W układie "klasycznym" wystarczą w skrajnym przypadku dwie płaszczyzny.
Tutaj dwa kanałki na równoległość i tolerancję szerokości między prowadnicami i dla szerokości pojedynczej prowadnicy są już wystarczająco kłopotliwe , dodatkowo baza w stole dla tej szlifowanej listwy itd.
Najczęściej rozwiązuje się to jako listwę która swoim własnym zamkiem wchodzi w korpus stołu a płaszczyzna przylegania zamka planowana jest na tolerancję zespołu ( obu prowadnic)

Tak to zgrubsza wyglada. I natychmiast też widać różnicę w kosztach wykonania.
Jak również i fakt, że tu jest też taki socjotechniczny haczyk - skoro srubki mają przenieść obciażenie odrywajace to każdy, zamiast na nośność wózka, patrzy na te śrubki i z tego wzgladu dobiera większą prowadnicę - bo w wózku zamiast 4xM5 bedzie 6xM8 - czego przypadkowym skutkiem jest niska awaryjność przewymiarowanych prowadnic.

Kowal pisze:Mam pytanie do grona uczestników forum co sądzą o takim rozwiązaniu

Drugie rozwiazanie może przenieść pełną nośność wózka gdy prowadnica i wózek stoją w "zamku" kształtowym a mocujace sruby tylko pilnują aby element z obsady sie nie wysunął.
Pierwsze natomiast to raptem mają zdolność obciążeniowa taką jaką maja śrubeczki w wózku - bo one całą siłe odrywajacą muszą przenieść. I nie jest tego dużo. Natomiast znacznie łatwiej zrobić.