Proponowałbym jednak korzystać z katalogów i używać normalnych sposobów zamiast tworzenia nowej mechaniki
Jako że w pracy nie używa się znowu tak wielu narzędzi nastawy(obroty posuwy itd) po jakimś czasie same zostają w głowie.
Po ustawieniu parametrów i tak teoria zderza się z praktyką i korygujesz ustawienia w górę lub dół w zależności od tego jak idzie praca na obrabiarce. Ważne, że startujesz z miarę dobrego poziomu, a nie z kosmosu jak w przykładzie z mojego poprzedniego posta.

ak47 pisze: w przypadku pierwszego wzoru skąd wziąć liczbę obrotów (n) a w przypadku drugiego wzoru skąd brać V ?

V (a konkretnie Vc) bierzesz najlepiej z katalogu narzędzi. Orientacyjne Vc dla stali szybkotnących (HSS) 15-20 m/min, stali szybkotnącej kobaltowej (HSS-Co) do 40m/min, dla węglików (VH, niemieckie VHM) 100-300 m/min - dla typowych stali. Vc dla noży z lutowanymi płytkami węglikowymi "starego typu" gdzieś tak pomiędzy HSS a VH. W katalogach masz podane jak dobierać Vc, F(posuw) itd dla różnych stali i w ogóle dla różnych materiałów np aluminium, stali nierdzewnych itd. No niestety dane podawane są dla pracy np płytek do noży tokarskich przez 10-15 minut w idealnych warunkach, przez co są zawsze znacznie zawyżone. W rzeczywistości mało kto pracuje na supersztywnych centrach CNC za miliony E, a poszczególne operacje np cięcie pręta wymuszają pracę noża na znacznych wysięgach. Niemniej jednak katalogi mogą być dobrą pomocą szczególnie dla początkujących użytkowników, bo są przydatne do ustawiania początkowych orientacyjnych parametrów. Najlepiej przyjąć jakiś bezpieczny współczynnik, np dzielić Vc przez 2 i od tego zaczynać. Nauczenie się pracy z danym katalogiem wymaga pewnego wysiłku - szczególnie jeśli jest to nasz pierwszy katalog - ale pozwala to unikać sytuacji jak np gość z innego posta próbował obrabiać stal (tu akurat kwasówkę) frezem HSS Φfi10 z prędkością S10000 (zdaje się). Vc=3,14*10*10000/1000=314m/min zamiast wspomnianych 15m/min. Jak by sobie postudiował dowolny katalog, a w każdym są podstawowe wzory, to by facet wiedział, że przy ograniczeniach swojej maszyny (wrzeciono obroty minimalne 6tys), musi użyć frezu z VH (węglika) i to raczej nie większego niż Φ6. Posuw też by sobie dobrał bardziej odpowiedni. Także polecam dokładniejsze przejrzenie jakiegoś współczesnego katalogu lub dla użytkowników starszych maszyn poradnika frezera, tokarza itd. Wzory i ogólna wiedza tam zawarta będzie zawsze aktualna, a przykłady będą dobrze dobrane do starszych obrabiarek, jak nie przymierzając SN20A.

Jest dokładnie tak jak Roman ci tłumaczył, żadne magiczne sztuczki nie istnieją. Jeżeli chcesz uzyskać coś precyzyjnego w uchwycie, to tak planujesz sobie obróbkę(technologię), żeby wszystkie istotne dla ciebie wymiary najlepiej obrabiać z 1 zamocowania, a po przemocowaniu obrabiać tylko te na których ci mniej zależy. Jeżeli tak się nie da, to pozostają ci miękkie szczęki, których średnicę mocowania obrabiasz pod twój detal i przy podobnej sile zacisku co twój detal. W miękkich szczękach uzyskasz bez żadnych problemów bicie po przemocowaniu poniżej 0,05mm, a czasami udaje się zmieścić w 0,01mm, ale to już wymaga trochę zachodu i obrabiarki w dobrym stanie. Dobrym rozwiązaniem jest toczenie w kłach, ale:
1) tylko do toczenia zewnętrznych powierzchni
2) tuleja konika musi być współosiowa z osią wrzeciona, bo inaczej będziesz toczył stożek zamiast wałka. Jest to tym bardziej istotne im dokładniejsza obróbka i im detal dłuższy. Czyli przed dokładniejszymi obróbkami musisz wyregulować stożek konika, szczególnie przy starszych obrabiarkach.
3) jeśli detal to wałek musisz wcześniej nawiercić nakiełki pod kły.
No niestety nie ma żadnych magicznych sztuczek które by ci ulżyły w twej doli tokarza Choć gdy nabierzesz wprawy, tak jak przy ostrzeniu noży ze stali szybkotnącej (HSS) to idzie to sprawnie.