Zastanów się, czy chcesz, żeby Twoja praca była twórcza, czy odtwórcza. Jeśli chcesz po prostu odbębnić temat - nie zagłębiaj się i daj sobie spokój z jakimkolwiek drążeniem tematu. natomiast jeśli sprawa choć trochę Cię pasjonuje -> wymyślaj. Może wpadniesz na coś naprawdę twórczego, mimo wszystko.

Przykład - facet (dokłądnie firma, w której jest zatrudniony), który opatentował metodę (algorytm) kieszeniowania (wybierania wgłębnego) trójkątnego - z najmniejszym możliwym kątem opasania freza - wpadł na to przypadkiem, w trakcie ręcznego wpisywania g-kodu (czy jakoś tak - czytałem o tym gdzieś na amerykańskich forach).

Ogólnie oczywiście masz rację. Tyle, że autor tego tematu pisze już tę pracę. Tak więc jest nazwijmy to post factum.

Kol. jasiu... - programowanie "ręczne" ("z palca", "z buta", czy ja kto woli) ma się dobrze i jeszcze długo w Polsce tak będzie. Dlaczego? Dlatego że duże firmy hermetyzują swoje sterowania w taki sposób, że nic nie zrobisz z importem danych z zewnątrz (tych utworzonych w CAM-ach), jeśli nie masz odpowiedniego oprogramowania, a nawet systemu operacyjnego.

Widziałem pracę operatora maszyny Biesse-Rover 322 (o ile dobrze pamiętam), w zacnej i bardzo "dzianej" firmie, który ręcznie wpisywał parametry poszczególnych wierceń na podstawie... wydruku z Excela! Tak, tak... z Excela. Bo firma nie zainwestowała w jakiś system do przenoszenia danych z PC, za który Biesse chciało jakieś chore pieniądze. Więc ten bidny chłopina przy maszynie stał przez pół dnia, by wpisać te 500 punktów wierceń. Normalnie "czapki z głów".

Co do pytania autora wątku - rzeczywiście jednak można zadać sobie trud klasyfikacji rodzajów tworzenia programów na obrabiarki numerycznie nie tylko na ręczne i CAMowskie. Przypuśćmy, że obróbka jest bardzo skomplikowana (takie np. wielogniazdowe formy wtryskowe dzielone) i do dyspozycji jest pewien skończony zestaw narzędzi. Oprogramowanie (czy to ręczne, czy zautomatyzowane) musi uwzględniać posiadany "park" narzędziowy, więc kontekst narzędzi jest tu jak najbardziej celowy.

Jak mniemam można wymyśleć wiele innych kontekstów - płaszczyznowy, wieloosiowy, przestrzeni trójwymiarowej. Ale co najważniejsze - realizacji wieloosiowości. Znalazłem rewelacyjny firm z pracy japońskiego centrum obróbczego 6-osiowego, do produkcji korpusów silników samochodowych, gdzie trzy osie były standardowe, a dodatkowe trzy obsługiwały stół, na którym zamocowano obrabiany element. Ten element zachowywał się, jakby był na 3-osiowej kołysce. Uwierz mi, że generowanie g-kodów na taką maszynę jest zupełnie inne, niż na wieloosiową maszynę z obrotową głowicą frezującą.

Ergo - kontekstów generowania g-kodów może być wiele. I to właśnie powinno być przedmiotem Twoich dociekań.