Choć jednak większość tokarek posiada taką informację, to moja 1k625 nie ma tego nigdzie prócz skali na przesuwie wzdłużnym. Natomiast support poprzeczny, sanki, wysuw pinoli konika.... cicho i ciemno. Trzeba było eksperymentalnie przetoczyć kawałek wałka i pomierzyć ile zbiera. Dlatego też napisałem, że warto gdy tokarka posiada taką informację na pokrętłach i nie trza nic sprawdzać.

Ja osobiście mierzę całe 186cm. Więc przy jakiej tokarce bym nie stał, jestem niemal zawsze za wysoki (zwłaszcza jak jeszcze stoję na raszcze). Taki np. TUD50, stoję przy nim i żeby opuścić czy podnieść sprzęgło to się muszę zgiąć w pół. Wybieranie skoku gwintu ? muszę uklęknąć. A jak reduktor nawali to musisz na kolanach go odkręcać i wyciągać, a potem z powrotem zakładać. Znacznie lepiej pracowało mi się na CU401. Gdzie dźwignia sprzęgła jest odgięta do góry więc jak stoję przy tokarce to mi sama wchodzi w dłoń. i nie muszę się schylać, wybór obrotów jest wygodnie wysoko i znów nie muszę się gdzieś tam schylać. Obroty czy posuwy ? tablica czytelna i umieszczona wysoko. Nawet głupi wyłącznik mam przy supporcie i nigdzie się nie muszę po niego schylać.
Jeśli jeździć supportem ręcznie to lepiej żeby trza było kręcić takim wynalazkiem jaki posiadają czeskie SUIki gdzie nie ma korby tylko mamy tarczę z wybraniami pod palce. Oczywiście rozumiem zamysł, Przy jeździe szybkim posuwem rączka korby nie może nas zachaczyć/uderzyć. Jednak i tak uważam to za lichy pomysł. Pokrywa wrzeciennika dobrze jak jest nieco wklęsła bo masa tokarzy to na niej umieszcza masę narzędzi, a już widziałem jak pod wpływem drgań zsuwa się suwmiarka wprost na obracający się uchwyt...
Na każdej skali powinno być też zamieszczone ile jest od kreski do kreski, żeby nie było wątpliwości czy obróciłem o 0,05 czy o 0,1mm.

Choć w tych czasach pewnie falownik odegra ogromną rolę i wiele problemów odejdzie tylko dzięki temu wynalazkowi.