blasterpl pisze:jaki sygnał wyjściowy Open Collector, Line Driver, Push-Pull, TTL Moje mądre pytania opieram na: http://www.isaa.pl/poczenia-we-wy/podcz ... -inkrement

Rysunki na zlinkowanej stronie mają jeden bardzo poważny błąd, brakuje rezystorów ograniczających prąd diody wejściowej transoptora.
Taki opornik powinien być włączony w szereg i ograniczać prąd do kilku-kilkunastu miliamperów.
Zakładając prąd 10 mA, to powinien mieć 330 Ω przy 5 V, 1 kΩ przy 12 V i 2,2 kΩ przy 24 V.
To są typowe wartości, nie wychodzą dokładnie ze wzoru.
Jak widać na rysunkach, dowolne wyjście enkodera da się sprząc z transoptorem.
Zaletą takiego układu jest to, że do zadziałania transoptora potrzeba kilku miliamperów prądu, a zwykle zakłócenia mają zbyt małą energię aby taki prąd wymusić.
Transoptory można dać zasadniczo dowolne, ale najtańsze mogą mieć małą częstotliwość graniczną i źle działać przy wysokich obrotach.
Tranzystor wyjściowy transoptora można podłączyć bezpośrednio do portu LPT komputera, kolektor do pinu a emiter do masy.
Ważne żeby transoptor był jak najbliżej portu LPT, który jest sterowany napięciowo i czuły na zakłócenia.

.

mc2kwacz pisze:Widzę ze tux dorobił się już prywatnego zastępu wazeliniarzy

Konstruktorzy maszyn zakładając lepsze niż 100 liniowe enkodery nie kierują się "czystą głupotą" a potrzebą zapewnienia SENSOWNYCH parametrów jakościowych obróbki. Do tego, aby nie było utraty funkcjonalności oraz pogorszenia innych parametrów, stosują sterowniki sprzętowe a nie maszyny biurowe do sterowania. Tak to wygląda, gdy kryterium ceny nie jest najważniejsze. I tak to było robione jeszcze przed pojawieniem się pierwszych komputerów PC XT. A podobno mamy postęp techniczny...

Ponieważ moderator wyciął mój poprzedni wpis, to napiszę ci raz jeszcze :
Masz obsesję i udaj się po pomoc do specjalisty.

mc2kwacz pisze: Enkoder o rozdzielczości zaledwie 1 stopień, przy toczeniu np śruby pociągowej trapezowej o skoku 5mm, da rozrzut skoku gwintu na średnim poziomie 30um.

O toczeniu ewidentnie zielonego pojęcia nie masz, zresztą ogólnie o obróbce skrawaniem, więc po jasną cholerę głos zabierasz ?

.

Widzę że musimy zacząć od podstaw.

Gwintu nie da się naciąć za jednym przejściem.
Albo narzędzie musi mieć wiele ostrzy pracujących po kolei (gwintownik, narzynka), albo jednoostrzowe narzędzie musi zrobić wiele przejść, za każdym razem zagłębiając się bardziej.
Oczywiście przy kolejnych przejściach nóż musi trafiać w początek gwintu, bo ma go poprawić a nie zniszczyć.
Stąd oczywiście wypływa wniosek, że sygnał indeksowy być musi.
W najprostszej konfiguracji ten jeden sygnał wystarczy.
Program sterujący mierzy czas pomiędzy dwoma kolejnymi impulsami indeksowymi i przyjmuje założenie że czas pomiędzy następnymi będzie podobny.
Jak się nie narzuci wariackich parametrów skrawania, to ten warunek będzie spełniony, a otrzymany gwint nie będzie co prawda idealny, ale będzie się nadawał do użytku.
Tak zwykle odbywa się to w programie Mach, który co prawda ma możliwość zwiększenia precyzji, ale po pierwsze mało kto o tym wie, a po drugie jest to (jak wiele innych) autorska wizja twórców programu i wymaga specjalnego, dedykowanego enkodera.
Tak więc enkoder o większej ilości impulsów na obrót dajemy po to żeby zwiększyć precyzję a nie umożliwić wykonanie gwintu w ogóle.
Zwolennicy programu Mach często zrzucają zwolennikom LinuxCNC, że enkoder na wrzecionie to zbytek luksusu, niepotrzebna komplikacja i jeden czujnik indukcyjny w zupełności załatwia sprawę.
Tak więc trudno powiedzieć ile naprawdę cpr powinien mieć enkoder na wrzecionie, ale na pewno nie ma potrzeby stawiać zbyt wysokich wymagań temu elementowi.
Natomiast przy wykorzystaniu portu LPT i programowego zliczania impulsów, nie należy dawać enkodera dokładniejszego od 100 cpr.
Ponieważ już parę bzdur w tym wątku zostało powiedzianych, to trzeba podkreślić że to nie jest ograniczenie programu LinuxCNC czy portu LPT komputera PC, tylko ograniczenie programowej metody pomiaru.
Ten sam komputer z tym samym LinuxCNC odczyta enkoder o częstotliwości dwóch megaherców jeśli tylko dodamy kartę MESA za astronomiczną kwotę stu dolarów ...
Tylko do samego gwintowania enkoder rzędu kilku tysięcy impulsów na obrót to czysta głupota.
I jeszcze parę słów o kolejnym idiotyzmie który tu padł.
Oczywiście nikt nikomu nie zabrania gwintować przy czterech tysiącach obrotów na minutę, tylko wtedy potrzeba napędów o prędkości rzędu dziesięciu metrów na minutę, a chyba nie o tej klasie maszyn rozmawiamy ...

Co do rozwiązań elektrycznych, to dużo zależy od konkretnego wykonania.
Długie przewody przechodzące w pobliżu źródeł zakłóceń wymuszą odpowiednio odporny na zakłócenia standard.
Ja bym zaczął od "pętli prądowej", która jest dość odporna na zakłócenia i łatwa do realizacji.
Dodatkowo transoptor przed LPT zabezpiecza komputer.

.

Teoretycznie dowolny kwadraturowy enkoder inkrementalny z wyjściem indeksowym.
Praktycznie są dwa ograniczenia.
Pierwsze mechaniczne, bo jakoś trzeba enkoder zamontować na wrzecionie albo czymś sprzęgnąć i to koniecznie z przełożeniem 1:1 i oczywiście bez poślizgu.
Drugie to maksymalna prędkość urządzenia czytającego, czyli komputera PC albo dedykowanego sterownika.
Przykładowo przy 3000 obr/min będzie 50 Hz na każdą kreskę enkodera.
Czyli enkoder 1000 cpr da 50 kHz przebiegu, a tego już żaden pecet nie nadąży czytać.
W praktyce 100 cpr to dobra rozdzielczość.

.