Powierzchnia styku jest ściśle związana z nośnością i zawsze jest kompromisem między powierzchnią styku a obciążeniem. Przykładem są np.łożyska wałeczkowe w konstrukcjach gdzie obciążenie jest zbyt duże dla łożysk kulkowych ale zasadą jest aby powierzchnia styku była możliwie najmniejsza.

Stosuje się rury lub wałki utwardzane aby powierzchnia styku łożyska z wałkiem była jak najmniejsza co sprzyja precyzji prowadzenia a zużycie w przypadku utwardzanych wałków jest znikome(zawsze można obrócić wałek o kilka stopni i znów mamy jak nowy)

Analogicznie do kwadratowej rury zastosuj rurę o większej średnicy a problem zawieszenia łożysk na rurze kwadratowej i okrągłej jest podobny. Zastosowanie trzech łożysk być może jest trudniejsze ale efekt końcowy znacznie lepszy tym bardziej że prościej jest znaleźć wałek lub rurę o odpowiedniej powierzchni np. z amortyzatorów lub kolumn Mc Person z samochodów

Rozwiązanie dość często stosowane w starszych konstrukcjach gdy łożyska liniowe nie były tak popularne z tym że układ składał się z trzech łożysk rozmieszczonych co 120 stopni a prowadnicą był wałek lub rura . W takim rozwiązaniu luz kasuje się tylko przez jedno łożysko. Nawet przy dużych obciążeniach chodziło to lekko i płynnie.