erik007 pisze:Witam,
faktycznie mój błąd powinienem podać wersję SW na której pracuje (SW 2015) przepraszam za utrudnienia.
numerek dzięki za przykład, ten sam efekt uzyskałem po wprowadzeniu osi wzdłużnych i związaniu ich wspólnie.
Panie Pawle, a jak bym Pana poprosił o podjęcie jeszcze jednej próby? Nadmieniam iż w związku z nie doprecyzowaniem swojego pytania - pod kątem wersji oprogramowania, posypuje głowę popiołem ... Wolałbym mieć to powiązane i ruchome ze względów marketingowych i pracy z klientem.

Plik z 2015 w załączniku.

Jeszcze jedna uwaga. Wygaszając limit kąta w SW2015 działa to lepiej (płynnie). Może zatem zamiast limitu kąta lepiej zastosować limit odległości np. od wierzchołków - nie będzie miał wpływu na odchylenia ścian od siebie...

Trzeba pisać w opisie/temacie jaka wersja. Przepraszam, ale nie bardzo mam czas robić to ponownie w 2014...

Jakby coś służę dalszą pomocą.

ps. a nie lepiej ręcznie ustawić pozycję docelową i zapisać np. w konfiguracji?

Ciężki temat... Więc tak, w analizie po dodaniu grawitacji oczywiście zachowuje się to zgodnie z przewidywaniem (załącznik). Przenikanie wynika z tego, że dokładność badania nie jest wysoka.

Natomiast wiązaniami nie będzie to działać jak w rzeczywistości. Zrobiłem to tak, że w poszczególnych częściach konwertowałem do szkicu krawędzie kontaktu i dopasowałem splajn (by była ciągłość kontaktu). Z tech szkicu utworzyłem powierzchnie dodając dwa naprzemienne wiązania stycznie pomiędzy czołem profilu a tą powierzchnią. Dodatkowe wiązania to limit kąta i wspólnie - by się wzdłuż długiej krawędzi profile wzajemnie nie przemieszczały.

http://uploadfile.pl/pokaz/1048188---shy2.html

Jeżeli nie są to łuki to można dodać styczność plus limit kąta (wiązania zaawansowane). Jeżeli łuki to rzeczywiście najłatwiej zawiasem.

Natomiast skoro jest to jakiś schemat z obciążeniem to może analizą w Motion?