Te obliczenia i porównywania miałyby sens gdyby ognisko było okrągłe. Niestety wychodzi coś bardziej zbliżonego do elipsy i to zwykle tym dłuższej im większa moc diody. Wynika to z budowy okienka emitera diody przez które wychodzi promieniowanie na zewnątrz. Należałoby do porównywania wybrać z katalogu diody o różnej długości fali ale o tym samym prądzie pracy (albo mocy pobieranej przez diodę) i tych samych rozmiarach okienka emitera . Nadal jednak nie da to właściwych wniosków bo diody dla różnych długości fali promieniowania mają różną sprawność a poza tym dla tego samego prądu różne napięcia pracy

251mz, Zlecenie wykonania płytki jest proste i nie brudzi rąk. A tańsze środki światłoczułe istniały już dziesiąt lat temu. Dawniej drukarze sami trawili matryce drukarskie a wcześniej naświetlali na nich emulsję światłoczułą zrobioną z albuminy również samodzielnie uzyskanej z białek jaja kurzego. Albumina uczulona była związkami chromu (dwuchromian amonu, dwuchromian potasu) Potem zamiast jajek od których w pracowni czasem unosił się zapaszek zaczęto stosować roztwór polialkoholu winylu, podobnie uczulanego na światło. Sam to robiłem wiele lat temu trawiąc różności w blachach mosiężnych ale niestety gdzieś mi wcięło zeszyt z recepturami. Pamiętam proces (kilka operacji) ale zapomniałem dokładnego procentowego składu mikstur. Niestety pamięć ulotna. Później pojawiły się gotowe emulsje z "zachodu" i stare metody odeszły w cień. Jedna z takich importowanych technologii przewidywała wywoływanie naświetlonej emulsji w ksylenie. Śmierdziało niebosko i dawało kopa jak narkotyk. W firmie gdzie pracowałem zdarzył się wypadek tak krańcowego zatrucia ksylenem że pracownica wylądowała na długo w wariatkowie. Po tym incydencie wytwarzanie PCB zaczęto zlecać na zewnątrz. W każdym razie związki chemiczne do emulsji z polialkoholu za 100 zł wytstarczyłyby na wykonanie kilkunastu m kw płytek PCB. Czyli relatywnie dużo taniej ale zachodu przy tym jest sporo a rozrobione preparaty mają ograniczoną trwałość więc dla jednej sztuki nie warto.

Są na przykład tutaj oraz instrukcja

Tylko tak wygląda. Płytka jednak została czymś zabezpieczona. Po wypaleniu rysunku jest przecież trawiona.

Tutaj folia wygląda na dość grubą dlatego tak się zmaży. Do trawienia można użyć dużo cieńszą, na przykład taką do przyciemniania szyb w samochodach albo laminat pokryć cienką warstewką farby chemoodpornej. Dawniej na przykład drukarze zabezpieczali matryce drukarskie przed trawieniem roztworem asfaltu syryjskiego. Wystarczała naprawdę cienka powłoka a roztwór asfaltu był rzadki prawie jak woda. Po trawieniu dawał się usunąć benzyną. Drukarze zabezpieczali w ten sposób tylną część matrycy drukarskiej. Tutaj należałoby go nanieść na miedź na laminacie. Pewnie znalazłby się też rozpuszczalnik do tonera drukarki laserowej i z niego można by uzyskać taką farbę. Myślę że wówczas o szerokości przerw między ścieżkami decydowałyby jedynie rozmiary ogniska lasera. Jest jeszcze jeden aspekt na który nikt wyraźnie nie zwraca uwagi, ani w dyskusjach ani na prezentowanych filmach. Chodzi o ochronę optyki przed snującymi się dymkami. Te smugi dymu po skondensowaniu się na soczewce stają się dość lepką substancją która z pewnością nie służy poprawieniu ostrości skupiania ani trwałości optyki, o zdowotnych skutkach też trzeba pamiętać. Należałoby więc dodać cokolwiek żeby te spaliny usuwać. Nawet w takim małym ploterze z diodą laserową.

