Na razie spróbuję zwilżyć Wolfram drutem niklowym. Jak si e nie uda, to będzie zabawa w jubilera i mechaniczne osadzanie.

TIGiem można tez lutować a nawet tylko mocno nagrzewać, mniejszymi prądami niż w grocie lutownicy transformatorowej, stad mój pomysł użycia TIGa do tej operacji. Wiem, ze wolframowe elementy w sprzecie wędkarskim są lutowane, platynki tez widziałem wlutowane w w gniazda w ramionach przerywacza. Nie mam jednak pojecia co to mogl być za stop ani czego użyto jako topnika, wytrawiacza.

Udalo się komuś zwilżyć elektrodę TIGa jakimś spoiwem podczas eksperymentów? Z bardziej egzotycznych mam dwa gatunki niklu, mosiądze, brązy.

Potrzebuję naprawić kilka zabytkowych przerywaczy od silników benzynowych. We wszystkich elektrody są już wypalone doszczętnie. Wiem, że styki robi(ło) się z wolframu, że są jakoś umieszczone na ramionach przerywacza (jakaś oprawka z wlutowanym wałeczkiem z wolframu), ale nie mam pojęcia co to może być za lut. Skoro wolfram, to kupię elektrodę do TIG jakąś grubą i mam zapas styków do końca przebiegu wozów.

Do dyspozycji mam palniczek propanowy "długopisowy" i bardzo dobrego TIGa.

Przerywacz to coś takiego: wykonanego ze stali pokrywanej czymś (pewnie nikiel).