Bardzo ważną rzeczą, w moim przypadku była udokumentowana, minimum piętnastoletnia praktyka, przy produkcji jednostkowej. Nie chodziło o znajomość "giekodów"bartuss1 pisze:no, ale zeby zdobyc te umiejetności najpierw trzeba doświadczyć nauki na takiej maszynce, poznac mozlwiości i narzędzia itd, ile w Polszy jest takich ośrodków?
tylko o znajomość obróbki określonych materiałów (walcowane, kute, odlewane, z bardzo różnych gatunków, oczywiście nie tylko stal, czy żeliwo). Plus minimum dyplom technika i co się z tym wiąże odpowiednia wiedza, choćby z geometrii analitycznej (przeliczanie kątów, zawieszeń promieni itd.). Tak sobie to wymyślono, ale faktycznie, przy produkcji bardzo dokładnych maszyn, kosztujących powyżej miliona Euro, nie można sobie pozwolić na wyrzucanie źle obrobionych elementów w złom.Kiedyś w Polsce było sporo firm, głównie z branży maszynowej, ale nie tylko. Ot zdolni liberałowie doprowadzili gospodarkę do stanu, w której tradycyjne polskie przemysły ledwo zipią. Jak to się działo - a poczytaj choćby historię elbląskiego Zamechu. Ty wiesz, jacy fachowcy tam pracowali! A to tylko przykład, jeden z licznych. Dlatego nie dziw się, że w Polsce nie ma gdzie się uczyć. Te branże, w których można sporo zarobić, produkując unikalne obrabiarki, funkcjonują "na Zachodzie", a w Polsce pozostały montownie pralek, czy wielkoseryjne kombinaty, produkujące np. silniki.
Czy to znaczy, że w Polsce nie ma szans na rozwój? Myślę, że szanse są, tyle że miejsc, gdzie można opanować praktycznie zawód jest po prostu mniej i trzeba czasem ich poszukać, wyprowadzić się, a to dość trudne, wiem.
Kiedyś operator tokarki pod lokomotywą miał połowę tego co maszynista lokomotywy stojącej na niej. 
[/img]
