nie przesadzajmy z ta trudnoscia, od lat ludzie robia lodzie z kompozytow domowymi sposobami i nic sie nie wybucha. oczywiscie nie mam na mysli ze jest to bulka z maslem bo napewno niespodzianki beda, ale jest to mozliwe w wrunkach amatorskich.
jesli sie wpisze haslo "polymer casting" duzo mozna wyszukac na ten temat. technologia dosc powszechnie stosowana w swiecie.
oto link do jednego z producentow czesci robionych ta technologia. zalaczam tez zdjecia korpusow maszyn wspolrzednosciowych z podanego linku.

http://www.itwpolymercastings.com/abvantages.html

bartuss1 skad wziasc mikroskop elektronowy? poza tym to ja (i napewno wilu innych) i tak nic nie wypatrzy na probce bez ksiazek (i to nie wiem czy odczytalbym prawidlowo), dlatego lepiej jak ktos mi poda wartosc w jednostce od zdjec elektronowych. poza tym to wiekszosc domowych majsterkowiczow nie interesuje zbytnio struktura siatki atomowej tylko czy wytrzyma czy tez nie.
zalaczam zdjecie z wartosciami wytrzymalosciowymi klikniete z magazynu.
w artykule jest napisane ze owy kompozyt posiada mniesza wytrzymalosc mechaniczna i udarowa od stali czy zeliwa, dlatego miejsca narazone na obciazenia sa zbrojone lub posiadaja wkladki np. stalowe.
w artykule nie ma wzmianki na temat obrobki mechanicznej, dlatego moze to byc problem. 90% piachu to nie jest latwo obrobic. nie wiem czy frez z weglika ulepszany laserem dal by rade. prawdopodobnie trzeba by uzyc plytek ceramicznych lub diamentu. dlatego moze rzeczywiscie latwiej byloby wstawic wklatki np. stalowe w niejsca gdzie ma byc obrabiane nie tylko z uwagi na wytrzymalosc ale rowniez latwiejsza obrobke.

z tego co wyczytalem to wielkosc kuleczek jest od proszku po kulki 10mm srednicy. formy sa wibrowane i podobno zasychaja kilka godzin w temp. pokojowej. kleje to mieszanki zaleznie od wielkosci odlewu. to co bylo napisane w artykule o klejach (zywicach) to: epoxy, polyester, vinyl ester, methacrylate, furan. dodaja tez jakies ulepszacze aby zneutralizowac maksymalnie skurcz i pienienie sie kleju. a jeszcze pisali ze mozna robic scianki o zmiennej grubosci poniewaz min. skurcz nie powoduje naprezen w materiale. jesze jedno, mozna dodac kolorek i nie trzeba malowac.

byc moze jest to alternatywa na robienie calkiem przyzwoitych korpusow w przecietnych warunkach.

nie wiem czy juz ten temat nie byl przerabiany na forum, ale mysle ze jest godny uwagi. dotyczy odlewania korpusow maszyn z kwarcu i polimerow. w skrocie 90% mieszanki to kuleczki kwarcowe o wysokiej czystosci 99.5% SIO2 reszta to spoiwo (polimer). zgodnie z tym co podaje producent mozna odlewac masy do 1kg do 35 ton. formy moga byc dowolne, od dreanianych, gipsowych po precyzyjne metalowe. cena odlewu nizsza od konstukcji stalowej lub zeliwa ok.30%. wytrzymalosc na rozciaganie w granicach zeliwa ale mozna stosowac zbrojenie,na sciskanie przeskakuje stal. minimalny skurcz przy odlewaniu, duza odpornosc chemiczna oraz bardzo mala rozszezalnosc cieplna. tlumienie drgan lepsze od zeliwa o 10x i 45x od stali (prosze zobaczyc wykres). producent podaje ze zuzycie sciernic spada o 30% przy zastosowaniu korpusu tego typu w szlifierkach. stosujac formy precyzyjene duza dokladnosc odlewu(prosze zobaczyc zdjecie podstawy skanera na dlugosci 1000mm plaskosc .025mm) . producent pisze ze mozna uzyskac plaskoc do .012 na dlugosci 300mm. na zdjeciu wykonana frezarka z epoksydu i kwarcu tylko stol jest metalowy.
o wadach porducent nie wspomina tak jak zwykle
czy ktos praktykowal z tym lub widzial gdzies w uzyciu?