Bazowanie = ustalenie + zamocowanie.
Zamocowanie musi pokonać siły działające na przedmiot aby nie zmienił położenia podczas obróbki, nie przesunął się ani nie obrócił. Siła zamocowania większa od obróbkowej.

Ustalenie odbiera określoną liczbę stopni swobody przedmiotu w przestrzeni. Przedmiot ma 6 stopni swobody, 3 przesuwy po osiach XYZ i 3 obroty po osiach ABC . Taboret ma 3 nogi i stawiasz go na płaszczyźnie. Nie wywraca się ---> płaszczyznę wyznaczają 3 punkty - odebrałeś 3 stopnie swobody. Zostało 3. Może teraz przesuwać się po płaszczyźnie podłogi w osiach X i Y i obracać wokół osi Z . Teraz przez nogę 1 i 2 wyznaczasz linię. Możesz go oprzeć nogami 1 i 2 o ścianę. Linia odbiera 2 stopnie swobody. Został 1. Może się jeszcze przesuwać wzdłuż ściany. Teraz w nodze pierwszej przyjmujesz punkt zerowy układu możesz go ustawić w narożniku pokoju. Przedmiot ustalony metodą płaszczyzna linia i punkt jest ustalony w przestrzeni. Teraz zamocowanie. Siadasz na nim. Siły tarcia nie pozwolą na przesunięcie. Czyli jest zabazowany.

Jeśli nie rozkodowałeś znaczków opisujących bazowanie to nadmienię iż jest to uchwyt trójszczękowy samocentrujący. Taki uchwyt bazuje oś wałka bo szczęki pracują promieniowo. https://www.google.pl/search?q=uchwyt+t ... B4wQsAQILQ
Jednak gdy operator wkłada wałek do uchwytu może on wsunąć go mniej lub więcej. Aby temu zapobiec służy zderzak zamontowany w uchwycie i przedmiot obrabiany się o niego oprze. Operator ustawia do zderzaka i detal jest zabazowany. Ten zderzak to śruba w osi uchwytu, którą można wkręcać zależnie od potrzeb.