Tak pokrótce na szybko. W razie czego rozwinę.
1. Sytuacja odwrotne - wyciąganie materiału. Jeśli można chwycić za ten koniec.
- po obrobieniu końca ( otwór, gwint ), łapany jest w napędzany uchwyt i wyciągany przez tuleję. Masz solidne obustronne podparcie. Z uwagi na odchyłki średnic materiału, przed tuleję nóż kalibrujący do fi tulei, co pozwoliłoby na precyzyjne prowadzenie. A nawet już obróbkę dokładną do największej średnicy. Przed tuleją tylko nóż zbierający pozostałe naddatki.
2. To rozwiązanie widziałem gdzieś przy obróbce drewna.
- docelowej długości odcinek materiału sztywno w uchwytach ( lub kieł na jednym końcu), a jedynie przesuwna tuleja, podobnie jak wyżej ze wstępną kalibracją przed i dokładną obróbką po.
- obróbka otworu i gwintu przed całą operacją.
Tu akurat można by z całego pręta, bez cięcia na kawałki.

Mam jeszcze kilka pomysłów. Niektóre dziwne . Opisać?

Nie ma za co .mam to dam.
Nie jestem żadnym specem w tej dziedzinie, ale mam jedną obawę.
Tworzywa to nie stal.
Popraw mnie, jeśli się mylę:
-Rozumiem, że chcesz niejako wypychać materiał i obrabiać go zaraz za tuleją prowadzącą?
-Wychodzący koniec nie jest podparty?
Jeśli tak, to biorąc pod uwagę proporcje długość/średnica i obroty - zwłaszcza te wyższe -, oraz fakt, że będzie z boku poddawany naciskowi noża, obawiam się, że ten wolny koniec na pewnej długości zamieni się w banana, urwie i pofrunie uszkadzając coś lub kogoś po drodze.

Może się przyda.