Do tematu zeliwa mozna podejsc jeszcze inaczej.
Grzanie do czerwonosci calosci ( przynajmniej sporego obszaru wokol pekniecia a reszta ile sie da praktycznie ) i spawanie ( zalewanie ) proszkami metalu natryskiwanymi tym samym palnikiem - natrysk proszkow plomieniowy.

Samemu tego nie spawaj - stracisz czas i nic z tego Ci nie wyjdzie. Jesli bedziesz mial szczescie to spoina ponownie peknie jak maszyna zacznie pracowac. Duza masz szanse ze peknie juz w trakcie albo tuz po spawaniu, a jesli bedziesz mial pecha ( maloprawdopodobne ale mozliwe ) to peknie gdzies dalej.

Z tym miedzianym drutem to ciekawy pomysl, przyznam sie ze nie slyszalem o takiej metodzie - pewnie tworzy sie jakis stop z wiekszym udzialem miedzy, prawdopodobnie o niskiej twardosci ktory jest bardziej ciagliwy.

Profesjonalnie stosuje sie elektrody niklowe ( nie elektrody do nierdzewki ). Odlew powinno sie wyczyscic z oleju i podgrzac - okolo 300 stopni. Zasadniczo im wyzsza temperatura podgrzania tym wieksza pewnosc ze nie bedzie pekac po spawaniu ( np. stosuje sie podzial na spawanie zeliwa na polgoraco i goraca - powyzej 600 stopni ).

Mozna tez stosowac spawanie tlen-acetylen - plomien ma te zalete ze szerzej podgrzewa material i jednoczesnie mozna dostarczac ciepla rowniez po spawaniu.


Mozna stosowac luty do lutowania zeliwa - nizsza temperatura oznacza wyzsze prawdopodobienstwo skutecznej naprawy.

Kiedys stosowalo sie kolkowanie, jakies mechaniczne metody wstawienia stalowych kolkow w zeliwo i zaspawanie tego wszystkiego pozniej.

Najlepiej oddac korpus do firmy ktora specjalizuje sie w naprawach i regeneracji metodami spawalniczymi ( szukalbym firm regenerujacych czesci silnikow - tam jest duzo zeliw i odlewow ).

Pozdrawiam