Żeby zakończyć ten wątek, opowiem jak było s tym wałkiem bez nakiełka. Doświadczony tokarz miał stoczyć osiowo powierzchnię zewnętrzną, ustawiając (jak sądziłem) czop wałka w podtrzymce. Tak się złożyło, że tknięty złym przeczuciem, odwiedziłem tokarza w trakcie ustawiania wałka w podtrzymce.

Podtrzymka chodziła po zardzewiałej, hutniczej częśc NAKLEJONEJ (i tak z błędem) na wałek rury.

Ja do niego – przecież tak nie da się złapać osi.
Tokarz – da się.
Ja – nie da się bo oś wzięta z d.....py i tam pozostanie (to chciałem powiedzieć) ale dyplomatycznie, nie zgodziłem się na takie działania, a wobec deklaracji tokarza „podtrzymką za czop się nie da”, zasugerowałem mu wytoczenie tulejki z nakiełkiem i nabicie jej na czop.

Tulejkę wykonał jak w transie, bez jednego zbędnego ruchu w ok. 10 minut. Na oleju ciasno weszła na czop i już mogłem sobie pójść w spokoju.

Jak można mimośrodowy czop ustawić osiowo???

Czemu mnie się takie dziwne rzeczy zdarzają to już nie ten dział i nie to forum. To dlatego wolałem się przygotować na rozmowę z fachowcem, czego normalnie się nie robi, bo od tego on fachowiec.



A można było tak jak wyżej.

IMPULS3 pisze: Możesz użyć kla z wewnętrznym stożkiem, jeżeli masz...

Nie wiedziałem że takie w ogóle istnieją. Może to było by rozwiązanie.

Kombinując z pozycji nowicjusza, złapał bym czop łożyska w uchwyt a drugą
stronę ustawił bym prawe na oko. Wtedy po stoczeniu zewnętrznej powierzchni naklejonej rury, paru centymetrów od strony uchwytu pozwoliło by zachować błąd w setce, przy długości wałka 900. Wówczas po odwróceniu wałka stoczoną częścią zewnętrzną do kła, byłoby łatwiej ustalić pozycję?

Zapomniałem dodać, że dokładność 0,03 mnie zadowala w zupełności.

Właśnie o to chodzi, że będzie to toczył nieznany mi (jak dotąd) tokarz, i chcę sprawdzić czy człowiek będzie wiedział co robi. Tak się składa, że nie znam okolicznych fachowców.

Zakładałem że w okularze wałek będzie ustawiony osiowo, tzn. zamierzałem spytać o to tokarza.

Co do napawania, to warstwa napawana blisko 100% promienia wałka może spowodować konieczność wytoczenia nowego bo wszystkie wymiary się posypią. Poza tym naklejona rura jest z wytrzymalszej stali itp.

A swoją drogą, to trochę dziwne że od strony konika nie można skorzystać z chwytu za czop łożyska. Ciekawe dlaczego konstruktorzy zrezygnowali z tej możliwości, być może z powodu braku przelotu w koniku.

Dzięki za porady. Już mi się rozjaśniło w głowie.

Co do epidianu, to w temperaturze pokojowej, po tygodniu wytrzymuje spokojnie 100 st.C. Wygrzewany osiąga tę wytrzymałość w ciągu 8 godzin. Ponadto grubość warstwy kleju wynosi 1,2 przy grubości wałka 62 i ściance naklejonej rury 25. Do zebrania góra 3 milimetry.

Czyli temperatura rozejdzie się w masie materiału, a wytrzymałość temp. także zależy od grubości warstwy kleju (lepkość). Akurat od tej strony
nie mam pytań, a mogę udzielać odpowiedzi.

Pozdrawiam.

Jest taka sprawa, potrzebuję pogrubić pewien wałek pracujący w maszynie łożyskowany po obu stronach. Z pogrubieniem nie ma problemu bo wkleiłem go (epidianem) w grubościenną rurę i po sprawie. Teraz potrzebuję wyrównać jego powierzchnię roboczą, i tutaj pojawia się problem, bo wałek nie ma nakiełka. Wiadomo że jedną stronę złapię za czop łożyska ale co wtedy zrobić z drugą stroną? Jak zrobić nakiełek osiowo względem samego czopu łożyska?

A może kombinować ze złapaniem drugiego czopu w uchwyt wiertarski, tylko czy przy wadze wałka ok. 80 kg da się taki manewr skutecznie przeprowadzić.

Toczenie nowego wałka jest bardziej skomplikowane bo,poza kosztem, z jednej strony jest on przystosowany do napędu (koło pasowe i zębate).

Ogólne pytanie brzmi – jak ogarnąć osiowość kiedy do dyspozycji od strony konika jest tylko czop łożyska?