Obróbka elektroerozyjna (ang. - EDM - Electrical Discharge Machining) to metoda obróbki metali, która do usunięcia naddatku materiału obrabianego elementu wykorzystuje erozję elektryczną będącą skutkiem wyładowań elektrycznych. Technologia ta, dzięki spostrzeżeniu Priestley’a, a następnie badaniom prowadzonym w 1943 roku przez rosyjskich naukowców - B.R Lazarenko i N.I Lazarenko unowocześniła znacznie dziedzinę obróbki metali dając jej zupełnie nowe możliwości. Lazarenko, którzy uważani są za odkrywców EDM, chociaż w rzeczywistości w tym samym czasie podobne efekty osiągnął zespół badaczy ze Stanów Zjednoczonych, sprawili, że drążenie w metalu i wycinanie w nim specjalistycznych kształtów stało się nie tylko możliwe, ale i bardzo precyzyjne.
Niedługo po odkryciu Rosjan, w 1960 roku powstała pierwsza maszyna do obrabiania elektroerozyjnego zwana elektrodrążarką drutową. Po kilku latach unowocześniono ją i powstała pierwsza wersja obrabiarki sterowanej numerycznie, a od roku 1976 elektrodrążarki są sterowane komputerowo (CNC – Computerized Numerical Control).
Przez lata technologia EDM ulegała kolejnym modernizacjom, a obecnie jest to nowoczesna i specjalistyczna metoda nadawania obrabianym detalom pożądanych kształtów i precyzyjnych wymiarów. Dzięki odkryciu Priestley’a i późniejszym badaniom nad tym zagadnieniem przedsiębiorstwa takie jak zakłady Nekers mogły do perfekcji doprowadzić proces elektrodrążenia przyspieszając go w ostatnim czasie ponad 30-krotnie, co znacznie skróciło czas obróbki. Dodatkowo dzięki użyciu nowoczesnych obrabiarek można dziś tworzyć poszczególne elementy z dokładnością do 0,01 mm. (ze szczegółami technologicznymi można się zapoznać na stronie www.nekers.pl).
Warunek jest taki, że obrabiane materiały muszą być przewodnikami prądu, ale możliwości w dziedzinie nadawania kształtów praktycznie nieograniczone. Dodatkową zaletą tej metody jest możliwość obrabiania materiałów trudnoskrawalnych, czyli tych o wysokiej twardości - takich jak węgliki spiekane, stale narzędziowe czy polikrystaliczny diament
Dzięki swoim możliwościom nadawania skomplikowanych kształtów obrabianym elementom, a także dzięki możliwości obrabiania materiałów trudnoskrawalnych obróbka elektroerozyjna znajduje swoje zastosowanie w specjalistycznych dziedzinach wymagających nadzwyczajnej precyzji m.in. w lotnictwie czy energetyce jądrowej. Technologia jest wykorzystywana do wytwarzania i obróbki takich elementów jak:
- matryce,
- stemple,
- formy wtryskowe i odlewnicze,
- łopatki turbin i sprężarek,
- pręty paliwowe.
Więcej o obróbce elektroerozyjnej znajdą Państwo na stronie www.nekers.pl
