Kol. Bartuss 1 , podaj grabę i zapomnijmy o urazach. Jakoś bardziej jestem zainteresowany życzliwością stosunków niż wzajemnym szczypaniem Zgoda?
A co do treści to zgrubasza się kolega obronił. Wprawdzie te podkładki papierowe to takie poszukiwania ,ale w efekcie do czegoś doprowadzą. Ja po prostu inaczej bym prowadził technologię konstrukcji ale to żaden wskaźnik.
A co do gadania i abym coś zrobił to cokolwiek zbudowałem, aczkolwiek trzy śruby z napędem pedzone z LPT dopiero będą. Teraz ćwiczę automat - własnie odkryłem Pascala; miał rację.

[ Dodano: 2007-04-01, 10:03 ]

bartuss1 pisze:analogia luzów na srubie i sumy błędów

więc jednak oczekiwanie a nie proces techniczny

gelo pisze:To jest jak najbardziej prawidlowe

dwa łożyska dwurzędowe w jednej obudowie z mocowaniem obudowy na surowej powierzchni grożą autorowi, że na wiosnę się rozpuści. Obciążenie śruby jast głównie osiowe a tutaj łożyskowanie dodatkowo powinno wykazywać odporność na błędy montażu więc proponowany węzeł jest nieporozumieniem. Podobnie jak zamocowanie nakrętki na spawanym wysięgu.
Wiec rozwiazanie jest jak najbardziej nieprawidłowe.

bartuss1 pisze: ...przewidziałem .... ..... na poziomie 0,2mm

A czy Kolega mógłby przybliżyć w zarysie algorytm tego przewidywania w wyniku którego otrzymał 0,2mm. Pytam poważnie - analogia z dotychczasowych doświadczeń czy inna metoda?

[ Dodano: 2007-04-01, 08:16 ]
Jeszcze jedno pytanie. Dlaczego śruby Kolega z jednej strony łożyskuje dwoma szt dwurzędowymi a z drugiej tylko jedną szt? Czy po drugiej stronie już nie potrzeba przenosić obciązenia ? Czy jest inne?
Z jakiego powodu poteżne profile bramy związane są na końcu cienką blaszką ( relatywnie do sztywności profili ) w której osadzone jest łożyskowania śruby?
Czy przy takiej masie bramy i oczekiwanej jej sztywności - bo wymiar 100x50x4 w belkach - prowadzenie wózka na wałeczkach nie jest zbyt wiotkim rozwiązaniem? Nawet gdy beda podparte? Albo inaczej, czy ta brama będzie wykorzystana? Szczególnie w aspekcie napędu centralnie jedna śrubą?