Motywacja, to nie tylko pieniądze, które można łatwo przyporządkować konkretnej stawce.

Tak trochę z perspektywy niemieckiej. Tu wymyślono takie słowo "Einmallzahlung". Jest to specjalna premia, najczęściej w wysokości proporcjonalnej do stawki (procent wynagrodzenia brutto), płacona z dowolnej okazji. Może to być na przykład "wyższy niż zakładany zysk firmy". Oczywiście towarzyszy temu pismo właściciela zakładu, który za wyższy zysk dziękuje i chce się w ten sposób nim podzielić.

Doskonałym sposobem motywacji jest np. premia urodzinowa, bo to świadczy, że szef pamięta, że oprócz maszyny jest ktoś, kto tą maszynę obsługuje i jeszcze na dodatek ma w jakimś dniu urodziny.

Z inwestycji w pracownika kosztujących grosze może być to zaproszenie grupy osób, a nawet całej załogi na obiad do jakiejś dobrej restauracji. Oczywiście sze płaci za wszystko, co załoga zamówi. Z praktyki można stwierdzić, że są to kwoty nie przekraczające 40 zł na osobę. No ale efekt znakomity.

Dobrym sposobem jest organizacja np. święta firmy (rodzinny piknik z pieczonym prosiakiem), czy inne działania, w których pracownik ma wiedzieć, że firma stoi lepiej, niż chciał tego szef i dlatego on również coś z tego "lepiej" ma.

Głupimi, postkomunistycznymi sposobami są dniówka zadaniowa z wysoką premią (premia powinna być jedynie w działach sprzedażowych, czy dla akwizytorów), czy wręcz akord. Takie metody nie wiążą z firmą, zrównując pracownika z maszyną. Maszyna też, jak zużyje więcej prądu, to więcej zrobi. A że jakość leci na pysk, że zysku nie ma, a to inna sprawa.