jasiu... pisze:Właśnie niektórzy myślą, że jak coś jest miękkie, to obrabia się łatwo. Problem w tym, że w mosiądzach masz często bardzo twarde wtrącenia, obrabiałeś MK80? To niby mosiądz do odlewania, ale jeśli musisz w nim np. otwory rozwiercić, dziwnie szybko jak na tak miękki materiał wiertła się tępią. No i w niektórych mosiądzach wiór pryska. To miałem na myśli, bo faktycznie, powierzchnia w mosiądzu raczej zawsze jest ładna, wyjąwszy sytuacje, kiedy tworzy się tzw. pralka.

Aluminium czy miedź są generalnie bardziej miękkie a nie obrabiają się łatwo. A przynajmniej nie tak łatwo jak mosiądz. Bo mosiądz pięknie się struga, nie zarywa, wiór się nie klei do niczego, dobrze się łamie. Można toczyć bardzo cienkie ścianki. Co tylko się da, toczę z mosiądzu właśnie.
Ja do robienia detali kupuję mosiądz optymalny do skrawania. Ale ze zwykłego no-name z marketu też toczyłem z równie dobrym skutkiem. 2-3 tysiące detali i na płytkach noży nie ma śladu zużycia. Nie jest źle
O wtrąceniach w jakimś brudnym odlewanym stopie nie ma co dyskutować. Tak samo jak stolarz nie będzie deliberował nad drewnem w którym są stare gwoździe albo jest pochlapane cementem. Takiego czegoś w ogóle nie tknie, bo sobie natychmiast zniszczy narzędzia, choćby nie wiem jakiej były wysokiej jakości.

Mosiądz jest trudny do obróbki? To co jest łatwe?
Z mosiądzu toczę dokładnie co chcę, zawsze na sucho (nie trzeba czyścić, wszystko się świeci), i wychodzi jak chcę. Nagrzewa się tak samo jak każdy inny materiał i zależy to od mocy wkładanej w operacje.
Chłodzenie cieczą to zło konieczne. W przypadku mosiądzu spokojnie da się uniknąć.

Przede wszystkim są bardzo różne mosiądze, tak samo jak są różne stopy wszelkich innych metali.

W tym przypadku rozwiązania widzę dwa:
- albo odprężać materiał cieplnie (upierdliwe i trudne do przeprowadzenia dobrze)
- albo wycinać z blachy; na pewno będzie dużo lepiej (w poprzek walcowania)
Wypróbować różnych dostawców i różne stopy, ze szczególnym uwzględnieniem stopów przeznaczonych do obróbki maszynowej, z większą zawartością ołowiu.

Monety robi się ze wszystkiego, bo ze wszystkiego się da. Z mosiądzu bije się monety z w uwagi na dużą trwałość. Kraje biedniejsze od nas (USA, Europa zachodnia) robią drobny bilon z blachy stalowej powlekanej dwustronnie miedzią

A to nie jest przypadkiem wynik naprężeń w samym materiale. W sensie surowcu, pod nazwą walcowany płaskownik?