Wydaje mi się, że buforowanie jest w zupełności zbędne, przecież każdy ruch będziemy rozpoczynać z pewnym określonym przyśpieszeniem i kończyć z pewnym hamowaniem. W takim przypadku można by zrobić tak: sterownik otrzymuje impuls – silnik zaczyna obracać się z niewielką prędkością o zadany kąt. Jeśli w określonym czasie pojawi się kolejny impuls kroku – zwiększamy wsp. wypełnienia PWM i silnik szybciej obraca się o kolejny zadany kąt itd., analogiczna sytuacja podczas hamowania.

Natomiast jeśli chodzi o detekcję kierunku obrotu przydała by się mimo wszystko chociażby dla kontroli pozycji spoczynkowej – jeśli oś silnika została by obrócona np. przez śrubę sterownik automatycznie mógłby skorygować położenie – o ile wiem w ten sposób utrzymywana jest pozycja w typowych maszynach NC z napędem na silnikach prądu stałego.

Jak dla mnie to trochę za dużo komparatorów. Zastanawiam się nad zastosowaniem na początek 90S2313. Działałoby to następująco: po pojawieniu się impulsu krok silnik obraca się w kierunku zależnym od stadu linii kierunek do momentu zmiany stanu wyjść enkodera. Oczywiście sterowanie silnika poprzez PWM a wypełnienie zależne między innymi od częstotliwości impulsów krok. Narazie są to rozważania teoretyczne, ale jak będę miał chwilę czasu spróbuje przeprowadzić jakieś testy.

Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad wykorzystaniem silników DC. Wydaje mi się jednak że powyższe rozwiązanie zupełnie nie nadaje się do sterowania napędem osi w maszynce CNC. O ile pozycjonowanie np. przy użyciu silnika DC w połączeniu z prostym enkoderem (np. z myszki) jest dość proste w realizacji pojawia się jeszcze problem z precyzyjnym kontrolowaniem prędkości obrotowej szczególnie istotnej podczas wykonywania ruchów interpolowanych.