Witam mam następujący problem otóż nie wiem jak uzasadnić następujące zjawisko dotyczące szlifowania płaszczyzn, a tylko odpowiednie uzasadnienie pozwoli mi na zaliczenie pracy dyplomowej. Przeprowadzałem doświadczenie szlifowania 5 próbek materiałów na szlifierce do płaszczyzn:
- dwie próbki kompozytowe - materiały w postaci płyt o osnowie poliuretanowej wzmacniany dyspersyjnie,
- próbka kompozytowa - o osnowie poliuretanowej wzmacniany aluminium w postaci fazy dyspersyjnie rozproszonej
- jedna próbka z PMMA
- oraz jedna próbka z aluminium
Wszystkie próbki szlifowane były trzema ściernicami 99A 24K8 VT-43, 99A 46K8 VT-43, 99A 80K8 VT-43 przy różnych prędkościach 15 25 35 m/s. Mierzone były następnie parametry chropowatości Ra, Rmax, Rzd, Pt, Rt. Problem jest następujący- dlaczego kompozyt o osnowie poliuretanowej wzmacniany aluminium po szlifowaniu ma najgorsze parametry chropowatości praktycznie w porównaniu do pozostałych czterech materiałów wszystkie parametry są przy nim średnio czterokrotnie większe, dlaczego ten materiał szlifuje się gorzej niż pozostałem jakie czynniki miały na to wpływ ? Proszę o pomoc będę bardzo wdzięczny!!!!!!