Najlepiej można zapanować nad temperaturą ogrzewania pleksi jeżeli zastosuje się zanurzanie w ogrzanej do dobranej doświadczalnie temperatury cieczy. Próba jest wskazana bo pleksi, zależnie od technologii wytwarzania może mieć różne pod tym względem wymagania. Musi to być ciecz która ma wyższą temperaturę wrzenia niż woda a jednocześnie która nia uszkodzi lub nie zanieczyści powierzchni tworzywa. Taką cieczą jest gliceryna. Dawniej kupić ją można było w aptekach (nie wiem czy nadal jest tam dostępna). Można też ją tanio nabyć w wytwórniach biopaliw gdzie powstaje jako odpad produkcyjny. Może też być kosmetyczna. Gliceryna ma temperaturę wrzenia prawie 300 st.C więc do temperatury mięknięcia pleksi nic złego się z nią nie stanie. Można ją ogrzewać w dowolnym garnku bo po użyciu naczynie bez przeszkód łatwo oczyścić. Samą uzyskaną kształtkę po ostudzeniu także da się oczyścić bez żadnych specjalnych rozpuszczalników. Gliceryna po prostu rozpuszcza się w wodzie więc wystarczy ją zwyczajnie opłukać nad zlewem.
Metoda ogrzewania w glicerynie jest o tyle ciekawa że można w ten sposób rozmiękczyć na wskroś także grube tafle pleksi które przy innych metodach niezbyt łatwo doprowadzić w całym przekroju do plastyczności. Jedyne na co należy zwrócić uwagę to ostrożność bo rozgrzana nawet do 200 st.C gliceryna wygląda tak samo jak zimna czyli ani nie dymi ani nie faluje. Zatem kształtkę pleksi zanurzać w niej i wyjmować przy pomocy szczypiec i obowiązkowo z osłoną na twarzy w razie wypryśnięcia gorącej kropli