Kurcze wiele wyjaśniłeś, wielkie dzięki

WZÓR pisze:Przyjdzie czas kiedy prowadzący przestaną wciskać Wam zacofane technologie?

Przestarzałe? Możliwe, możesz powiedzieć jakich technologii używa się teraz?

CFA pisze:Ten proces szlifowania kanałka to chciałbym zobaczyć

Też mnie to zastanawia, da się uzyskać taką klasę dokładności po samym toczeniu kształtującym?

Szkoła to Politechnika Wrocławska.

Produkcja małoseryjna, zapomniałem dodać.

Ten proces technologiczny to moje dzieło i pewnie dlatego nie możesz tego ogarnąć, wzorowałem się na materiałach od prowadzącego, tam mieliśmy listę operacji na jakimś przykładzie wałka, stąd to prostowanie. Zaglądałem też do książki Felda dotyczącej procesów technologicznych i tam też opisywano prostowanie, więc pomyślałem, że ma to sens.

Jeśli chodzi o frezarko-nakiełczarkę też poczytałem o niej w książce Felda, tam była mowa o dodatkowej oprawce zakładanej na jedno z wrzecion wiertarskich, która toczy powierzchnie pod uchwyt trójszczękowy samocentrujący. Patrzyłem też na YT.

Co do prostowania w kłach tokarki, znowu Feld. Przedmiot ma być ustalany w kłach tokarki (najlepiej wycofanej z produkcji) i prostowany za pomocą praski ręcznej umieszczonej na łożu tokarki.

Szlifowałem nakiełki ponieważ na przykładzie od prowadzącego też szlifowali Mam rozumieć, że jeśli wałek nie przechodzi obróbki cieplnej to nakiełków nie szlifujemy? Zastanawiałem się po co szlifować te nakiełki ale stwierdziłem, że w niektórych sytuacjach się to robi a projekt ma pokazać na wszelkie możliwe sytuacje

Faktycznie średnice są małe. Może lepiej wykonać ten gwint głowicą gwinciarską albo szlifować?

Podsumowując - ten mój proces jest skopany czy jednak nie? podobne operacje i kolejność były w przykładzie od prowadzącego. Tam wałek miał trochę większe średnice (od fi 40 do fi 20). Chciałem do tego podejść jak najbardziej praktycznie i wiedzieć jak na prawdę można to wykonać, stąd ten temat na forum.

Nakiełki, planowanie czół oraz podtoczenie z jednej strony pod zabierak, zgodnie z tym co mówił prowadzący wykonywaliśmy podczas pierwszej operacji na frezarko-nakiełczarce.

Może będzie łatwiej jeśli pokażę mój proces technologiczny:

Operacja 10 - prostowanie pręta:

Wałek ustawić na dwóch pryzmach, prostować za pomocą młotka lub praski. Wychylenie wałka mierzyć czujnikiem zegarowym.


Operacja 20 – planowanie czół, nakiełkowanie na frezarko-nakiełczarce (rys. 003):

Wałek ustawić i zmocować na dwóch pryzmach.

Zabieg (1):
Planować czoła wałka do wymiaru 215.

Zabieg (2):
Nakiełkować B2 na głębokość 5.

Zabieg (3):
Zatoczyć jedną stronę wałka do Ø=25, na długość 35.


Operacja 30 – toczenie zgrubne:

Zamocowanie I (rys. 004):

Zamocować przedmiot w uchwycie 3-szczękowym za zatoczoną powierzchnię Ø=25mm, podeprzeć kłem.

Zabieg (1):
Toczyć Ø=26,3 na długości 175 (1,3 na t. kszt.).

Zabieg (2):
Toczyć Ø=21,7 na długości 127,3 (1,3 na t. kszt. + 0,4 na szlifowanie).

Zabieg (3):
Toczyć Ø=18,5 na długości 75,3 (1,1 na t. kszt. + 0,4 na szlifowanie).

Zabieg (4):
Toczyć Ø=16,5 na długości 55,8 (1,1 na t. szt. + 0,4 na szlifowanie).

Zabieg (5):
Toczyć Ø=13,1 na długości 3,8 (1,1mm na t. kszt. + 0,4 na szlifowanie).



Zamocowanie II (rys. 005):

Odwrócić przedmiot, zamocować w uchwycie 3-szczękowym za Ø=16,5, podeprzeć kłem.

Zabieg (6):
Toczyć Ø=21,7 na długości 40,8 (1,3 na t. kszt. + 0,4 na szlifowanie).


Operacja 40 – toczenie kształtujące:

Zamocowanie I (rys. 006):

Przedmiot ustalić w kłach (stały i obrotowy), napęd przenieść poprzez zabierak za średnicę Ø=21,7.

Zabieg (1):
Toczyć Ø=25 do wymiaru 174.

Zabieg (2):
Toczyć Ø=20,4 do wymiaru 127,5 (0,4 na szlifowanie).

Zabieg (3):
Toczyć Ø=15,4 do wymiaru 56 (0,4 na szlifowanie).

Zabieg (4):
Toczyć Ø=12 do wymiaru 4.

