było odpowiednie wysterowanie silników krokowych tak żeby szybkości kątowe przekładały się na odpowiedni kąt nachylenia rysowanej kreski. W sumie całość działa, ale podczas testów zdarzył się wypadek którego nie jestem w stanie pojąć i w efekcie spaliłem sobie programator, mostek H i prawdopodobnie samą ATmegę. Na szczęście w podobnym okresie przyszła pleksi, więc nie marnowałem czasu. Zdjęcie poglądowe ze stanowiska testowania softu :


Jeszcze kilka słów na temat klejenia pleksi. Odpuściłem sobie klej CA na wypadek gdybym musiał potem coś poprawiać. Klej polimerowy odrzuciłem bo był za słaby i w ten sposób zostałem przy epoksydowym na bazie żywicy. Największy minus jest taki że schnie dobę i zanim zacznie twardnieć trzeba uważać na elementy, bo bardzo łatwo się przesuwają.
Na chwilę obecną pozostały mi do sklejenia części zaznaczone na czerwono (oczywiście trzeba jeszcze dokleić na stałe osie łożysk i inne takie):


Oś Y (karetka):


Oś Z:


Oś X (koniec):


Łożyska osadzone w prowadnicach (widać też części do zamontowania krańcówek):


A teraz o osi Z. Niestety krawędzie pleksi są trochę krzywe wzdłuż grubości (pewnie z tyłu pleksi plamka lasera była nieco większa), co wprowadziło na tyle duże tarcie wzdłuż prowadnic, że po odcięciu zasilania całość się czasami zacinała. Pomajstrowałem trochę przy szczelinie na dźwignię elektromagnesu, potem przy otworach na prowadnicę, i niby się poprawiło, ale niestety porobiły się luzy. Tak więc albo będę musiał w odpadkach samemu nawiercić otwory, albo skorzystać z pomysłu który podrzucił Diodas - sprężynka nad serwem faktycznie bardzo by pomogła. Temat jest do przemyślenia, mam jeszcze na to trochę czasu.

Postaram się w najbliższym czasie nagrać jakiś filmik z działania silników. Muszę tylko określić jaką maksymalną szybkość mogę im zadać żeby nie gubiły kroków. Na chwilę obecną to wszystko.

Pozdrawiam

Co chcę zrobić wiem, jednak przez te 5 stron tematu podaliście mi tyle przydatnych porad i informacji, że projekt uległ całkowitej zmianie. A że najlepiej uczyć się na swoich błędach wiem doskonale, bo w ten sposób jako tako nauczyłem się elektroniki .
Rozdzielczość moich silników z przekładniami po przełożeniu napędu na pasek wynosiła coś w okolicach 0.1mm (nie pamiętam, ale liczyłem to i wychodziło podobnie), mam nadzieję że to wystarczy by rysować linie proste pod każdym kątem. Akurat kwestią wykrywalności nie mam się co przejmować, bo nauczyciele tak naprawdę nie sprawdzają tych wykresów, tylko patrzą czy są. Podpowiem że jestem w technikum, nie na studiach, więc jak to wygląda chyba każdy wie .
Sam projekt powstaje z kilku powodów, z czego rysowanie za mnie wykresów jest najmniej istotnym z nich. Przede wszystkim chcę poszerzyć swoją wiedzę z zakresu robienia czegokolwiek poza elektroniką .
Nie ma też powodu by tam bardzo zagłębiać się w temat jak napisałeś, koncept jest prosty i takim ma pozostać. Nie potrzeba mi regulacji szerokości kreski, bo ołówek automatyczny ściera się na tyle wolno, że jeden wykres spokojnie można narysować bez "wyciągania" następnej części grafitu.

No bez przesady, to ma być banalne urządzenie, a Ty mi tutaj proponujesz zakup nagrobka . Chyba jednak wolę blachę ^^. Sklejka z żywicą się sprawdzą tylko na czas testów, no chyba że bym użył tej folii o której pisałeś. Nie odrzuciłem tego pomysłu, tylko myślałem że chodzi Ci o zakup blachy i docisk folią, co w porównaniu do docisku magnesami było trochę dziwne. Ale tak jak mówisz ma to więcej sensu . Mam spore problemy z dostaniem blachy, więc bardzo możliwe że zrobię to w ten sposób.

Ogólnie na chwilę obecną budowa staje (choć tak naprawdę jeszcze się nie zaczęła), czekam na pleksi i dopiero wtedy będę mógł stwierdzić czy projekt w ogóle wypali. Trochę mnie niepokoją łożyska sunące po prowadnicy osi Y (tej z 4 łożyskami). Otóż puszczam obie pary jedna po drugiej i jedna sunie leciutko, a druga się co chwilę zacina. Nie wiem czy jest to spowodowane tolerancją, czy wytarciem smaru, czy jeszcze czymś innym. Wszystkie łożyska niezałożone chodzą lekko - same w sobie się nie zacinają, dopiero jak je połączę na sztywno rurką i wsadzę w prowadnicę. Obawiam się że będzie konieczne lekkie zeszlifowanie łożysk lub prowadnic (choć wolałbym to pierwsze, wyjdzie równiej). Czy wiecie co może być tego przyczyną? Moje silniki powinny spokojnie dać radę mimo że są słabiutkie, ale przecież nie o to chodzi.

Super pomysł Smouki, dzięki Ci wielkie . Części z pleksi dostanę zapewne dopiero za tydzień, potem jeszcze trzeba to poskładać. Jak nie znajdę blachy do czasu testów z przymocowanym ołówkiem to rozwiążę sprawę tak jak proponujesz.

Na chwilę obecną chyba zacznę coś działać z softem, sam się nie napisze ^^.