Zasada tak naprawdę jest prosta. Ocieplenie oprocz samych własności cieplnych, należy tak konstruować, by w nim nie dochodziło do wykroplenia pary wodnej, bo zawilgocenie niweczy własności materiału izolacyjnego. To się liczy i to względnie prosto. (jak chcesz poczytać to hasło: penetracja pary wodnej przez przegrody)
Gdy nie ma możliwości takiej konstrukcji ocieplenia żeby nie osiągać w nim punktu rosy, a z takim przypadkiem masz do czynienia stosując je od wewnątrz, to należy zabezpieczać je przed penetracją pary wodnej poprzez zastosowanie izolacji paroszczelnej od strony o większym stężeniu pary wodnej w powietrzu czyli od wewnątrz.
A przechodząc do szczegółów: żeby mieć przyzwoity współczynnik przenikania ciepła na poziomie 0,3 musisz zastosować 15cm wełny lub tyleż samo styropianu. (w praktyce wsp. przewodności cieplnej λ tych materiałów jest podobny- na poziomie 0,04)
Przed termoizolacją od wewnątrz stosujesz folię paroizolacyjną. Łączenia folii taśmą należy skleić, bo ma to być szczelne jak akwarium. Potem od wewnątrz robisz sobie jakąkolwiek ściankę lekką- osb, reegips co tam ci pasuje.
Pomieszczenie należy wyposarzyć w wentylację obowiązkowo, bo trzeba jakoś parę odprowadzać z tak szczelnie zamkniętego.
Na wszelki wypadek między blachę o ocieplenie dajesz folię paroprzepuszczalną (czasem zwaną wiatroizolacją) , aby para która jednak może zawsze spenetrować izolację miała z niej ujście, a jednocześnie skropliny z blachy nie zamaczały izolacji. I tyle- żadne to mecyje.
P.S. Prawdą jest, że styropian myszy uwielbiają na robienie w nim tuneli i gniazd lęgowych, dlatego należy tak stosować izolację z niego, by absulutnie nie miały dojścia. Mysz wchodzi otworem o średnicy 8mm- sprawdzone!
Tu masz przedstawione graficznie przykładowe rozwiązanie dla twojej sytuacji: http://www.abc-izolacje.pl/index2.php?site=art&id=487 -rys.2