Nie proste, owszem, i dlatego tak mało jest wieloletnio działających rentownych firm.
Taki powszechnie stosowany model biznesu, oczywiście promowany przez świat finansowy, że zaczyna się od długu a potem go spłaca, to nie moja bajka. To nie jest odpowiedzialne działanie, tylko hazard. I tak jak w hazardzie, szansa przegranej jest istotnie wyższa i kasyno zawsze wygrywa, tak samo w działaniach finansowych posiłkowanie się środkami pożyczonymi bez niemalże pewności że to się opłaci, nie jest drogą która prowadzi do celu. Bo raczej celem nie są długi do spłacenia kiedy nie ma z czego.
Kredytowanie się jest dobrym mechanizmem ale pod warunkiem że udział kredytu jest bezpieczny. A nie 50% i więcej. No i oczywiście plan działania musi być jak skała, pewny i nie do wywrócenia.

Posiadanie zaplecza jeszcze firmy nie czyni. Niejaki impuls tu wcześniej pomstował, że nie ma wielkich firm z hektarami pod dachem i tysięcy maszyn z tysiącami guzikowych, które by czyniły NASZĄ GOSPODARKĘ WIELKĄ.
Biznes to sprawa delikatna. Jak wrażliwa roślina która trzeba cały czas doglądać, pielęgnować, przesadzać, nawozić, podlewać, przycinać, doświetlać albo osłaniać i rozsadzać. Samo z siebie pociągnie trochę ale ten czas zawsze się kończy. Trzeba zawczasu reagować, wyprzedzać zdarzenia i zagrożenia. Wtedy biznes kwitnie. Dlatego mało kto się do tego nadaje a nawet ci którzy się nadają i potrafią, czasami popełniają błędy i muszą się podnosić z problemów i liczyć straty.
Prędzej poradzi sobie biznesmen bez zaplecza, niż zaplecze bez biznesmena. Usługi można kupić, podwykonawców wynająć, nawet całą infrastrukturę. Sama infrastruktura bez głowy która to poruszy i wepnie w system, czyli znajdzie niszę, nabywców, kanały dystrybucji, jest jak trup po egzekucji na szafocie.

Z tego wynika, że jako pracownik jesteś zbędny na swoim terenie. Nie pisze złośliwie, tylko stwierdzam fakt. Jednak lepiej trzymaj się DG. Tylko trzeba głową ruszyć a nie na gotowe czekać. Przed ZUS możesz się ochronić. Pracujesz przez jeden miesiąc, na kolejny zawieszasz działalność. Zupełnie legalnie. Chorobowego płacić nie musisz, jest dobrowolne. Wyjdzie Ci średnio 500zł na miesiąc. No ale musisz mieć zlecenia. A będziesz je miał, jeśli udowodnisz że warto Ci je dawać.

Zatrudnienie pracownika to układ biznesowy. Pracodawcy musi się opłacić (musi z tego pracownika dostać więcej niż on jego kosztuje) i pracownikowi musi się opłacić pracować.
Takie samo głupie jest tłumaczenie, że pracodawcy nie stać na pensję (jak cię nie stać na pracowników, to ich nie zatrudniaj) jak głupie jest oczekiwanie że pracodawca musi tyle a tyle dać za pracę (jak się nie podoba, to się nie zatrudniaj).
Wszystko pięknie reguluje podaż i popyt, także rynek pracy. A zadaniem państwa powinno być dbanie o globalne mechanizmy, żeby gospodarka się mogła zdrowo rozwijać, nic poza tym. Reszta powinna się wyregulować sama. Wpieprzanie się polityków w gospodarkę kończy się kłopotami tej drugiej i w ostateczności problemami wszystkich, w skrajnym przypadku kryzysem i biedą.

Nikt normalny po normalnych studiach nie idzie na kurs frezarki czy tokarki, żeby potem stać przy maszynie i słuchać rozkazów jakiegoś jełopa półanalfabety z dłuższym stażem.
Te "studenciki" jak ich nazywasz, to pseudoabsolwenci pseudouczelni. Po jakichś zadupiastych politechnikach z poziomem nauczania technikum z czasów komuny. Za co by się nie zabrali, będą tak samo denni w pracy. Wszyscy bystrzejsi albo wyjechali albo mają dobre stanowiska albo pozakładali własne firmy.
Nie masz inżyniera programisty, bo Ciebie na niego nie stać albo/i nie masz potrzeby żeby takiego mieć. A nie dlatego że tacy nie istnieją.
I nie pitol, że z palca wszystko można zrobić szybciej. Z palca można zrobić szybciej takie rzeczy, które jak widać Ty robisz.
Mentalność paniusi z okienka w urzędzie, która jest "miszczynią" wypełniania 7-miu formularzy i wyżywa się na "durnych inteligentach" którzy wypełniają je pierwszy raz w życiu.
Już widzę jak Ty sam potrafisz włączyć i obsłużyć każda maszynę

Świadectwo pracy to relikt przeszłości. Jedna z wielu pozostałości po PRL. Jeśli pracodawca będzie chciał, to zadzwoni do poprzedniego i op Ciebie wypyta.

Z większością powyższego nie zgadzam się. Nie można traktować wyjścia z domu na ulice jako ryzyka. Podejmowanie pracy nie powinno wiązać się też z żadnym w zasadzie ryzykiem, bo to normalna czynność życiowa.
Zakładania i prowadzenia biznesu bym w to nie mieszał, bo to inny poziom abstrakcji. Nawet dla wielu próbujących (z marnym skutkiem) a co dopiero dla etatowca.
Poza tym prowadzenie działalności wcale nie musi wiązać się z ryzykiem rozumianym jako możliwość dotkliwej straty. Wystarczy nie porywać się z motyką na Słońce ani też nie podejmować wątpliwych i... ryzykownych decyzji finansowych.
Trzeba tez pamiętać że życie i zdrowie nie tylko nie jest wieczne, ale wręcz przeciwnie dość krótkie i kruche. Nie ma za dużo czasu na nieudane próby i lizanie ran po katastrofach.

Kris, w takich sprawach, kiedy nie chodzi tylko o rozwój, ale tez o trywialną michę, nie szukaj i nie słuchaj rad na forum tym czy innym. Żebyś potem nie żałował i nie miał pretensji do jakiegoś nicka, że Cię na minę naprowadził i zostałeś bez roboty.

Sam musisz ocenić bilans potencjalnych zysków i strat i podjąć ryzyko. To się nazywa ŻYCIE. W życiu nie należy robić kroków wstecz ani stąpać po kruchym lodzie.

Moje zdanie jest takie, że firma która zatrudnia pracownika gotowego do pracy, czyli specjalistę a nie ucznia, nie może mu zaoferować mniej pieniędzy, w tym przeliczalnych na pieniądze bonusów.
Każdy pracodawca pierd..li o możliwości rozwoju, prężnym zespole, miłej atmosferze itd itp. A potem bardzo różnie to wychodzi. To jest atrakcyjne tylko wówczas gdy jest sprawdzalne.
Moim zdaniem z miejsca w którym jesteś powinieneś się decydować na zmianę pracy tylko w przypadku PEWNIAKA.