Jeśli nie znajdziesz elementów na portalach, wpisz w wyszukiwarkę "części zamienne do tokarek" i dzwoń do oferentów/producentów.
Ale uprzedzam - ceny nie są niskie, a elementy bywają (to nie reguła) wadliwe wykonane.
Zdarza się tak przede wszystkim gdy są OBECNIE produkowane na zamówienie (podobno według starej dokumentacji), a nie są ORYGINAŁAMI pochodzącymi z magazynów fabrycznych, z dawnej produkcji.

Rurki są b. często w takich starych maszynach pozatykane glutami brudu, pyłu metalu i spolimeryzowanym (?) olejem - czyszczenie w zasadzie tylko mechaniczne albo wymiana rurek (jeśli jest możliwa - a może nie być bez dużego demontażu).
Bywa, że są pozatykane tylko na krótkim odcinku, przy wlocie/wylocie i wystarczy wywlec czy wydłubać (ale nie wepchnąć głębiej!) kilkucentymetrowy "korek" żeby je udrożnić. Przydatny jest do tego mały "haczyk" z cienkiego sprężynowego drutu.

Do swojego posta dodam jeszcze, że i wspomniana parszywa powierzchnia w pobliżu końca wałka po jego przetoczeniu również bezpośrednio wskazuje na "kielichowatość" szczęk* - to jest najbardziej widoczny efekt złego zaciśnięcia na końcach szczęk, niepewnego zamocowania i powstałej w ten sposób swobody poprzecznej wałka.
W zasadzie nie da się uzyskać dobrej powierzchni toczonego długiego detalu w takiej sytuacji (bez jakiegoś choćby prowizorycznego przeciwdziałania, czyli np. opisanego wcześniej podkładania blaszki).

* Ale drugą częstą przyczyną, która da efekt złej powierzchni toczonego detalu jest luz zużytego lub niewyregulowanego (bo co pewien czas konieczne jest skasowanie luzów) łożyska wrzeciona, szczególnie przedniego.
Jednak wtedy powierzchnia wałka będzie zła praktycznie na całej długości (prawie równomiernie), a przy "kielichu" w szczękach gorsza powierzchnia i większy rozrzut wymiarów będzie w pobliżu końca wałka, im dalej od uchwytu tym gorzej.
Żeby było (nie)ciekawiej, obie przyczyny mogą występować i często występują - szczególnie w starych maszynach - jednocześnie.

Chciałbym dodać próbę wyjaśnienia dziwnego zjawiska "zmiennej średnicy" wałka, opisanego przez autora tematu.
Zmienna średnica mierzona suwmiarką na końcu wałka toczonego bez podparcia może wynikać jeszcze z pewnej rzeczy (zakładając, że pomiary zostały właściwie wykonane), choć może to być także efekt bardzo zużytych łożysk wrzeciona.

Nie twierdzę z pewnością że tak jest - ale tak często bywa, gdy stary wypracowany uchwyt ma bardzo zużyte (wygniecione, wytarte) prowadnice szczęk i przy zaciskaniu na wałku układają się one w "kielich" - dlatego przedmiot nie jest zaciskany z jednakową siłą wzdłuż całej długości roboczej szczęk (a w skrajnym wypadku na ich końcu może nie być nawet w ogóle zaciskany!)
Toczony wałek ma wtedy bardzo niepożądaną swobodę poprzecznego ruchu, a najbardziej efekt owej swobody jest widoczny im dalej od uchwytu skrawa nóż.
Oczywiście, końcówka wałka nie ma wtedy przekroju elipsy (w tym wypadku o różnicy długości osi 0,2mm), a przekrój trójkąta z zaokrąglonymi szczytami - nazwę tą figurę "trójkątną elipsą", chociaż coś takiego nie istnieje (hmm... dla zobrazowania można wrzucić w szukajkę grafiki słowa "lufa gwint poligonalny"- choć tam będzie pokazany zapewne przekrój sześciopolowy, a kielichowaty uchwyt trójszczękowy "wyprodukuje" oczywiście kształt trójpolowy.

Żeby tego uniknąć, najprostszym prowizorycznym sposobem jest podłożenie paska stosunkowo miękkiej blachy o odpowiedniej (małej) grubości pod końcówki szczęk. Ale jedynym właściwym sposobem jest wymiana uchwytu.

Podparcie wałka konikiem także oczywiście zlikwiduje ten efekt (końcówka wałka nie będzie miała swobody), ale tu z kolei stożek może pojawić się z powodu nieosiowego położenia kła konika, co jest prawie pewne w starej maszynie.
Nieosiowość ta może zaś wynikać z kilku powodów, różnych - łatwych i trudnych do korekty.