Zabieg (5):
Toczyć Ø=17,4 do wymiaru 75,5 (0,4 na szlifowanie; nóż o zaokrągleniu R1).

Zabieg (6):
Toczyć podcięcie na gł. 0,2 zachowując wymiar 127,5.

Zabieg (7):
Załamać krawędź 3x2,5.

Zabieg (8):
Toczyć podcięcie na gł. 1 zachowując wymiar 56.

Zabieg (9):
Toczyć podcięcie na gł. 0,55 zachowując wymiar 38.

Zabieg (10):
Toczyć podcięcie na gł. 0,3 zachowując wymiar 2,1.


Zamocowanie II (rys. 007):

Przedmiot ustalić w kłach (stały i obrotowy), napęd przenieść poprzez zabierak za średnicę Ø=15,4.

Zabieg (11):
Toczyć Ø=20,4 do wymiaru 41.

Zabieg (12):
Toczyć 2 podcięcia na gł. 1,2.

Zabieg (13):
Załamać krawędź 1,5x45°.

Zabieg (14):
Toczyć gwint metryczny M20.


Operacja 50 – frezowanie rowków (rys. 008):

Frezować na frezarce pionowej, przedmiot ustalić w pryźmie.

Zabieg (1):
Frezować rowek 6N9 na długość 20 i głębokość 3,9.

Zabieg (2):
Frezować rowek 6N9 na długość 25 i głębokość 3,9.

Zabieg (3):
Frezować rowek 5N9 na długość 25 i głębokość 3,4.


Operacja 60 – prostowanie (w razie potrzeby):

Wałek prostować w kłach tokarki.


Operacja 70 – szlifowanie nakiełków:

Szlifować na szlifierce do nakiełków. Szlifować jeden nakiełek, odwrócić przedmiot, szlifować drugi nakiełek.


Operacja 80 – szlifowanie wałka:

Zamocowanie I:

Szlifować szlifierką poziomą do wałków. Ustawić przedmiot pomiędzy kłami stałymi, przenosić moment przez zabierak za Ø=20.

Zabieg (1):
Szlifować Ø=20k6

Zabieg (2):
Szlifować Ø=17j6 (ściernicą z zaokrągloną krawędzią R1).

Zabieg (3):
Szlifować Ø=15h6


Zabieg (4):
Szlifować Ø=11h11.


Zamocowanie II:

Szlifować szlifierką poziomą do wałków. Ustawić przedmiot pomiędzy kłami stałymi, przenosić moment przez zabierak za Ø=15.

Zabieg (5):
Szlifować Ø=20k6.


Operacja 90 – kontrola:

Kontrola jakości.


Czyli jak dobrze zrozumiałem radzisz toczyć całość na fi 25, zabezpieczyć podtrzymką, toczyć zgrubnie i kształtująco z prawej strony do fi 20k6, obrócić wałek, zabezpieczyć podtrzymką toczyc zgrubnie i kształtująco srednice fi 20k6 i naciąć gwint. Na koniec frezowanie rowków i szlifowanie?

3 razy to znaczy 2 przejścia podczas toczenia zgrubnego + toczenie kształtujące(dokładnym narzędziem) i na końcu szlifować powierzchnie, które tego wymagają? Czyli trzymając się tego przykładu aby, uzyskać na końcu średnicę fi 12 powinienem:
- toczyć zgrubnie w dwóch przejściach na głębokość 3,7? (zbierzemy 7,4 naddatku, zostanie 1,2 naddatku na toczenie kształtujące? trzymając się tablic ten naddatek powinien wynosić 1,1)

albo

- toczyć zgrubnie w trzech przejściach na głębokość 2,5 (zbierzemy 7,5 naddatku, zostanie 1 na toczenie kształtujące)

Za pierwszym razem ustaliłem kolejność zabiegów odwrotnie, czyli droga narzędzia była najdłuższa (najpierw średnica fi 26,3; fi 21,7 itd.) tam dokładność średnicy ogranicza się do części dziesiątych, jest to nietechnologiczne, ale chyba łatwiejsze do zaplanowania.

Witam, zastanawiam się nad kolejnością zabiegów podczas toczenia zgrubnego wałka (rys.). Chciałbym aby droga narzędzia była jak najkrótsza, czyli zabiegi w kolejności: toczyć fi 13,5; fi 16,5; fi 18,5; fi 21,7; fi 26,3 (naddatki na t. kszt. i szlifowanie) wymaga to (tak sądzę) przynajmniej 2 przejść w przypadku średnic fi 13,5, fi 16,5 fi 18,5. Średnica półfabrykatu to fi 28. Teraz próbuję ustalić grubość tych przejść, na pierwszy ogień idzie fi 13,5

28-13,5 = 14,5/2 = 7,25,

naddatek do zebrania ma grubość 7,25, czyli grubość skrawania w jednym przejściu to 3,625. To chyba zbyt duża dokładność i raczej nie uda się tego zrobić. Jest to projekt na uczelnię, byłbym wdzięczny za wszelkie wskazówki