Panowie, bez przesady. Za moich czasów był dostęp do komputera Odra z systemem operacyjnym George 3 i Fortranem. I szło to wykorzystać w obliczeniach kratownic, jak ktoś chciał.

Studia wtedy uczyły kombinować. I to się bardzo przydawało po przejściu do konkretnego zakładu. Pokombinowałeś, to cię robotnik w konia nie zrobił, jak to się czasem teraz zdarza.

pitsa pisze: ↑

04 paź 2020, 10:50

Wolę rozmawiać jak inżynier z inżynierem.

Albo inżynier (Karwowski) z technikiem (Maliniakiem)

Sprawdziłem w słowniku PWN, to u nas obowiązuje

Magister to

1. «tytuł otrzymywany po ukończeniu studiów wyższych oraz po napisaniu pracy naukowej i jej obronie; też: osoba mająca ten tytuł»
2. «farmaceuta pracujący w aptece»
3. «w średniowieczu: wykładowca nauk wyzwolonych»
4. «w starożytnym Rzymie: tytuł niektórych urzędników»

No to jeszcze słownik języka polskiego

stopień naukowy, osoba nosząca ten stopień´ (skrót: mgr): Magister farmacji. Magister prawa. Magister inżynier budownictwa lądowego. Uroczyście został mu nadany tytuł magistra filologii polskiej.

Słownik wyrazów obcych

(m) <łac. magister przełożony, mistrz, nauczyciel> 1. tytuł otrzymywany po ukończeniu studiów wyższych, napisaniu i obronie rozprawy naukowej; 2. osoba mająca ten tytuł magisterium, magistrant, magisterski: seminarium magisterskie

Chyba jednak naukowy trzeba przyjąć, choć w niektórych przypadkach naukowość tego tytułu może być dyskusyjna. Chociaż według ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - Dz.U. z 2020 r. poz. 85 magister stopniem naukowym nie jest, ale niuans - stopniem nie jest, a czy jest tytułem? A o tym ustawa nie przesądza.

Dzisiaj na uczelniach jest trochę tak, jak w starym dowcipie o góralu, którego pytają, czy dla partii oddałby krowę, no to góral, że tak, a świnię, też tak, a owcę, a owcy to nie. A czemu? A bo owce to mom odpowiada góral.

Uczelnia jest często przede wszystkim miejscem pracy poszczególnych osób, którym trzeba tą pracę zapewnić. Dlatego regułą stało się, że program zajęć dostosowuje się pod konkretne możliwości uczelni. Mom profesora, co się zna np. na rachunku tensorowym w obliczeniach wytrzymałościowych, to studenci się tego uczą. Nie mam od innych, czasem przydatnych dziedzin wiedzy, to się daje jakiemuś doktorantowi, żeby się po temacie przeleciał.

I stąd spora część wiedzy, jaką się studentowi aplikuje jest zwyczajnie poddawana słynnej procedurze "cztery Z", czyli: zakuć, zaliczyć, zapić, zapomnieć.

No właśnie, studia nie uczą cię konkretnej wiedzy. Studia uczą cię studiowania, czyli w jaki sposób konkretną wiedzę samemu ogarnąć. I tego się trzymajmy.

lolo2 pisze: ↑

29 wrz 2020, 08:49

Student na dziennych powinien robic te prace za free w ramach nauczania.

No właśnie w ramach nauczania, to powinien dostawać jakieś niewielkie pieniądze za udział w projekcie. Niech się uczy, że każda praca jest coś warta, z tym, że niektóre prace zbyt dużo warte nie są.

Mam inne wrażenie. To pracownicy uczelni podobnej współpracy nie chcą. No bo sam popatrz, kto na tych uczelniach został. Ci najlepsi uciekają.

No ale przecież w Polsce też tak było. Pamiętam, że czasem i studenci mogli sobie przy podobnych projektach dorobić. Na przełomie lat 70/80 w firmie często nie było fachowców od wdrożeń, kogoś kto zrobiłby np. obliczenia, czy tylko opracował DTRkę. I te roboty zlecało się politechnikom. Dość popularne to wówczas było. Bardzo często politechniki robiły np. badania wytrzymałościowe.

Czemu tego nadal nie ma? Może dlatego, że część robót przejęły prywatne firmy, certyfikujące czy projektujące?

Firma w Niemczech, w której pracuję często do tej pory zleca badania uczelniom. Tutaj też jest to normalne.