Pierwsze i trzecie - oczywiście!, dlatego najprościej w godzinkę podszlifować jakiś mały, odpowiedni średnicą frez walcowo-czołowy: ma czołowe zęby, walcowe są helisą (korzystne), a grubość można zrobić dowolną.
Drugie - no skąd , można przecież to obrobić na dwa przejścia (mówię o szerokości). Średnica freza nie powinna być tylko większa od szerokości tego środkowego promyka, wtedy bez zmieniania narzędzia (a więc mniej ustawiania) można by oblecieć wszystkie trzy promyki: prawy, lewy i środkowy.
Tu by się bardzo przydała wieloosiowa frezarka CNC (nieruchomy przedmiot i "latająca" głowica), a przy konwencjonalnej XYZ niestety widzę konieczność zastosowania podzielnicy z konikiem i jakiegoś wspornika/przyrządu do zamocowania przedmiotu. W dodatku promienie boczne i środkowy nie są rysowane z jednej osi (choć na szczęście z jednej płaszczyzny) i musi być możliwość przesunięcia detalu w przyrządzie pomocniczym o odległość równą odstępowi owych osi.

PS: Podoba mi się Twoje motto; myślałem, że to ja jestem skrajny (bo od zawsze mówiłem, że seria zaczyna się już od trzech sztuk), ale widzę że są lepsi... zresztą nie pierwszy raz to widzę

O to, to... jak potrzeba czegoś dziwnego, trza sobie radzić - czyli np. składany frez typu T
Ciekawi mnie, jak zablokowałeś płytkę przed obrotem na trzpieniu?

No, i muszę tu wspomnieć Twój składany z MGMN frez tarczowy do rowków... majstersztyk.

Tak jak napisałeś poprzednio - frezem do rowków teowych, choć ja pomyślałem natychmiast o dobranym średnicą i grubością małym frezie do wpustów Woodruffa (on też jest niejako "teowy", jednak ma ostre naroża i jest większy wybór wymiarów).

Ponieważ ja często radzę sobie "na gorąco", z marszu - to nawet wystarczyłby podszlifowany na obrotach frez palcowy, 10 lub 12 czy 14mm (nie znam dokładnie wymiarów detalu, a to warunkuje wymiar freza).
Trzeba by zrobić mu coś w rodzaju "szyjki", żeby czoło mogło podejść pod ten "daszek" nawisający nad promykiem z prawej i lewej strony.