upanie, Kiedy zabierzesz się do siekania na drobne nagrywarki to chyba warto wnikliwiej przyjrzeć się jej optyce , szczególnie użytym w głowicy soczewkom. W końcu cały układ optyczny oprócz automatycznego skupiania światła laserowego na odpowiedniej głębokości krążka DVD i podążanie za zapisaną ścieżką, dba o to żeby ognisko było małe. Żeby to było możliwe z pewnością soczewki mają odpowiednią geometrię. Między innymi najlepsze kolimowanie dają soczewki asferyczne czyli takie w których powierzchnia nie są jak w popularnych lupach kuliste tylko raczej paraboloidalne. Prawdopodobnie pod symbolem G2 używanym w nazwach modułów kryje się taki właśnie typ soczewki. Ponadto soczewka do skupiania rozbieżnej wiązki z diody powinna mieć bardzo krótką ogniskową żeby dało się ulokować ją blisko emitera diody. Wtedy skolimowana wiązka będzie miała mały przekrój. Soczewki w głowicy nagrywarki są mikroskopijne więc zaczyna się zabawa pod mikroskopem (masło maślane ) Dlatego myślę (choć sam tego nie próbowałem) żeby przed ostatecznym demontażem spróbować zasilić diodę zewnętrznym zasilaczem, obniżyć w nim prąd na tyle żeby światło nie raziło i obejrzeć dokładnie co się z tym światłem wewnątrz głowicy dzieje. Może udałoby się wykorzystać to co fabryka zrobiła, przynajmniej w części. Na przykład wypreparować na końcu diodę wraz z pierwszą za nią mikro soczewką która z pewnością jest tam gdzie trzeba czyli w osi emitera diody i w odpowiedniej od niego odległości. We wszystkich instruktażach na temat wykorzystania diod laserowych z nagrywarek zaczyna się od brutalnej demolki. Może w tym jest zasadniczy błąd Zobacz Zaczęło się ciekawie. Szkoda że temu akurat człowiekowi inwencja twórcza skończyła się na świeceniu po murach a nie spróbował skupić tej wiązki i zobaczyć co z tego wyniknie.

Zobacz na obrazkach , , , czego możesz spodziewać się po sprytnym dobraniu do wnętrzności głowicy. Pewnie trafisz na jeszcze inną konstrukcję ale zasada działania podobna. Intryguje mnie też jakie niespodzianki kryje w sobie nagrywarka Light scribe.

bratanek65 pisze:.....Osobiście proponuję zmienić używkę na mniej odlotową.

Jaki pożytek z niskokalorycznej używki?
Też byłbym statecznym, poważnym jak grabarz na pogrzebie, akuratnym aż do bólu a przez to nudnym dla otoczenia a w końcu i dla siebie smutasem. Raz na dwa tygodnie coś mruknąłbym do ludzi, może raz na 5 lat podał komuś pomocną dłoń. Życie jest za krótkie by żyć byle jak, śpiewał Jan Pietrzak. Trochę fantazji aż tak nie szkodzi, Nie trzeba zawsze przy zgaszonym świetle, na wznak i "po bożemu" Polecam. Warto spróbować. Nawet strażak z gaśnicą pod łóżkiem czasem coś zapali i raczej nie gna z nią do kuchni gdy żona smaży mu jajecznicę.

Eksperymenty które dają zadowolenie twórcy warte są pieniędzy. Każde hobby kosztuje. Zawsze można zwolnić posuwy żeby ognisko lasera miało czas zrobić demolkę w podłożonym materiale więc jeżeli na tym nie zamierzasz jakoś zarabiać to czemu nie. Niestety wydłużanie czasu przysmażania miedzi nic nie da bo ten metal dobrze przewodzi ciepło. Do przepalenia miedzi na laminacie moc pewnie będzie podchodzić pod kilkaset W. Jednak gdybyś nawet zdobył taki laser to i tak nie ma sensu wykorzystywać go do wykonywania płytek PCB. Laminat epoksydowy jest mniej odpornym na temperaturę materiałem niż miedź. Pod wpływem zogniskowanej wiązki zwęgli się i zacznie doskonale przewodzić prąd. I tu nasuwa się szatański pomysł żeby zamiast laminatu z miedzią użyć płytkę gołego tekstolitu a ścieżki przewodzące tworzyć laserem. Oczywiście elementów elektronicznych do tego nie przylutuje się (nie znam topnika do lutowania węgla ) ale można użyć kleju przewodzącego. Można pójść dalej i do tworzenia samych ścieżek użyć także tego kleju, bez lasera ... a całą płytkę zrobić choćby z kawałka szkła. Dla szczególnie ambitnych klej można nanieść sitodrukiem i krok po kroku wykonać podzespól który będzie można oglądać z każdej strony, zajrzeć pod rozłożyste układy scalone, mikrokontrolery. Żaden drobny detal smd schowany pod mikrokontrolerem nie ukryje się przed wzrokiem

No cóż. Z diody laserowej nie sposób uzyskać takiego skupienia mocy jak z CO2. Większej mocy dioda daje plamkę ogniska bardziej wydłużoną (kształt elipsy). Mniejszej mocy da plamkę mniejszą więc gęstość skumulowanej na materiale energii wyjdzie porównywalna. Jeszcze lepiej choć bardziej kłopotliwie może być jeżeli udałoby się na jeden punkt naprowadzić kilka ognisk z mniejszych diod. Sztywność całej złożonej z kilku diod z kolimatorami konstrukcji musiałaby być naprawdę porządna. Kiedy do tego dochodzi potrzeba regulacji każdym kolimatorem oddzielnie a na dokładkę pozycjonowania plamek na mikronowych dystansach to robi się ciekawie i zalatuje masochizmem.

Skoro kusi wydanie takiej kwoty to jeszcze raz przejrzyj kieszenie, a szczególnie to co wpadło za podszewkę a już możesz mieć moduł do pracy ciągłej o większej mocy . Może nie komplet bo do tego przydałby się sterownik za około 50 zł z regulacją mocy i kluczowaniem włączania diody sygnałem TTL i możesz eksperymentować.