precyzja pisze:w przypadku ostrzenia i regeneracji narzędzi teoria strasznie rozmija się z praktyką

No właśnie że wcale się nie rozmija. Miałem kiedyś dość duży problem z oceną, dlaczego narzędzie nie chce skrawać. A że robiło kilkaset otworów kształtowych dziennie, sprawa była ważna. Przeszukałem wiele poradników, właśnie prac teoretycznych, niektóre z internetu nawet nie po polsku, pogadałem z naprawdę dobrymi teoretykami i już wiem, że teoria sprawdza się zawsze.

Problem jest gdzie indziej. Często coś, co ktoś uważa za teorię jest tylko wycinkiem tej teorii. To tak, jakby ktoś znalazł trzy blaszki do cymbałek i chciał na tym symfonię zagrać. Jeśli teoria się nie zgrywa, to albo jest źle stosowana, albo po prostu stosuje się jej wycinek.

A poza tym w 100% zgadzam się, że jest jeszcze coś, jakaś taka intuicja, co po wielu latach praktyki podpowiada, jak należy problem rozwiązać.

frontside pisze:do takiego prototypowania potrzeba 5+ osiowej szlifierki narzędziowej

Dorzuciłbym, że jeszcze potrzeba człowieka, który wie, dlaczego narzędzie skrawa i potrafi sobie wyobrazić w skomplikowanym narzędziu, jak je zaprojektować, by kąty ostrza były takie same. Szczególnie, by kąty nie były "za chytre", bo wtedy się szybko narzędzie tępi, no i drży. Przykład - a proszę bardzo.

Weź stare wiertło (może być złamane i podejdź do szlifierki ręcznej.

Jak jest naostrzone dobrze (tak jak do stali), to jak spojrzysz na linię, którą tworzy rowek wiórowy z płaszczyzną ostrzenia, jest to linia prosta. To na tym odcinku kształtuje się wiór przy wierceniu.

A teraz przeostrz wiertło, by uzyskać kąt bardzo rozwarty. Zauważyłeś, że prosta linia zmieniła się w wklęsłą - wiór na takim narzędziu będzie zgniatany do środka.

No to w drugą stronę - zaostrz wiertło tak, by mieć je bardziej szpiczaste, Nawet tak koło 60 stopni. Wtedy widać, że prosta zmieniła się w linię wypukłą, wiór będzie na tej linii rozrywany! Wiertło będzie drżeć.

Jak widać, każdy kąt zaostrzenia powinien mieć swój odpowiednik w kształcie rowka wiórowego, żeby wióra nie skręcać, ani nie rozrywać. Jeśli robisz proste wiertło, ale z dwustopniowe, to nie możesz przeostrzyć zwykłego wiertła. Niech to będzie wiertło z pogłębieniem 60 stopni pod łeb wkręta. Rowek musi być fikuśny - inny w części wiercącej (tam masz tradycyjny kąt ok. 120 stopni, jak przy stali) i inny w części kształtującej pogłębienie. Jeśli będziesz szukał uproszczeń, to wiertło będzie drżeć, nie zapewni ci ładnej powierzchni, będzie robić pralkę, rozbijać, szybko się tępić.

Jedyną firmą, o której wiem (widziałem ich robotę), że zna się na projektowaniu geometrii wierteł jest właśnie URPOL. Może ktoś po mojej teorii popróbuje coś poprawić u siebie, ale z doświadczenia wiem, nie jest to proste. Trzeba nie tylko mieć maszynę, ale i wiedzieć, jak ją wykorzystać. A na czym choćby w URPOLu robią programy do swoich maszyn - nie wiem. Sam chciałbym poznać, czy jest program, który pomoże w prawidłowym opracowaniu geometrii skomplikowanych narzędzi. Pewnie jest, ale ja takiego nie spotkałem. Może wy coś na ten temat wiecie?

jedyną firmą, jaką z mogę polecić z własnego doświadczenia jest właśnie URPOL. Niestety, nie będę wymieniał kilku innych, które o ostrzeniu nie mają zielonego pojęcia, szczególnie jeśli mają zaprojektować nietypowe narzędzie. Ale szczególnie jednej firmy z zagłębia nie polecam.

Może i inne firmy potrafią dobrze ostrzyć, ale z kilku (a chodziło tylko o trochę nietypowe wiertło, do pewnego stopu aluminium, z nietypowym pogłębieniem (dwa kąty i półeczka z promykiem) jedynie URPOL poradził sobie znakomicie. Inne starały się, ale widać, że obrabiarki do ostrzenia to może one i mają, za to dobrać odpowiednie kąty skrawania (rowek wiórowy robi się bardzo fikuśny) niestety już nie. Zamiast ładnego otworu robiła się pralka.