Wstępnie końcówkę rozhartowuję, chociaż wiertla są widiowe, więc powinno spokojnie pójść.

No właśnie, ale czasami zachodzi konieczność dorobienia bo nie można już dokupić części. Wiertła już mam, więc szukam trochę czasu i będę próbował.

No, jest "moc". Ręcznie niestety idzie trochę wolniej taka obróbka. Ale element bardzo podobny faktycznie. Dzięki za kolejne propozycje.

To jest stal hartowana. Propozycji Koledzy przedstawili wiele, coś się wybierze. Na razie szukam trochę czasu. Propozycja z wałkiem i otworem 0,3 jest do zaakceptowania.

Ta rzecz to obróbki jest na zdjęciu. Otwór ma być od strony trybika. Ostatnia propozycja jest godna zainteresowania.

Dokładnie, trzeba zrobić nowy czop z jednej strony tego wałka sekundnika. To jest wałek z naciętą zębatką i przy zębatce wyłamał się czop. W normalnej procedurze naprawczej tak się te czopy zarabia. W tym przypadku po prostu jest problem z zamocowaniem wałka. Zamieszczę fotkę tego elementu po południu. Mogłem od tego w sumie zacząć.

To ma być czop o średnicy 0,1 mm, więc musi być wałek włożony do tego wywierconego otworu. Igła to rurka - nie da rady. Pozdrawiam.

Mam tokareczkę do takich drobnych detali. Nie jest to jakaś firmowa maszyna, ale ją przerobiłem i doskonale działa. Dorobiłem nowe wrzeciono oparte na tulejkach ER i mały imak przesuwany wzdłużnie i poprzecznie. Jest jeszcze konik też z mocowaniem do tulejek ER. Można mocować w nim wiertła. W zupełności ona wystarcza do podstawkowych prac. Nie ma luzów, wrzeciono i konik są bardzo dobrze scentrowane.

Bardzo dziękuję za duże zainteresowanie tematem. W skrócie powiem, że wszystkie uwagi bardzo cenne. W tym wałku 0,3 muszę wywiercić otwór 0,1 na wałek, który będzie czopem dla takiej osi do sekundnika. Nigdzie nie mogę jej dostać, więc podjąłem próbę jej naprawy. Te uchwyty wiertarskie próbowałem, ale jak pisałem wcześniej słaby temat, za duże są bicia i nie idzie tego ustawić. Przy tak małych średnicach bicie nie może występować. Sposób z igłą może się sprawdzić. Jeden z kolegów opisywał sposób z wałkami ściskającymi obrabiany element, to może być też dobry pomysł. Chociaż może być ciężko wałek i te elementy ściskające włożyć do tulejki ER. Są tulejki profesjonalne do tokarek zegarmistrzowskich, ale one są mocowane na innej zasadzie niż tulejki ER. Tam jest taka tuleja z gwintem wewnętrznym i tulejka jest dociągana do wrzeciona i ściskana. Nie da się jej włożyć do tulejki ER. Moje myślenie zmierzało w tym właśnie kierunku, czyli takiej tulejki, którą można ścisnąć tulejką ER. Coś na zasadzie tej tulejki z uchwytu wiertarskiego. W tych uchwytach, tulejka jest centrowana do otworu tą stożkową częścią, a nie średnicą zewnętrzną tulejki i dlatego po włożeniu do tulejki ER jest bicie. Najlepszym rozwiązaniem sprawy jest ta tulejka ER z mocowaniem od 0,2 mm, ale ceny porażają. Niema co się też dziwić - precyzja niestety kosztuje. Ale przy najbliższej okazji spróbuję z igłą. Myślałem o przecięciu jej piłą włosową po rozhartowaniu. Albo dorobię tulejkę na tokarce z jednego zamocowania otwór i toczenie. Potem ją przetnę. Jak by zrobić otwór 0,5 i ją rozciąć, to powinno złapać ten wałek. Myślę, że zwykły mosiądz by zdał egzamin. Póki co bardzo dziękuję za wszystkie rady. Dam znać jak zacznę coś działać w temacie. Pozdrawiam.

Nie no kumam. Zatem spróbuję z tą rurką, może to być faktycznie dobre. Trochę w zegarkach grzebę i potrzebuję wywiercić otwór w tym wałku 0,3 mm i muszę go jakoś zamocować. Te uchwyty są bo są, ale ich dokładność jest słaba, a tu nie mogę mieć żadnego bicia.