prokopcio pisze:zdarzają się klienci którzy na dzień-dobry marudzą, że program jest krytykowany na tym forum.

Odnoszą mylne wrażenie, bo program jest dość dobrze sprawdzany i na bieżąco udoskonalany. Bez dyskusji o szczegółach działania tak szybki rozwój nie byłby możliwy. Trzeba to poprawić. W takim razie wszystko na temat nowej wersji powinno być w jednym miejscu:

testowanie CNConv w wersji 0.13.0 (przed oficjalną premierą).

Losowy luz bardzo się przyda. Fachowa kujka po pijaku zrobi to lepiej niż kujka inżynierek trasujący od linijki.

Pomińmy kwestię plamki - za bardzo w przyszłość sięgam. Chodziło mi o wizualizację przed wykonaniem pracy z użyciem komponowania grafiki z bitmap kraterów i materiału.
Można sobie zrobić samemu program do wizualizacji grafiki do wykucia, a potem tylko wczytać bitmapę w stosunku 1:1.

Sprawdzałem na symulacji wykonanie szachownicy 6x6 - punkty z prawej krawędzi obrazu nie są wykonywane zarówno dla ustawienia do wykuwania punktów białych jak i czarnych (program wykonuje tylko 6x5). Mały błąd niezauważalny na zwykłych grafikach i szybki do wykrycia na tym maleństwie: (kliknij prawym przyciskiem na ten maleńki kwadracik i zapisz) - widać doskonale przy ustawieniu prędkości obróbki XY na 10mm/min, plamki 1, szerokość 6.

Może na te błędy otworzyć nowy wątek - "testowanie wersji 0.13.0 przed oficjalną premierą"? - żeby potem ktoś nie pomyślał, że w tym miłym programie jest tyle błędów.

prokopcio pisze:od początku opcji kucia jest w programie taki parametr.

Chodziło mi o coś innego. Plamka, którą masz w programie jest ściśle połączona z rozmiarem obrazu. I to moim zdaniem można udoskonalić. Konkretnie: wstępnie ustawiam punkty uderzenia co 0.12mm, wiem, że średni krater wychodzi 0.2mm chcę, zobaczyć przez wykonaniem obrazu jak wyglądać będzie przybliżenie efektu końcowego i zdecydować o tym czy pozostawić 0.12 czy też dla danej grafiki nie zmienić na przykład na 0.14mm i zrobić grafikę szybciej? W pewnym sensie tu chodzi o balansowaniem między jakością a wydajnością oraz korygowanie obrazu w zależności od stopnia zużycia narzędzia.

Jest jeszcze jedna istotna różnica między firmą włoską, a świeżo powstałymi konstrukcjami - włoska głowica jest na pasku "naciąganym grawitacyjnie" i poszczególne linie wykonywane są w jednym kierunku aby efekt przesunięcia między kolejnymi liniami nie był widoczny.

Dla naszych maszyn mamy możliwość obróbki dwukierunkowej oszczędzającej drogi w głównej osi obróbki. Do tego przydałby się jeszcze jeden parametr techniczny: kasowanie luzu dziobaka aby móc lepiej panować nad jakością obrazu. Przy obróbce dwukierunkowej dziobak raz jest wleczony a raz pchany - powodować to będzie przesunięcia linii. Brak tego parametru już przy drobnych luzach może zmuszać będzie do wybierania obróbki jednokierunkowej.

Oczywiście nie upieram się przy tym tylko dzielę się swoją wizją.

Rewelacja! Ze sterownika silnika wyciągnąć na wierzch potencjometr regulacji prądu i można kuć w różnych materiałach z różną mocą.

Jasne, że to chwila moment, ale fajnie byłoby gdyby sterownik dziobaka miał zmysł czucia. Myślę, że na forum amatorskim można o takich rzeczach wspólnie pomarzyć, bo a nuż ktoś pomysł podchwyci i biznes na tym zrobi.

Piotr Rakowski pisze:problematyczne jest właściwe przygotowanie pliku do kucia.

I tu dużą rolę odgrywa sposób prezentacji grafiki w programie. Jest tylko punkcik uderzenia i klientowi trudno wyczuć co wyjdzie w materiale.
Trzeba zadbać o dobrą wizualizację. Moim zdaniem w waszych programach brakuje jednego parametru - rzeczywistej wielkości plamki po wykuciu. "Średnica" rysowanego punktu powinna być regulowana i dobierana dla danego materiału tak aby to co na ekranie było zbliżone do tego co w rzeczywistości. Może to być na przykład montaż z dwóch bitmap (można dla klientów zbudować bazę materiałów w bitmapach). Tło - bitmapa ze zdjęcia fragmentu materiału, punkt - kółko z drugiej bitmapy koloru plamek i to nakładane na siebie w dużej rozdzielczości zgodnie z parametrami przetwarzania bitmapy na punkty. Klient powinien mieć możliwość wyboru zastawu bitmap zgodnych z kutym materiałem, ustawieniem "średnicy"-siły wykuwania i na bazie tego dobierać pozostałe parametry.

Jak głowica jest pozycjonowana przed rozpoczęciem kucia?
Czy jest krańcówka do ustalania kąta startowego dla tej osi?

Pytam o to gdyż zastanawiam się nad możliwością wyeliminowania rolki. Czy gdyby badać oscyloskopem uzwojenia silnika widać to, że materiał stawia opór? Pewnie tak - elektronikę "czującą" ma przecież ezi-servo. Może dałoby się zbudować taką głowicę kującą, która bez potrzeby podpierania się na rolce sama "poczuje", w którym miejscu jest materiał i dobierze odpowiedni ruch kucia?

?

Rewelacyjnie bo wielofunkcyjnie.

Ha! Zdecydowanie lepiej.
Fajny filmik - widać kawałek prowadnicy w "stylu PYFFEL". Oglądałem też inne filmiki wskazujące, że to bardzo sprytny konstruktor (chociaż strona cienka w wykonaniu). Tydzień temu u Bartussa widziałem jego mechanizm Z i kupiłem dla FREDa bo ciekawie jest skonstruowany. Podziwiam też głowicę kującą i mam nowe pomysły na dobór elementów mechanizmu kującego. Myślę, że można tak dobrać całość, że łożyska silnika krokowego nie będą cierpiały, ale kończę już z publicznym ujawnianiem pomysłów...