Moim zdaniem podpory B i D są podpoami ruchomymi i reakcje w tych punktach będą pionowe i skierowane do góry (kierunek zweryfikują obliczenia), reakcja w podporze A, która jest stała będzie miała dwie składowe jedna pionowa a druga pozioma (np. do góry i w prawo). Tak więc masz 4 niewiadome, które należe wyznaczyć stosując dwa równania rzutów na osie X i Y oraz dwa równania momentów ( drugie równanie dzięki przegubowi w punkcie C). Jedno równanie może być względem punktu B a drugie względem punktu C z prawej strony. Jeżeli do równania wchodzi moment M to nie należy go mnożyć przez odległość ponieważ moment ma już swoje ramię.
Możesz również rozdzielić daną ramę na dwie (występuje przegub) i wówczas nie ma żadnego problemu z wyliczeniem.
Możesz również wyznaczyć siłę poziomą przy podporze A licząc ΣX.
Z pozostałych utworzyć układ równań z trzema niewiadomymi. Np. ΣY, ΣM(A), ΣM(B).
dzieki za podpowiedzi, jednak trochę się już w tym pogubiłem
co do wypowiedzi Arkadiusza, mam rozumieć że z tego wynika że w moich równaniach zabrakło jeszcze reakcji poziomej w A i że w B nie ma być tej poziomej którą zapisałem w równaniach?
Daria_J, który sposób jest łatwiejszy, mogłabyś mnie jakoś naprowadzić jak ułożyć te równania?
a jakbym chciał do tego wyznaczyć jeszcze siły wewnętrzne, to wiem że najpierw trzeba podzielić tą ramę na przedziały (x), tylko właśnie jak to się dzieli?
[ Dodano: 2011-05-14, 14:05 ]
mógłby mi ktoś podpowiedzieć jak podzielić tą ramę na przedziały (żeby wyznaczyć siły wewnętrzne)?
''W każdym przedziale siły wewnętrzne są opisane jedną funkcją typu np. M=f(x). Granicę przedziału wyznacza tak zwany punkt charakterystyczny. Punkty charakterystyczne są to: początek i koniec pręta, punkty przyłożenia więzów, punkty przyłożenia sił i momentów skupionych, punkty stanowiące początek i koniec obciążenia ciągłego, punkty, w których łączą się pręty o różnych krzywiznach.."