emsc pisze:Po to, że magister inżynier po takiej uczelni powinien być zdolny nie tylko pracować jako starszy guzikowy czy inny pseudokonstruktor w pseudobiurze konstrukcyjnym presudoinnowacyjnej firmy wytwarzające części do pseudoinnowacyjnych samochodów osobowych, ale także np w CERN, w NASA czy dowolnej innej mniej znanej ale wcale nie mniej ważnej instytucji badawczej, jako inżynier właśnie. I żeby wiedział z grubsza o co biega, przy czym w ogóle pracuje, jakie to ma skutki, jakie niesie zagrożenia, jaką odpowiedzialność ponosi przy danym zadaniu. Żeby miał przynajmniej z grubsza świadomość czego nie wie i dlaczego ma np fizyka słuchać. A nie udawać mądralę, bo umie zaprogramować Fanuca albo sprawnie obsługiwać Autocada a ten fizyk nie.

Kto mu mówi o wywyższaniu się nad kogokolwiek? Tak na pewno zajęcia z fizyki na mechanice na polskiej uczelni są ułożone pod to, żebyś później pracował w CERN albo NASA xD Ale bzdury.

Ja pisałem o swoim wydziale. Słyszałem już wcześniej, że w Poznaniu albo Wrocławiu jest dużo lepiej. Miał Kolega szczęście - zazdraszczam . Ja w pierwszej pracy zaliczyłem smutne zderzenie z rzeczywistością. Na studiach nawet nie wspominali o tym, że z panelu tokarki można zaprogramować detal nie pisząc nawet linii w Gkodzie. Fanuc manual guide czy Sinumerik z Shopturnem? Nawet zdania o tym nie wspomnieli. 3/4 wiedzy, którą mi kazali przyswoić można było wyrzucić do kosza. Niech ktoś mądry mi powie, po co na studiach drugiego stopnia (magisterskich) na mechanice, wykłady z fizyki, laboratoria z fizyki jądrowej i obliczanie czasu połowicznego rozpadu, albo matematyka i rozwiązywanie równań różniczkowych drugiego rzędu?

Skoro słownik mówi, że naukowy to niech tak będzie. Kiedyś przez kogoś mądrego zostało mi powiedziane, że zawodowy to tak przyjąłem i dalej w temat nie wnikałem - widać myliłem się. Racja, że uczelnie otrzymują kasę za każdego studenta, ale nie zgodzę się, że ambitni uczą się na nowym sprzęcie - BO NOWEGO SPRZĘTU PO PROSTU NIE MA . Bida jest wszędzie jak sam skurczysyn. Na moim wydziale nie ma już nawet zajęć warsztatowych więc ludzie przez cały okres studiów nie widzą ŻADNEJ maszyny. Wszystko polikwidowali, bo za drogo utrzymywać warsztat i ludzi tam pracujących. Tak to wszystko równia pochyła. Głównie przez to, że szkoły średnie techniczne zostały zaorane, po części także przez to, że część ludzi (obecnie) w wieku ok. 50lat, która znała się na robocie po prostu wyjechała za granicę i zrobiła się przepaść jednego pokolenia. W mojej pierwszej firmie do której poszedłem do pracy po studiach, średnia wieku (w tamtym momencie) wynosiła ok. 55lat. Ludzie, którym brakowało parę lat do emerytury stanowili większość załogi. Był jeden człowiek ok. 40roku życia i paru młodych leszczy - jak ja - w wieku ok. 26lat. Problemy, które zaistniały w szkolnictwie średnim przeniosły się na wyższe i emigracja spowodowały, że mamy to co mamy na uczelniach technicznych.

FTW pisze:Do mojej pracy magisterskiej chcieli obowiązkowo jakieś elementy badawcze (pomiary), ze względu na "naukowy" charakter tej pracy.

U mnie było tak samo.

emsc pisze:Magister zaś, to stopień NAUKOWY

Magister to stopień zawodowy, a nie naukowy. Naukowe stopnie zaczynają się od doktora.

bsd pisze:Akurat te stare betony coś tam wiedziały i ja mam takie doświadczenie, że wiedzę mi właśnie te *stare betony* przekazały. Gorzej z młodszymi pracownikami.

Też racja. Ja miałem dwóch może trzech starszych wykładowców, którzy posiadali wiedzę praktyczną na temat który wykładali i zajęcia z nimi to była przyjemność. Reszta to niestety teoretycy.

Na uczelniach siedzi beton. Ci ludzie myślą, że to firmy powinny do nich przychodzić i prosić się o współpracę, tak jak to było za komuny. Czasy się zmieniły i to teraz uczelnie proszą o współpracę firmy z branży. Często się zdarza, że ci ludzie poza uczelnią nigdy w życiu nigdzie nie pracowali. To teoretycy, którzy uważają, że skoro posiedli znajomość wzorów i mają "dr inż" przed nazwiskiem, to żadna robota im nie straszna. A jak wiemy teoria teorią, a życie życiem. I później przychodzi student do pracy, po takich studiach u takich teoretyków i myśli, że w prawdziwej pracy będzie tak jak mu powiedzieli na uczelni i w tym momencie następuje smutne zderzenie rzeczywistością - bo większość tej wiedzy, którą mu przekazali na studiach (jak nie całość) idzie do kosza i trzeba się uczyć roboty od początku. Z ciekawostek sam byłem świadkiem jak doktor nauk, zajmujący się obróbką skrawaniem przyszedł na warsztat, bo szukał gwintowników do gwintów zewnętrznych!!